Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

Γιατί θα πάω να ψηφίσω;

Δημοκρατία: ένα κουρασμένο σύστημα διακυβέρνησης, μια αυταπάτη που σαγηνεύει τις μάζες… μια ουτοπία που ποτέ δεν εφαρμόστηκε πλήρως.

Προσωπικά δεν ξέρω αν πιστεύω στη δημοκρατία, τουλάχιστον έτσι όπως είναι. Πιστεύω στην ελευθερία, στην αναρχία, στην προσωπική αίσθηση ευθύνης, αξίες που δεν έχουν καθόλου να κάνουν με κόμματα, δογματισμούς ή ψήφους κι εκλογές. Παιδεία και καλλιέργεια χρειάζονται οι άνθρωποι. Τα υπόλοιπα λύνονται.

Γιατί θα πάω να ψηφίσω τότε;

Μπορεί να γκρινιάζω για τα κακώς κείμενα, να λέω πως αυτό που ζούμε είναι μια κεκαλυμμένη δικτατορία των πολυεθνικών εταιριών, να απαξιώνω τους θεσμούς και να φωνάζω πως είναι διεφθαρμένοι πια, αλλά πρέπει να παραδεχτώ πως μέσα από αυτό το σύστημα κι εξαιτίας αυτού του συστήματος, μπορώ να λέω τις μπούρδες που λέω. Κι αυτό το δικαίωμα έκφρασης, όσο κουτσουρεμένο κι αν είναι, μου το εξασφάλισαν κάποιοι άνθρωποι που αγωνίστηκαν, εξορίστηκαν, εκτελέστηκαν. Άνθρωποι που μάτωσαν ψυχικά και σωματικά γι’αυτό που εμείς με τόση ευκολία σνομπάρουμε, χλευάζουμε κι απαξιώνουμε, το δημοκρατικό σύστημα, κορμός του οποίου είναι η εκλογική διαδικασία, η συμμετοχή, η πολιτική δράση. Αν με εκφράζει κάποιο κόμμα; Όχι, ούτε καν κατά προσέγγιση. Με το να πάω όμως παραλία, σε τι θα ωφεληθώ; Σε τι θα ωφελήσω το κοινωνικό σύνολο; Τι μήνυμα στέλνω; Η αποχή σαν θέση μπορεί να έχει νόημα. Ποιος θα αναλάβει όμως να επικοινωνήσει το νόημα; Οι κάμερες στις παραλίες που θα δείχνουν μαυρισμένα κωλαράκια;
Τα δικαιώματα που έχουμε είναι λειψά, η δημοκρατία που έχουμε είναι ανάπηρη, οι θεσμοί νοσούν, οι πολιτικοί είναι για ξύλο, τα κόμματα είναι δογματικά… Την κοινωνία όμως και τους κανόνες που τη διέπουν, την καθορίζουμε όλοι εμείς. Με την αποχή, στηρίζονται μόνο τα μεγάλα κόμματα, αυτά τα οποία βαρεθήκαμε και τελικά στέλνουμε ένα λάθος μήνυμα, ότι δεν μας νοιάζει τι κάνουν, ας κάνουν ότι θέλουν.

Δεν ξέρω τι θα ψηφίσω… Ξέρω τι δεν θα ψηφίσω, ξέρω ποιοι κυβερνούν τόσα χρόνια και δημιούργησαν αυτό το απόλυτα κι απροκάλυπτα διεφθαρμένο κράτος, ξέρω ποιοι ευθύνονται για αυτήν την κατάντια: οι εξής δύο γνωστοί άγνωστοι γραβατομένοι τρομοκράτες. Ατιμώρητους θα τους αφήσουμε;
Κατά τα άλλα, εδώ θα είμαστε, σε αυτό τον πλανήτη και μπορούμε πάντα να διεκδικούμε με διάφορους τρόπους αυτά που θέλουμε, που ονειρευόμαστε, που προσδοκούμε. Κι ας μην ξεχνάμε την περίφημη φράση από το V for Vendetta: ideas are bulletproof!!!