Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Ακούς;


Δεν έχει νόημα να σου μιλώ.

Δεν με ακούς. Ακούς μόνο τους φόβους σου.

Φοράς ακουστικά πελώρια, τέτοια που καλύπτουν τα αυτιά σου,

που αγκαλιάζουν τον εγκέφαλο σου και την ψυχή σου και την καρδιά σου.

Κι ολόκληρο το κορμί σου. Κι ακούς μόνο αυτά. Ακούς μόνο τις αντηχήσεις τους. Τίποτε άλλο.

Τα ακουστικά αυτά σου τα ‘βαλε στην σχολική σάκα, στο βαζάκι με τον ελληνικό καφέ, στο κουτί με τα λεξοτανίλ , στην πλάσμα τηλεόραση, στον υπολογιστή, στην επιγραφή «το κάπνισμα σκοτώνει» στο πακέτο με τα τσιγάρα, ο  μετρημένος χρόνος. Δώρο. Δώρο και καλά.

Φυτεύει τους χρονεμένους σπόρους του παντού αυτός. Είναι γαμιάς αυτός ο χρόνος. Σαγηνευτής και βιαστής παρέα. Μπορεί και χώρια. Μα δεν τον νοιάζει που θες ή δεν θες, παρά το μόνο που τον νοιάζει-γι’ αυτό μετριέται, έτσι μετριέται -είναι να γίνεις μάνα του καρπού του. Να τον ταίζεις, να τον περιποιείσαι, να τον φροντίζεις, να μην τον αφήσεις ποτέ να σε εγκαταλείψει, να κάνει σπουδές, καριέρα, γάμο, παιδιά, να τον έχεις εκεί κοντά δίπλα σου, μέσα σου, να μην τον γεννήσεις ποτέ. Να τον θρέφουν τα σωθικά σου μόνο. Κι ύστερα το δέρμα σου και τα μαλλιά σου και το βιβλιάριο υγείας σου και ο τραπεζικός λογαριασμός σου -και πως θα πληρώσεις το ρεύμα, πως θα τραβήξεις το χρονεμένο δέρμα σου, πως θα βάλεις καινούργια δόντια, τέτοια που να φουσκώνουν τα σουφρωμένα χείλη σου;-να μην σου θυμίζουν τον μετρημένο χρόνο που περνά πάνω σου, μέσα σου, δίπλα σου, πάνω και κάτω σου, μπρος και πίσω σου. Και διαγώνια. Και παράλληλα. 
Παντού μετριέται αυτός ο φόβος. Σε όλα τα ρολόγια. Πόσα ρολόγια αλήθεια. Στο κινητό τηλέφωνο, στην  πλάσμα τηλεόραση, στον υπολογιστή, στην κουζίνα ένα μεγάλο πορτοκαλί, άλλο στον διάδρομο- ένα πολυκαιρισμένο, μετρημένο μαύρο χωρίς τζάμι, όμοιο με σένα και στην αυλή ένα με τριαντάφυλλα ζωγραφισμένα και μπρούντζινη κάσα. Τικ τακ.

Θεέ μου είμαι ζωντανή ακόμα. Κι άλλη μια μέρα, κι άλλη μια εβδομάδα, κι άλλο ένα μήνα, κι άλλον ένα κι ένας χρόνος πέρασε. 62 χρόνια ολόκληρα. Τα ΄χω καταφέρει. Κι όμως φοβάμαι. Πως φοβάμαι.

Αυτή είσαι εσύ. Κι αυτή θα είμαι κι εγώ σε λίγο. Ίσως σε ένα δευτερόλεπτο, ίσως είμαι ήδη εγώ 62 χρόνων. Μετρημένων χρόνων. Και φορώ ακουστικά πελώρια στα αυτιά και στην ψυχή και στο συκώτι και δόντια που να κάνουν τα σουφρωμένα χείλη μου να φουσκώνουν.

Δεν έχει νόημα να σου μιλώ.

Δεν με ακούς. Ακούς μονάχα τα 62 χρόνια σου να πάλλονται γιγάντια έμβρυα στην ξεραμένη μήτρα σου, να την χαράσσουν, να την γδέρνουν με τα γαμψά νύχια των υπερήλικων ποδιών τους και να σου λένε «θα πεθάνεις. Ο χρόνος σου τελειώνει.»

Ο μετρημένος χρόνος σου.

 Ο χρόνος όμως δεν μπορεί να πεθάνει.

Είναι άχρονος αυτός ο χρόνος.

Ακούς;
Άχρονος.

Βγάλε τα ακουστικά γαμώτο. Ξερίζωσε τα από την σπλήνα σου. Ψάξε στην σάκα του σχολείου, στο βαζάκι με τον ελληνικό καφέ, στο κουτί με τα λεξοτανίλ, Ψάξε.. Ψάξε να τα βρεις. Και πάτα τα. Κάνε τα κομμάτια. Κάνε τα μόρια. Άτομα. Ηλεκτρόνια και πρωτόνια. Άχρονα. Κάν’ το. Πριν το σάρκινο κορμί σου σε εγκαταλείψει ολοκληρωτικά και  κλεφτεί σε γάμο ανίερο και μυστικό με τον μετρημένο χρόνο για πάντα, για ποτέ, για τότε και για μετά. Πριν- ή και μετά, λίγη σημασία έχει το πότε ή το που- τα πελώρια ακουστικά πέσουν από τα σκουληκοφαγωμένα αυτιά σου στο πάτωμα,  και σπάσουν σε έναν άχρονο πολτό υποδιαιρέσεων, σαν εύθραυστο γυαλί. 

Ακούς;

Δεν έχει νόημα να σου μιλώ.

Δεν με ακούς.

Ακούς μόνο τους φόβους σου.

Κι εγώ το ίδιο κάνω.-μην φοβάσαι.

 Λήδα Καφετζή
Σεπτέμβριος 2012

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Minority Report ή προλαμβάνοντας το κακό δικάζοντας την πρόθεση πριν αυτή γίνει πράξη.

Ενας νεαρός κάπου στην αγγλία πριν κάμποσο καιρό ειχε τουιτάρει πως "Το αεροδρόμιο θέλει βόμβα", γιατί ήταν δυσαρεστημένος από την εξυπηρέτηση. Κατηγορήθηκε για τρομοκρατία και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης, γιατί δήλωνε αναρχικός, ήταν φαν του V for Vendetta, είχε ανεβάσει πολλαπλές φωτογραφίες από επεισόδια με μολοτοφ, μπάτσους και καψίματα, άκουγε πανκ μουσική και σπίτι του είχε διάφορα βιβλία για τρομοκρατικές οργανώσεις. Το δικαστήριο έκρινε, λαμβάνοντας όλα τα παραπάνω αποδεικτικά στοιχεία ενοχής, πως το τουίτ του ήταν άμεση απειλή και δήλωνε πρόθεση να τελέσει την πράξη. Καταδικάστηκε ως τρομοκράτης. Οπως τα δεκαεξάρονα που έκαναν επεισόδια τον Δεκέμβρη του 2008 θα δικαστούν όχι σαν ανήλικα που προξένησαν φθορές σε δημόσια και ιδιωτική περιουσία, αλλά με τον τρομονόμο, νόμος κατά πολλούς αντισυνταγματικός που επιτρέπει την άρση πολλών δικαιωμάτων για το καλό της δημοκρατίας και της κοινωνίας και δεν δικάζει το αποτέλεσμα, αλλά την πρόθεση και αφαιρεί φυσικά κάθε δικαίωμα προσωρινής παράνοιας, άρσης τους καταλογιστού ή ψυχικού βρασμού από τον κατηγορούμενο, αφού θεωρεί a priori τις πράξεις του προιόντα κάποιου τρομοκρατικού πολιτικού αγώνα. Οπως, η μάσκα, αυτή που φοράνε οι γιατροί, είναι ένδειξη, αν όχι και απόδειξη πρόθεσης εμπλοκής σου σε επεισόδια, αν την κουβαλάς μαζί σου σε κάποια πορεία.
Αυτην την διαδικασία ενοχοποίησης εγώ προσωπικά δεν την καταλαβαίνω. Και δεν την καταλαβαίνω γιατί κι εγώ δηλώνω αναρχική, έχω ανεβάσει φωτογραφίες από επεισόδια, έχω στην βιβλιοθήκη μου μπακούνιν και κροπότκιν, περιμένω κάποτε να γίνει το V πραγματικότητα, το fight club το ίδιο, έχω δίσκους των sex pistols και των clash και είμαι οξύθυμη και έχω κάνει δηλώσεις πολύ χειρότερες απο του νεαρού. Αλλά ποτέ στη ζωή μου δεν θα πείραζα ούτε κουνούπι. Ούτε θα έβαζα βόμβα ποτέ σε κανένα αεροδρόμιο.
Αυτός ο πολιτικο-κορεκτισμός της σπουνιάς, του κυνηγιού μαγισσών, της ανεύρεσης ενόχων, πριν καν τελεστεί κάποιο αδίκημα για το καλό της κοινωνίας, μου φέρνει εμετό. Τι θα ακολουθήσει δηλαδή? Το σκανάρισμα του ματιού? Ο πολύγραφος? Η μήπως θα πρέπει να υφιστάμεθα λοβοτομή μην τυχον κι έχουμε ιδέες και σκέψεις που μπορεί ίσως ενδεχομένως κάποτε, ποτέ κανείς δεν ξέρει, να γίνουν πράξεις βίας? Για την αρμονία της κοινωνίας πάντα, για την ειρήνη και την ελευθερία.
Και σε τι θα διαφέρει αυτό από τον Καιάδα των σπαρτιατών, όπου μόνο οι τέλειοι άνθρωποι, οι πιστοί στρατιώτες του ιδεώδους της πλήρους αρμονίας μπορούν να υπάρχουν? Σε τι διαφέρει ο φασισμός, ο ρατσισμός και η ΧΑ?
Μα το παράδειγμα είναι φιλοαναρχικό, άρα, πρόθεση της γράφουσας είναι στάνταρ το να εναντιωθεί στις φασιστικές πρακτικές, στις ρατσιστικές και ομαδικές στοχοποιήσεις, να καταδείξει την σαφέστατη και κατάφορη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συντελούνται με τη χρήση αυτών των φασιστικών και αυθαιρέτων διαδικασιών ενοχοποίησης, πρακτικές που έχουν χρησιμοποιηθεί πλειστάκις στην ιστορία ανά τακτά χρονικά διαστήματα εναντίον διαφορετικών ομάδων και για διαφορετικούς λόγους και εχουν αποδειχθεί εγκληματικές πλάνες. Γιατί η γη γυρίζει και η επιληψία δεν είναι δαιμονισμός. Γιατί το αντικείμενο στην τσέπη του μαύρου ήταν κινητό και όχι όπλο. Γιατί όποιος φοράει σκουλαρίκι στο αυτί δεν είναι αναρχικός χουλιγκάνος. Γιατί δεν ήταν όλοι οι γερμανοί στρατιώτες υπάνθρωπα δίποδα, ουτε ολοι οι ιταλοι φασίστες. Οπως δεν ήταν οι αγωνιστές του 1821 επικίνδυνοι τρομοκράτες που μάχονταν για την ανατροπή ενός ειρηνικού καθεστώτος.
Ολα αυτά που συζητάμε, μου θυμίζουν επίσης εκείνη την άλλη φοβερά ταραγμένη περίοδο των Δεκεμβριανών, που ήταν πολύ χοτ και πολιτικά ορθός ο αντι-συριζισμος. Ολοι οι φίλοι του σύριζα ήταν χουλιγκάνια και τρομοκράτες και όλα τα χουλιγκάνια συριζαίοι. Οπου άντε να εξηγήσεις ότι οι αναρχικοί φρίττουν με τον σύριζα συνήθως ή αντε στην καλύτερη τον ανέχονται. Αυτή η πλάνη ακόμα δεν έχει λυθεί πλήρως. Οπως δεν έχει λυθεί η πλάνη ακόμα ότι μπορεί κάποιος να είναι σκέτος χουλιγκάνος, χωρίς κανένα τρομοκρατικό υπόβαθρο, γιατί η τρομοκρατία προυποθέτει την ύπαρξη κάποιου ιδεολογικού αγώνα, ενω ο χουλιγκανισμός μπορεί να είναι απλά ενα χόμπυ- πως κάποιοι κάνουν ψαροτούφεκο ένα πράγμα.
Ολόκληρη η δημοκρατική κοινωνία πάντως, παντελώς πλανεμένη είχε γίνει τότε έξαλλη με τις δηλώσεις του Αλέκου Αλαβάνου περί οργισμένων παιδιών και ανάγκης κατανόησης του φαινομένου. Χαιδευε αυτιά κουκουλοφόρων, νομιμοποιούσε τη βία, αγκάλιαζε την αυτοδικία. Οι περισσότεροι πολίτες αυτής της χώρας, πλην των περί του χώρου του σύριζα, ακόμα κι αν μετά τα Δεκεμβριανά ο Σύριζα διατύπωνε κάποια ορθή άποψη, φοβόντουσαν να επικροτήσουν την στάση του κόμματος, μην τυχόν και δικαιώσουν αυτούς που φλερτάρουν με την τρομοκρατία και δίνουν μολότοφ στα παιδιά. Ο σύριζα δημοσκοπικά, λίγο πριν τις εκλογές του 2009 ήταν σχεδόν εκτός βουλής και στις εκλογές πήρε ένα 4,6%. Κι αν τον βοήθησε κάτι ήταν η θετική επικοινωνιακά στροφή που έγινε για τον αναρχισμό με την δράση των Ρομπέν των σουπερμάρκετ.
Τι εγινε λοιπόν? Εγιναν άξαφνα το 2012 το 26,9% των πολιτων της χώρας συριζικοί αναρχικοί,τρομοκράτες χουλιγκάνοι? Σαφώς και όχι.
Οπως, δεν πιστεύω ή δεν θέλω να πιστεύω, ότι εγιναν ξαφνικά 600.000 οι έλληνες ναζιστές ρατσιστές φασίστες, αυτοί που είναι έτοιμοι να σφάξουν κόσμο. Μπορεί να χαίρονται όταν ο Κασιδιάρης ρίχνει σφαλιάρες στην Κανέλη, μπορεί να λένε πως καλά κάνει η ΧΑ και βαράει τους μετανάστες, για να φοβηθούν και οι άλλοι και να φύγουν, αφού το κράτος είναι ανίκανο να κάνει κάτι ουσιαστικό με το μεταναστευτικό πρόβλημα, μπορεί να θεωρούν ότι δικαίωμα αυτοπροστασίας είναι πυροβολώ όποιον μπαίνει στο σπίτι μου χωρίς να χτυπήσει το κουδούνι και το πιο πιθανό που θα τους συμβεί είναι είτε ο κλέφτης να μπουκάρει χτυπώντας το κουδούνι είτε να πυροβολήσουν τον ταχυδρόμο που μπήκε χωρίς να χτυπήσει το κουδούνι, απλά γιατί το κουδούνι είχε χαλάσει.
Θα μου πειτε πως δεν είναι το ίδιο ο σύριζα με την ΧΑ. Εννοείται αυτό. Ο σύριζα είναι ένας ανοιχτός χώρος, με τελείως ελεύθερες διαδικασίες, χωρίς συγκεντρωτικές λογικές, καταθέσεις πολιτικών φρονημάτων και δηλώσεις μετανοίας, που δεν επιδίδεται σε κυνήγι μαγισσών και κατασκευή ενόχων. Ή τουλάχιστον έτσι ήταν. Δεν ήταν ποτέ δυνατόν ο σύριζα και η αριστερά(το ΚΚΕ είπαμε ειναι κομμουνιστικό και οχι αριστερό κόμμα, κατά δήλωση του)να ζητούσε εξηγήσεις και δημόσιες απολογίες κάποιου δημοσίου προσώπου για την πολιτική του ανάλυση για την δράση της ΕΤΑ, του ΙΡΑ ή γενικά της τρομοκρατίας. Η αριστερά ποτέ δεν απέκλεισε ανθρώπους, ουτε ζήτησε να παραβιαστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα τους στην αποψη, την γνώμη, την έκφραση, την οργή ή την αφέλεια, γιατί στην βιβλιοθήκη τους έχουν εγχειρίδια για τις ιδιότητες της νιτρογλυκερίνης ή γιατί είναι φαν στη διαδικτυακη σελίδα του Παλαιοκώστα. Η αριστερά πάντα ζητούσε κατανόηση. Οχι των πράξεων, αλλά των αθλίων πίσω από τις πράξεις. Εκτός από τώρα. Εκτός από την περίπτωση της Βούλας Παπαχρήστου.
Η Βούλα Παπαχρήστου κρίθηκε από σύσσωμη την «δημοκρατική» πολιτική ηγεσία, αλλά και ολόκληρη την κοινωνία ένοχη για ρατσισμό και φασισμό, τιμωρήθηκε με την ίδια διαδικασία ενοχοποίησης του νεαρόυ άγγλου, του Γαλιλαίου, του Καλτεζά, για το καλό της κοινωνίας, της ειρήνης, της αρμονίας και στερήθηκε από το πιο πολύτιμο αγαθό για αυτήν, την συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς αγώνες. Και φυσικα λοιδορήθηκε και λοιδορείται με εξαιρετικά κανιβαλιστικό τρόπο από έναν απίστετυο φωνασκούντα και υβριστικό όχλο δημοκρατών, που για την δημοκρατία και την κοινωνικη ειρήνη ρε γαμώτο, ποινικοποιεί φράσεις, σκέψεις, μουσικές και φιλίες ως επικίνδυνες και θέλει την παραδειγματική της τιμωρία προς εκφοβισμό των άλλων παρόμοιων με την Βούλα φασιστών.
Η φράση «μολών λαβέ» χαραγμένη σε ένα όπλο δείχνει εθνικιστικές τάσεις. Όσο η φράση «Οι ιδέες είναι αλεξισφαιρες» γραμμένη πάνω σε μια φωτογραφία μιας μολοτοφ δείχνει αναρχικές τάσεις. Το «γαμα τον παλιότουρκο» ως σχόλιο σε ένα βίντεο μιας αερομαχίας, που προεκυψε ύστερα από παραβίαση του εναερίου εθνικού μας χώρου από τουρκικο μαχητικό δείχνει ρατσιστικές τάσεις. Όσο η φράση «Το αερδρόμιο θέλει βόμβα», έπειτα από ταλαιπωρία ωρών, δείχνει τρομοκρατικές τάσεις. Η φιλία με την χρυση αυγή δείχνει φασιστικές τάσεις. Όσο η ενασχόληση με την βιβλιογαφια για την τρομοκρατια δείχνει εξτρεμιστικές τάσεις. Κι εγώ πιστεύω ότι το κοριτσάκι είναι κρυφοφασιστάκι και το χειρότερο είναι ότι δεν το ξέρει καν. Αλλά μάλλον άκακο φασιστάκι. Οσο μάλλον άκακο τρομοκρατάκι ήταν ο νεαρός άγγλος.
Και είναι κακό πράγμα να είσαι φασίστας. Τουλάχιστον για μένα. Είναι κακο πράγμα να επιβάλεις την γνώμη σου με τη βία ή με το φόβο. Είναι κακό πράγμα να τσουβαλιάζεις, να ομαδοποιείς. Είναι κακό πράγμα να ποινικοποιείς την σκέψη. Είναι κακό να καταπατάς την ελευθερία για χάρη της ασφάλειας και της αρμονίας. Είναι κακό να παραβιάζεις τα όρια της προσωπικότητας. Είναι κακό να ζητάς καταθέσεις πολιτικών φρονημάτων. Είναι κακό να αποκλείεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Είναι κακό να τιμωρείς παραδειγματικά και να σταυρώνεις προς εκφοβισμό της μάζας. Είναι κακό να αποκλείεις κοινωνικά κάποιον για τις φιλίες του. Είναι κακό να αφαιρείς από κάποιον το δικαίωμα στην εργασία εξαιτίας της ιδεολογίας του. Γι αυτό δεν μου αρέσει η ΧΑ, γιατί εν ονόματι της κοινωνικής ειρήνης στοχοποιεί και επιθυμεί να αποκλείσει οποιονδήποτε διαφέρει από το όραμας της. Χωρίς ομοιογένεια δεν υπάρχει κοινωνικη ειρήνη και αρμονία. Όλοι πρέπει να πιστεύουν στην ίδια κοινωνία και να αποδέχονται αυτές τις ενοχοποιητικές διαδικασίες ως θεμιτές. Οποιος ακούει Αγγελάκα εκτελείται. Οποιος γουστάρει Κουφοντίνα εκτελείται.
Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Ο σκοπός και στις δυο περιπτωσεις ειναι η κοινωνική ειρήνη, η ασφάλεια, η αρμονία, αλλά τα μέσα είναι φασιστικά. Κι εντάξει να είναι φασιστικά από τους φασίστες. Να είναι φασιστικά και από τους αντι-φασίστες? Γιατί φασισμός είναι όποιος είναι φίλος με τον Κασσιδιάρη να εκτελείται.
Αν η αριστερά επιθυμεί να ζήσουμε στην ελλάδα μια μπανάλ ρεπετισιόν του παιχνιδιού Σταλιν vs Χίτλερ, συγγνώμη, αλλά εγώ δεν θα πάρω κι αν πάρετε εσείς, παρακαλώ να μου το πείτε για να την κάνω, γιατί ουτε Χιτλερ θέλω, ούτε Στάλιν, ούτε Νίξον, ούτε Μπους να ζήσω. Ούτε καν Ομπάμα και Μπλερ. Δεν θέλω να γινω Κατ Στηβενς και να μην μπορω να μπω στις ΗΠΑ γιατι θεωρούμαι επικινδυνος τρομοκράτης, απλα και μόνο,γιατί είμαι ισλαμιστής. Ουτε Κομανέτσι θέλω να γίνω και να είμαι μια ζωη ανελεύθερη και καταπιεσμένη για να μπορώ να συμμετέχω στους ολυμπιακούς αγώνες. Ουτε Πινοσέτ θελω να ζήσω ουτε Κάστρο. Ούτε θέλω να γινω ο ενήλικος των 18 χρόνων και 286 ημερών που καταδικάζεται για βιασμό ανήλικης ετών 17 και ημερών 352.
Θέλω να μπορω να ονειρεύομαι ελεύθερα, να σκέφτομαι ελεύθερα και να εκφράζομαι ελεύθερα σε μια ελεύθερη κοινωνία ελεύθερων ανθρωπων, που θέτουν τον άνθρωπο στο κέντρο και τους θεσμούς γύρω από αυτόν και οχι τ’ αναποδο.
Ασε με να ονειρεύομαι κι εγώ και να κυνηγάω χίμαιρες πως μια μέρα όλοι οι άνθρωποι της γης θα έχουν πάνω κάτω τα ίδια μυαλά, την ίδια παιδεία, την ίδια κουλτούρα, την ίδια ιδεολογία και πως θα πραγματωθεί ο αναρχισμός και ο Αγαθούλης του Βολταίρου θα είναι ιστορικό παραμύθι και όχι έργο της φαντασίας του. Ασε με να βλέπω εκρήξεις κοινοβουλίων και ελικόπτερα και να γουστάρω. Ασε με να φαντασιώνομαι πως ήρθαν οι Βόγκονς να καταστρέψουν τη γη. Ασε με να πιστεύω ότι ο Έρικ Ρόμπερτς ήταν ο πιο καβλουάρ άντρας στον πλανήτη γη, μετά τον Στήβεν Τάηλερ. Ασε με να εύχομαι να κάνει κάποιος λιποαναρρόφηση στον Πάγκαλο χωρίς αναισθησία. Άσε με να νομίζω ότι είμαι ανώτερη από τους γιδοβοσκούς και αυτούς που ακούνε σκυλάδικα. Ασε με να λεω τους γέρους κωλογερους ενίοτε και να θεωρώ τους χρυσαυγιτες ελλείποντα κρίκο στην εξελικτική αλυσίδα. Ασε με να θεωρώ τον Ιφικράτη Αμυρά ψυχωσικό με τάσεις μεγαλομανίας. Ασε με ρε φιλε να βρίσω τον γαμιοσχιστομάτη αντικαγκελάριο-πως τον λένε φασίστα γερμαναρά που με λέει τζαμπατζού και συνέχεια με βάζει όρθια τιμωρία στη γωνία στο ένα πόδι να παίζω τη σονάτα του σεληνόφωτος στο πιάνο, ενώ την Μαρία που χρωστάει δυο μήνες στο κυλικείο του σχολείου την βάζει να παίξει την χρωματική κλίμακα και αυτό καθισμένη. Ασε με να γελάω με τα ρατσιστικά και σεξιστικά ανέκδοτα. Ασε με να είμαι ηλίθια, μαλακισμένη, αναίσθητη. Χαρακτήρισε με όπως θες, αλλά άσε με να υπάρχω. Ασε με να ζω.
Έλληνας Φοιτητής http://www.ant1online.gr/Society/PoliceBulletin/2003/20033/c1ec2481-2230-477e-9903-9eeac4fb4432.aspx

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Ποσα μετρα και ποσα σταθμα εχει η δημοκρατικη μας κριση?

Οταν οι ανθρωποι επιχειηρηματολογουν και εχουν λογο, δεν ειναι κολλημενοι και πιστοι, αλλα σκεπτομενοι, τοτε μπορουν να βγαλουν πολυ χρησιμα συμπερασματα. Διαβαστε ενα πολυ ενδιαφερον συμβαν ή μαλλον την αποψη της κοπελας που περιγραφει το συμβαν http://www.theinsider.gr/​index.php?option=com_content&vi​ew=article&id=19555%3Amartyria​-pos-lkapelothikar-sti-synayli​a-toy-th-papakonstantinoy-&cat​id=59%3Aentertainment-&Itemid=101&fb​_source=message Και μετα διαβαστε την απαντηση του Παπακωνσταντινου http://​donteverreadme.wordpress.com/​2012/06/12/t-4/ Η κοπελα ειχε δικιο. Εγω την καταλαβαινω. Και ο Παπακωνσταντινου απαντησε πολυ ωραια. Δεν νομιζω οτι εγινε επι σκοπω το περιστατικο στην συναυλια, αλλα απο αριστεριζουσα αφελεια, στην οποια εχουμε υποπεσει σχεδον ολοι οι αριστεροι και τωρα που γινονται τα γεγονοτα με την ΧΑ καλουμεθα να αναρωτηθουμε ποσο δικαιοι και δημοκρατες ειμαστε τελικα οταν τον δεκεκμβρη λεγαμε οτι πρεπει να κατανοησουμε την οργη των παιδιων με τις πετρες και τις μολοτοφ πριν τα καταδικασουμε ως τρομοκρατες, ως χουλιγκανια και τωρα δεν θελουμε ουτε τον νεαρο της παιανιας να κατανοησουμε, απο φοβο μην δωσουμε στα χρυσα αυγα το αλλοθι που θελουν για να επιβαλουν τον νομο με τα οπλα κατα το δοκουν, μην οδηγηθουμε σε αντιδημοκρατικες παρεκτροπες, στην πληρη ανομια.

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

Oι τραμπουκοι της δημοκρατιας και οι τραμπουκοι της Χ.Α. Αχαχαχαχαχα!

Δεν μπορω να ακουω αλλες αηδιες. Ο τραμπουκισμος της Χρυσης Αυγης ειναι πραγματικος ειτε το δειξει η τηλεοραση ειτε οχι. Μας πειραξε που ειδαμε την δραση τους on camera,το οτι βαρανε κοσμο ακριτα στους δρομους δεν μας νοιαζει. Οτι αυτα τα δολοφονικα ζωα θα μπουν στη Βουλη δεν μας νοιαζει. Μην τσακωθουν μπροστα στην καμερα μας νοιαζει. Δεν ειναι, λεει ευπρεπες... Υποκριτες και διλγωσσοι πολιτικοι, υποκριτες και διγλωσσοι πολιτες. Ολα καλα, αρκει να ειναι κρυφα. Απο παντου υποκρισια. Μα απο παντου. Και δεν εξαιρω τον συριζα, ουτε και το ΚΚΕ. Να το ξερετε αυτο. Κι αυτοι υποκριτες ειναι. Η αντιβια για τους δικους τους αγωνες ειναι απαραιτητη. Για τον αγωνα των αλλων καταδικαστεα. Η εκρηξη και η αυτοδικια αλλοτε μπορει να ειναι και δικαιολογησιμη ή πριν την καταδικάσουμε, πρέπει να δουμε πως μας προεκυψε και γιατί, αλλα αλλοτε την καταδικαζουμε με συνοπτικες διαδικασιες, χωρις ιχνος κατανοησης. Κατανοηση αναλογως. Σεβασμός στους θεσμους αναλογως. Το παιδι με τη μολοτοφ εχει το δικαιωμα του τεκμηριου της αθωοτητας, ο δολοφονος της Παιανιας ομως οχι. Γιναμε δικαστες κατα το δοκουν και κατα το συμφερον. Βιασαμε τα παντα. Και πρωτοι απο ολους οι πολιτικοι. Αυτοι με τα μαγειρεματα. Τα ιδια σκατα και οι νεοδημοκρατες, που ενιστανται για τις παρεκτροπες των αριστερων, αλλα τις δικες τους παρεκτροπες τις ονομαζουν δεξιο ακτιβισμο. Αυτοι που ουτε μη δεν ειπαν, αλλα τους εκλογικους νομους εκτρωματα μια χαρα τους μαγειρεψαν. Αυτοι με τα αναψυκτηρια και οι αλλοι με τις νομιμες και ηθικες offshore εταιρειες. Αυτοι δεν ειναι τραμπουκοι. Οχι μωρε. Οτι νομιμο ειναι και ηθικο. Η παραγραφη αδικηματων κατα του κρατους και του λαου σε χρονο dt ειναι νομιμη, γιατι την νομοθετησατε. Νομοι περι μη ευθυνης υπουργων. Νομοι περι μη ευθυνης πολιτων? Μπα! Αλλη δημοκρατια βιωνετε εσεις κι αλλη εμεις. Αυτο λεει η δημοκρατια. Η παραγραφη μια κλησης της τροχαιας στον ιδιο χρονο δεν ειναι νομιμη, γιατι εκει νομοθετησατε αλλιως. Αυτη η διγλωσσια και ο βιασμος της εννοιας της ισονομιας και της δημοκρατιας δεν ειναι τραμπουκισμος. Ειναι νομοθετημα. Και το πασοκ ενισταται με τους τραμπουκισμους των αλλων, τον τραμπουκισμο ομως του Παγκαλου τον θεωρουσε πολιτικη. Ενισταται το ΠΑΣΟΚ για το ακριτο τσουβαλιασμα των πολιτικων απο τους πολιτες. Βιαζει την δημοκρατια μας το «να καει το μπουρδελο η βουλη», αφηνει ανοικτη την κερκοπορτα στον φασισμο αυτη η εξισωση των παντων. Οντως. Το τσουβαλιασμα του Παγκαλου, οι εξισωσεις Παγκαλου, που εξισωσε τους παντες με «το μαζι τα φαγαμε», «οι αγανακτισμενοι ειναι ειτε κομμουνιστες, ειτε φασιστες, ειτε μαλακες», τι ειναι? Αλλο τσουβαλιασμα ειναι αυτο? Αλλη εκτροπη απο την δημοκρατια? Ειναι δημοκρατικο ρε να με πεις μαλακα. Ετσι, γιατι δεν με ξερεις, ετσι γιατι αποφασισες να μου στερησεις το δικαιωμα, το συνταγματικο μου δικαιωμα να διαμαρτυρομαι και εφοσον δεν ειμαι ουτε κομμουνι, ουτε φασιστας ειμαι εξ΄ορισμου μαλακας. Ε, τοτε κι εσυ εισαι μια κουραδα ρε, ενα αρχιδι τζουφιο, μια μαριονετα ξεπουλημενη. Αλλα ξεχασα, δεν μπορω να σε βριζω εγω. Θα με μηνυσεις για εξυβριση. Εσυ ομως μια χαρα με εβριζες. Ησουν βουλευτης. Ηταν ιδεολογικη η τοποθετηση σου και οχι προσβολη της προσωπικοτητας μου. Ουε γραμματεις και φαρισσαιοι. Αυτο ζουμε τωρα. Και το ζουμε στην πραξη, στη ζωή, στο FB, ε, θα το ζησουμε και στην τηλεοραση. Που μια χαρα τα βρηκατε σε μηδενικο χρονο στην αντιδημοκρατικοτατη μεθοδευση, γιατι εχετε διαποτιστει με αυτη την πρακτικη, μονο αυτην ξερετε, στο να αποκλεισετε απο τον δημοσιο διαλογο την δημοκρατικα εκλεγμενη Χρυση Αυγη. Σε κατι αλλο δεν μπορειτε να τα βρειτε, εν ονοματι της δημοκρατιας παντα. Η δημοκρατικη εκτροπη ειναι κι αυτη αναλογως. Ολα αναλογως ειναι μωρε. Αναλογως οταν λυσσαξατε με τον αναρχοαριστερο τραμπουκισμο, που σας εκανε αναλογως να μην δειτε τον φασισιστικο τραμπουκισμο. Αλλο εγκλημα η μολοτοφ του φασιστα κι αλλο εγκλημα η μολοτοφ του αναρχικου. Λουστειτε τωρα τα καμωματα σας. Μπηκαν και θα ξαναμπουν στη βουλη ολα αυτα τα διποδα, που μεταξυ μας, δεν διαφερουν και πολυ και απο εσας ολους. Επειδη βαρανε? Εσεις δεν βαρατε? Ξερετε τι ξυλο εχουμε φαει καθε φορα που θελουμε να διαμαρτυρηθουμε? Εμεις, οι ειρηνικοι πολιτες, χωρις τα καδρονια, χωρις τα τσεκουρια, χωρις τις πετρες, χωρις τα μπουκαλια νερο στα γηπεδα, που δεν ειμαστε ουτε Βοριδηδες, ουτε Πρετεντερηδες, και μας εξισωνετε με περισση ευκολια με τα χουλιγκανια και στελνετε τα οργανακια σας να μας δειρουν, να μας δηλητηριασουν ακριτα μαζι με τα χουλιγκανια. Αυτο δεν ειναι τσουβαλιασμα? Γιατι να φαω ρε εγω το χημικο που δεν εκανα τιποτα περα απο τα ορια του συνταγματος? Που δεν παρεβην κανενα κανονα δημοκρατιας? Ποιος ρε την γαμησε αυτην την ρημαδα την δημοκρατια? Ποιος τα ισοπεδωσε πρωτος ολα? Οι πολιτες? Τα ιδια σκατα ειστε με τα χρυσα σας αυγα. Οι ιδιοι τραμπουκοι. Σας φερομαι οπως μου φερεστε. Κι αν φαει και δυο ξαναστροφες η Λιανα ή η Δουρου, στα παπαρια που δεν εχω στην τελικη. Κι εσεις με βρισατε, με χλευασατε, με δειρατε, με δηλητηριασατε, με εξισωσατε, με εξομοιωσατε, με καταδικασατε χωρις καμια δικη στην ιδια ποινη με το χουλιγκανι, με τον κλεφτη, με τον απατεωνα. Μου κοψατε τα ιδια λεφτα, μου στερησατε το ιδιο δικαιωμα, εμενα με αυτον τον επιορκο δημοσιο υπαλληλο με τα εκατομμυρια στην ελβετια.Ιδιες ποινες ολοι. Ακριτα. Κι αν εγω υποχρεωνομαι να υποστω τον αδικο και εξισωτικο εξεφτελισμο, τωρα θα τον υποστειτε κι εσεις. Ιδια ποινη ολοι. Ακριτα. Βαρεθηκα να ειμαι δικαιη σε μια χωρα που το να εισαι δικαιος και ορθολογιστης ειναι αυτοκτονικο ελαττωμα. Μετα τον αποκλεισμο της Χρυσης Αυγης απο τον τηλεοπτικο διαλογο εν ονοματι της Δημοκρατιας που τοσο πολυ αγαπατε και σεβεστε, μηπως να την αποκλεισετε και απο το Κοινοβουλιο? Αφου εκλεγει. Δεν πειραζει αν η δημοκρατια βιαζεται ομαδικα αρκει να βιαζεται εν ονοματι της προστασιας της απο τον φασισμο. Και προς αποφυγη παρεξηγησεων, δεν δικαιολογω καθολου τα φασισταρια της συμμοριας της χρυσης αυγης, γιατι συμμορια ειναι και επικινδυνη. Αλλα δεν αντεχω αλλο την υποκρισια. Κουραστηκα. Και δεν θα ψηφισω ΚΑΝΕΝΑ. Δεν αξιζει κανενας σας τα λεφτα για τα διοδια, τα λεφτα για την βενιζινη μου. Ειστε ολοι ή κομμουνια ή φασιστες ή μαλακες και τα φαγατε ολοι μαζι. Και ουτε το μνημονιο σας με νοιαζει, ουτε η ευρωπη σας, ουτε η πατριδα σας, ουτε το ευρω σας, ουτε η δραχμη σας, ουτε η μαλακια σας. Το μονο που με νοιαζει ειναι να ζησω σαν ανθρωπος, σαν υγιης, λογικος ανθρωπος. Και δεν με αφηνετε. Με εχετε τρελανει και δεν μου προσφερετε ουτε καν την ψυχιατρικη περιθαλψη. Μονο την περιφροσυνη μου αξιζετε. Την πληρη και απολυτη απαξιωση. Αυτο σας αξιζει.

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Οι φοβεροί νομοθέτες της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ που έκαναν κόμμα την Χρυσή Αυγή!!!!

ΠΡΟΣΟΧΗ! Το κείμενο περιέχει σκληρή γλώσσα και αισχρές βωμολοχίες, οπότε αν είστε κάτω των 18 χρόνων, έχετε πρόβλημα καρδιάς ή πάσχετε από άλλα επικίνδυνα για τηζωή νοσήματα, σοκάρεστε εύκολα ή απλά είστε κομματόσκυλο, μην συνεχίσετε την ανάγνωση. Δεν καταλαβαίνω ρε δημοκρατικότατα τσουτσεκάκια, γιατί σας πειράζει τόσο να κάτσετε κοντά στα Χρυσά Αυγά; Σ΄εσάς, στα πασοκάκια και τα νεοδημοκρατάκια απευθύνομαι. Σ’εσάς ρε βουλευτάκια της κακιάς ώρας, με τις απόλυτες πλειοψηφίες στη Βουλή, αναφέρομαι. Εσάς ρε ανίδεα τσογλάνια, με τις πλειοψηφικές κυβερνήσεις, κράζω. Εσάς που νομοθετούσατε ανενόχλητοι, ρε αλήτες και αλήτισσες-να είμαστε politically correct προ πάντων-χρόνια τώρα. Εσάς που νομοθετούσατε τους τρομονόμους, που αναλωθήκατε στο ιδιώνυμο της κουκούλας προ τετραετίας, λες και το έγκλημα του εμπρησμού, του ξυλοδαρμού ή και του φόνου έχει άλλη βαρύτητα αν γίνεται με καλυμμένη μούρη. Λες κι αν η μούρη του δράστη είναι ακάλυπτη, είναι λιγότερο ειδεχθής η πράξη. Ή λες κι άμα ποινικοποιούσατε την χρήση κουκούλας, θα βρίσκατε πιο εύκολα το πρόσωπα πίσω από τις κουκούλες. Εσάς ρε βρίζω. Εσάς που νομίζετε ότι έχει άλλη αξία το τσεκούρι του επώνυμου ακτιβιστή της δεξιάς Βορίδη κι αλλη το λοστάρι του ανώνυμου ακτιβιστή του αναρχισμού κουκουλοφόρου. Σε εσάς, τους αχρείους υποκριτές, τους εκφραστές και νομοθέτες του παραλογισμού γράφω, που τον καθόλου μετανιωμένο οπλοφόρο ακτιβιστή της δεξιάς κύριο Βορίδη τον αγκαλιάσατε με περισσή ευκολία, αλλά τον επίσης καθόλου μετανιωμένο καταδικασθέντα ακτιβιστή του εθνικο-ναζισμου κύριο Μιχαλολιάκο τον μέμφεσθε. Σε εσάς, τα πασόκια και τα νεοδημοκράτια μιλάω ρε. Σε εσάς που απαγορεύσατε νομοθετικά με τις απόλυτες κοινοβουλευτικές σας πλειοψηφίες, στον πολίτη με ποινικό μητρώο τον διορισμό του στο δημόσιο, αλλά επιτρέψατε την υποψηφιότητα και εκλογή σε ένα από τα υψηλότερα αξιώματα του δημόσιου βίου μέχρι και στον υπόδικο για εγκλήματα κατά της ζωής. Σε εσάς ρε αρχίδια τζούφια γράφω. Σε εσάς που κηρύξατε την 17η Νοέμβρη, τους Πυρήνες της Φωτιάς και κάτι αμούστακα παιδαρέλια με κατσαρόλες, κάτι ανήλικα που ρίχναν πέτρες σε ένοπλα μπατσόνια, τρομοκρατικές οργανώσεις, αλλά νομιμοποιήσατε την δράση της τρομοκρατικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, αναγορεύοντας την σε κόμμα και επιτρέποντας της την είσοδο στην ελληνική βουλή. Τι κλαίγεστε τώρα ρε ξέκωλες παρθένες; Τι πάει να πει δεν συναλλάσσεστε με την από εσάς νομιμοποιημένη και δημοκρατικά εκλεγμένη τρομοκρατική αυτή οργάνωση; Που θέλετε να μας σώσετε κιόλας ρε βλάκες! Που θέλετε να σας ξαναδώσουμε, σε εσάς τους άσχετους και επικίνδυνους το δικαίωμα να νομοθετείτε! Γελοία ανθρωπάρια! Δολοφόνοι του ορθού λόγου, του δικαίου και του νόμου! Που την μαύρη σας την τύφλα δεν ξέρετε ρε! Ουτε τον δικό σας κώλο δεν μπορείτε να σώσετε, θέλετε να σώσετε και τον δικό μας, τρομάρα να σας έρθει! Βάλατε τους τρομοκράτες στη βουλή, στο σπίτι σας, στο σπίτι μας και παριστάνετε τους άξιους. Ουστ ρε! Εσείς θα μας μιλήσετε για τρόμο και για φόβο. Εσείς, που ούτε τι είναι τρομοκρατία δεν ξέρετε και νομοθετείτε για να μας προστατεύσετε από αυτήν. Τι είναι τρομοκρατία ρε άχρηστα κλαπαρχίδια; Τι, γαμώ τα υπουργεία σας; Μήπως δεν είναι η δια της βίας επιβολή απόψεων; Μήπως δεν είναι η ανυπακοή στους νόμους και στις πλειοψηφίες εν ονόματι μιας ιδεολογίας; Ποιος σας είπε ρε φανατισμένα βούρλα ότι η τρομοκρατία είναι μόνο αριστερή ή αναρχική; Είναι αλήθεια άλλο η αυθαίρετη θανάτωση του μπάτσου ή του επιχειρηματία εν ονόματι του αναρχισμού από την αυθαίρετη θανάτωση του πούστη ή του πακιστανού εν ονόματι του εθνικισμού; Αχρείοι. Λουστείτε τώρα τα νομοθετήματα σας. Λουστείτε τώρα τα κυβερνήματα σας, τα αποτελεσματικά σας υπουργιάκια με τις μονομερείς διώξεις σας και βγάλτε τον σκασμό. Που θέλετε να μιλάτε και για συνταγματικές εκτροπές και αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις κιόλας. Να ξέρετε λοιπόν πασοκοσκυλάκια και νουδοσκυλάκια ψωριάρικα ότι η άρνηση σας να συνδιαλαγείτε με τα αιρετά καλόπαιδα της Χρυσής Αυγής αποτελεί συνταγματική εκτροπή και αντιδημοκρατική μεθόδευση. Που δεν επαρκούν τα γνωστά και άγνωστα μπινελίκια για να περιγράψουν το μέγεθος της λαικίστικης αθλιότητας, της ηθελημένης σας καταστροφικής ανικανότητας. Βγάλτε τον σκασμό ρε. Βγάλτε τον σκασμό. Βγάλτε τον σκασμο. Και απλά βγάλτε τον σκασμό Και πάρτε και τους χοντρούς σας πλαδαρούς σας κώλους που δεν ξεκολλανε απο τις καρέκλες και πάτε στον διάολο ρε. Και πάρτε και τα νομιμοποιημένα χρυσούλια φιλαράκια σας να σας γαμάνε νυχθημερόν όπως σας αξίζει. ΟΥΣΤ! Που θελετε να μιλάτε για δημοκρατία εσείς! Και για αχρείους σαν κι εσάς, απαλός είναι αυτός ο τρόπος. Αλλά, ξέρουμε πια ποιοι χαιδεύουν αυτιά τρομοκρατών. Αυτοί που τους επέτρεψαν να μπουν στο κοινοβούλιο. Σκασμός λοιπόν! Και αιγαιρθoiτo ρε! Προς ενδειξη σεβασμού στον συνάδελφο σας!

Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Όπως και να 'χει, θα σας γαμήσουμε!

Αντυ-Μπένυ: Το μνημόνιο είναι ευλογία. Το μνημόνιο είναι μονόδρομος για τη σωτηρία της χώρας. Μια έξοδος από την Ε.Ε θα ήταν καταστροφική. Μετάφραση: Εμείς είμαστε ανίκανοι να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα, γιατί πολύ απλά δεν ξέρουμε να κυβερνάμε, γιατί δεν κυβερνήσαμε και ποτε. Μας πρήξατε τα ούμπαλα αθλιοι ελληνες πολίτες κι έχουμε βρει τον μπελά μας με τα λογιστικά νούμερα. Για τους πολίτες χεστήκαμε.Που είναι ο Σημίτης? Χωρίς νταβά λοιπόν, δεν τα καταφέρνουμε με τίποτα να λύσουμε την πράξη. Ασε τον νταβα να χωλοσκάει. Εμείς πάμε για μπύρες και σάουνα. Όπως και να χει όμως, θα σας γαμήσουμε! Αλέκα: το μόνο δίκιο είναι το δίκιο του εργάτη. Μετάφραση: Ουέ κι αλοιμονο μας αν ορθοποδήσει ποτέ η οικονομία και πάψουν να υπάρχουν αδικημένοι κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι. Πάει το κλείσαμε το μαγαζάκι. Μια χαρά τα πάτε ΑντυΜπένυ. Το μνημονιο είναι ευλογία για το κομμουνιστικο κόμμα. Του δίνει νέα πνοή. Όπως και να χει όμως, θα σας γαμήσουμε! Αλέξης: Το μνημόνιο είναι κατάρα. Ο λαός έδωσε σαφή εντολή. Οχι άλλη ευρωπαική λιτότητα. Μετάφραση: Φράγκο δεν θα δώσουμε. Θα κάνουμε δήθεν τάχα ότι διαπραγματευόμαστε. Θα μας πετάξουν απο το ευρώ. Και θα εφαρμόσουμε ελληνική αριστερή λιτότητα. Είναι διαφορετικό το γαμήσι, αλληλέγγυο. Και το χαράτσι θα μετονομαστεί σε υποχρεωτικό δάνειο υπέρ των φτωχών, τους οποίους θα φροντίσουμε να συντηρούμε για χάρη της αλληλεγγυης. Όπως και να χει όμως, θα σας γαμήσουμε! Φώτης: Το μνημόνιο είναι δεσμευτικό. Ο λαός υποφέρει. Ο ευρωπαικός δρόμος είναι μονόδρομος. Δεν συνεργαζόμαστε με μνημονιακές δυνάμεις χωρίς τις αριστερές αντιμνημονιακές. Μετάφραση: Θέλω να κάνω πολιτική για το καλο του λαου, αλλά είμαι δικηγοράκος της τροικα. Επίσης είμαι και προξενήτρα. Εγώ θα ενώσω τα ασυνδετα. Οχι με μάγια. Με την νομικη! Όπως και να χει όμως, θα σας γαμήσουμε! Καμμένος: το μνημόνιο είναι κατάρα. Ο λαός έδωσε σαφή εντολή. Όχι άλλη υποδούλωση στους ξένους. Μετάφραση: Φράγκο δεν θα δώσουμε.Με ξένους εισβολείς δεν διαπραγματευόμαστε. Και θα εφαρμόσουμε εθνική λιτότητα. Είναι διαφορετικό το γαμήσι, πατριωτικό. Και το χαράτσι θα μετονομαστεί σε νεοφιλελευθερο δάνειο υπέρ των τραπεζών, γιατί είμαστε και φιλελευθεροι εμείς, μην ξεχνιόμαστε. Όπως και να χει όμως, θα σας γαμήσουμε! Μιχαλολιάκος: Το μνημόνιο είναι κατάρα. Εξω οι ξένοι. Μετάφραση: Το μνημόνιο είναι κατάρα, αφού δεν είναι υπαγορευμενο από μια γερμανική ναζιστική παράταξη, αλλά από την προδότρια του μεγάλου μας Φυρερ Χιτλερ, Ανγκελα Μέρκελ. Οσοι ειναι σκουροχρωμοι θα φανε ξυλο. Κι οσοι δεν ειναι σκουροχρωμοι και δεν υπακουουν σε εντολες, θα φάνε ξύλο. Γενικά θα πέσει πολύ ναζιστικό, χιτλερικό, πατριωτικό και εθνικιστικό-της ναζισιτκης ελλαδας-ξύλο. Όπως και να χει όμως, θα σας γαμήσουμε! Μαντόρα: Το μνημόνιο δεν είναι ευλογία, αλλά ούτε και κατάρα. Μετάφραση: Με άλλα λόγια αγαπιόμαστε ή μήπως όχι, ούτε κι εμείς ξέρουμε τι θέλουμε να πούμε. Πάντως, επειδή κι εμεί είμαστε αριθμολάγνοι νεοφιλελευθεροι, για το λαό χεστηκαμε μεταξύ μας. Αλλά είμαστε συμπαθητικοί, δεν μπορείτε να πείτε και προπαντων chic! . Όπως και να χει όμως, θα σας γαμήσουμε! Τζήμερος: Τα λέω καλύτερα απο τους Μαντόρα και Αντυ-Μπένυ. Μετάφραση: Κάνω copy paste αυτά που λένε Μαντόρα και Αντυμπένυ και φτιάχνω το δικό μου πρόγραμμα, το οποίο πλασσάρω σε απολιτικ τυπους στο ΦΒ σαν μεγάλη ανακάλυψη. Όπως και να χει όμως, θα σας γαμήσουμε! Θ.Χ.: «Μετά τις πόλεις μας, ο Αντώνης Σαμαράς θα προσπαθήσει να ανακαταλάβει και την Αγιά Σοφιά.» 05/05/2012 Επιβεβαίωση: Ο ΘΧ, γνωστο αθλητικό μέντιουμ προέβλεψε με απόλυτη επιτυχία το βρωμοξιλίκι που έπεσε στην Πόλη στις 12/05/2012 από ελληνες πρακτορες του Αντώνη Σαμαρα. . Όπως και να χει όμως, αν είστε ψηλές ξανθές ρουμάνες, θα σας γαμήσουμε!

Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Μπορούν να μας απειλούν μονίμως? Ή μήπως όχι?

‎77% των γερμανων ζητά να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ(MEGA-μεσημεριανό δελτίο 11/05/2012). Θέλω να μου απαντήσει κάποιος σε ένα πολύ απλό ερώτημα. Πως στο διάτανο γίνεται μια ξένη χώρα να στερήσει στην ελλάδα το νόμισμα της? Like it or not, το εθνικό μας νόμισμα είναι το ευρώ. Δεν υιοθετήσαμε το γερμανικό μάρκο. Πως λοιπόν θα μας στερήσουν το νόμισμα μας? Αν λοιπόν χρεοκοπήσουμε, θα χρεοκοπήσουμε με το νόμισμα μας, το ευρώ. Αν οι γερμανοί δεν γουστάρουν, ας φύγουν αυτοί από το ευρώ στην τελική. Εμείς δεν φεύγουμε. Αν θέλουν να παραβιάσουν κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, οικονομικής λογικής και μια σειρά συμφωνιών αυθαίρετα, ας το κάνουν, ας μας διώξουν. Και τότε θα είναι πασιφανές ποιοι δεν τηρούν τα συμφωνηθέντα. Αντε πια! Από τη μια μας απειλουν οτι θα βγουν με το έτσι θέλω από την Σεγκεν και ότι θέλουν αναθεώρηση της συμφωνίας και από την άλλη μας κατηγορουν που θέλουμε να αναθεωρήσουμε την συμφωνία του μνημονίου. Ή οι συμφωνίες είναι ανέγγιχτα θέσφατα ή είναι επαναδιαπραγματεύσιμες. Ολες. Κι οταν λέμε ολες, εννοούμε ολες. Οταν συμφωνήσαμε να μπούμε στην Ε.Ε., δεχτήκαμε να παραχωρήσουμε πολλά από τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, δεχτήκαμε ότι θα υπάρχουν αλλαγές τόσο στην εξωτερική, όσο και την εσωτερική μας πολιτική υπό το πρίσμα μιας μεγάλης δυνατής και δημοκρατικής ευρώπης.Κι αυτό για όλους τους εταίρους.Αλήθεια, που επεμβένει και ποιος στην εξωτερική και εσωτερική πολιτική της γερμανίας ή της γαλλίας? Όταν δημιουργήθηκε το ευρώ, ξέραμε ότι σε περίπτωση οικονομικών δυσκολιών, δεν θα είχαμε πλέον τη δυνατότητα κοπής δραχμών, εσωτερικής υποτίμησης και άλλων πρακτικών, που επιτρέπει το ένα και μοναδικό εθνικό νόμισμα. Οταν, η γερμανία πήρε το ρίσκο και υιοθέτησε το συλλογικό νόμισμα ευρώ, ήξερε πολύ καλά ότι στερεί στις αδύναμες παραγωγικά χώρες(τις οποιες φρόντισε να καταστήσει αδύναμες με μια σειρα από συμφωνιες ορίων και αγαθών παραγωγής, πρακτική που την κατέστησε την πρώτη εξαγωγική δύναμη στην Ε.Ε.), όπως ελλάδα και πορτογαλία από αυτή την δυνατότητα υποτίμησης των νομισμάτων τους. Οταν υπογράψαμε τη συνθήκη Σένγκεν, ξέραμε ότι θα υπάρχει ανισόρροπη μετακίνηση πληθυσμών, ειδικά αν υπάρχει και ανισορροπία στις οικονομιες και στις κοινωνίες. Το ήξερε και η Γερμανία και η Γαλλία, που τώρα ζητούν να βγουν από τη συνθήκη. Όταν η ελλάδα υπέγραφε το δουβλίνο2, ήξεραν όλοι πολύ, μα πολύ καλά ότι η ελλάδα ήταν μια από τις κύριες εισόδους μεταναστών. Το ξέραμε κι εμείς. Γιατί το υπογράψαμε, δεν καταλαβαίνω. Απο δουλικότητα, νομίζω.Αλήθεια γιατί? ΣΥΝ-εταιροι είμαστε. Οχι υπάλληλοι ή εντολοδόχοι. Οταν υπογράψαμε το μνημόνιο, το υπογράψαμε υπό καθεστώς πανικού και εκβιασμού. Ναι, έχουμε κάνει ολέθρια λάθη. Ναι, είμαστε αφερέγγυο κράτος και λαός. Ναι. Αλλά, ας μην γελιόμαστε, αυτό ήταν γνωστό τοις πάσι. Τώρα ανακαλύψαν οι γερμανοί την ιδιοσυγκραασία του έλληνα? Οπως, μη γελιόμαστε. Ξέραμε κι εμείς πολύ καλά την ιδιοσυγκρασία του γερμανού και την ιστορική του ταυτότητα ως εξουσιομανούς δυνάστη. Μερικά πραγματα δεν αλλάζουν τόσο εύκολα. Το θέμα είναι ότι όσο όλα πήγαιναν καλά, θελαμε εμείς οι έλληνες να πιστεύουμε οτι οι γερμανοί είναι έλληνες και οι γερμανοί ήθελαν να πιστεύουν ότι οι έλληνες είναι γερμανοί και όλοι μαζί είμαστε ευρωπαίαοι. Αρχίδια μάντολες. Δεν εγινε ποτέ κανείς μας ευρωπαίος. Δεν υπήρξε και δεν υπάρχει κοινή ευρωπαική συνείδηση. Ο καθένας το τσιφλίκι του κοιτάζει. Και αναρωτιέμαι, γιατί ενωθήκαμε, αφού δεν θέλαμε να ενωθούμε. Για τα πακετάκια Ντελόρ? Α,ρε έλληναρα αγρότη! Από αδικημένος δούλος, έγινες δυνάστης του λαού. Μας έκανες φτωχοπουτάνες. Και τώρα γιναμε βρώμικα πρεζάκια στην Ομονοια που εκδίδονται και νιώθουμε όλοι στο πετσί μας ότι έτσι μας αντιμετωπίζουν και οι γαμιαδες πελάτες μας. Αλλά κι αυτοί γαμάνε χωρίς προφυλακτικό. Και η ασθένεια είναι κολλητική. Δεν είμαστε η εξαιρεση, παίδες. Δεν είμαστε εμείς οι κακοί με το έλλειμμα. Ειναι ολοι εκτός από την Γερμανία. Η μόνη χώρα που έχει ανάπτυξη. Η μόνη χώρα που κερδίζει από την κρίση του ευρώ, γιατί αυξάνει τις εξαγωγές της. Η χώρα που θα έχει το μεγαλύτερο κέρδος από τόκους, αφού ειναι και ο βασικότερος χρηματοδότης. Και εδω θα θεσω, αλλον ένα προβληματισμό. Αν είχατε μια επιχείρηση και 2-3 μαλακες συνεταιρους, που τα είχαν ρόιδο και κινδύνευε το κοινό σας οικοδόμημα να καταρρεύσει, θα τους δανείζατε για να βγάλετε κέρδος ή για να τους βοηθήσετε τους άχρηστους να ορθοποδήσουν και να σωθεί η επιχείρηση σας? Θα τους απαγορεύατε να πάνε στο χωριό να μαζέψουν τις ελιές και να κανουν λαδι για να βγάλουν κέρδος για να σας ξεχρεώσουν? Θα τους αφήνατε να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, αυτοί οι ανίκανοι άχρηστοι, με τους καταληψίες που έχουν μπουκάρει σπίτι τους και που τους οδηγούν σε περισσότερα δυσβάσταχτα έξοδα ή θα προσπαθούσατε να βρείτε μια βιώσιμη λύση για όλους σας? Θα τον αφήνατε το συνέταιρο που βρήκε πετρέλαιο στο χωράφι του να τσακώνεται με τον γείτονα του για την κυριότητα του χωραφιού ή θα παίρνατε το μέρος του, γιατί αυτό θα σας συνέφερε, να βρει τρόπο ο άχρηστος να μαζέψει τα φράγκα που σας χρωστάει? Τι είναι πιο λογικό, αφού έτσι κι αλλίως θα μπλέκατε με το στανιό στη ζωή του? Να του πείτε «κοψε το φαι, κοψε το ηλεκτρικο, χασε το χωραφι με το πετρέλαιο, άσε τις ελιές να σαπίζουν, ταιζε και τους καταληψιες του σπιτιού σου,σε πέτάω κι έξω από το σπιτι μου, αγόραζε τα προιόντα της άλλης μου επιχείρησης κι αυτά με τόκο και δωσε μου και τοκους όλων όσων μου χρωστάς σε 3 χρόνια?» Τι λέτε? Πως σας φαίνεται? Το θέμα είναι τώρα τι σκατά κάνουμε. Πως στο διαολο θα δείξουμε τον δρόμο στην ευρώπη, εμείς, αυτή η μικρή κλανιά στο χάρτη, που κατατρόπωσε τους ιταλούς του αξονα, δίνοντας την πρώτη νίκη στους συμμάχους στο 2ο Π.Π., αυτή η μικρή κλανιά στο χάρτη, που διέλυσε με την επανάσταση της τις πάλαι ποτέ κραταιές αυτοκρατορίες(Μ. Μαζαουερ. “Η Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, κλονίζει τον πλανήτη.” Ν.Υ.Τ. σε ελευθερη δικη μου μετάφραση). Ας μην ξεχνάμε ότι ο Γολιάθ την έπαθε από τον Δαυίδ. Αν θες να νομίζεις ότι είσαι ένα τίποτα, ξανασκέψου το. Είσαι άνθρωπος. Είσαι λαός. Είσαι ΣΥΝ-έταιρος. Υπάρχεις. Εχεις δύναμη. Δεν είσαι δούλος. Εχεις δικαιώματα και ξέρεις κι εσύ να απαιτείς, όσο ξέρουν και όλοι οι άλλοι. Και ξέρεις και κάτι άλλο φίλε έλληνα? Εσύ οφείλεις να πεις στους αγγλους, γαλλους, πορτογάλους ότι δεν είσαι η εξαίρεση, παρά η αρχή. Μια μαύρη αρχή, που κανένας δεν πρέπει να επιτρέψει να γίνει μέση, πόσο μάλλον τέλος.

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Είναι οι πολιτικοί καταναλωτικά αγαθά κι εμείς καταναλωτές;

Η πολιτική είναι... ένα καταναλωτικό προιόν. Ας πούμε ότι είναι παγωτό.
Παγωτά παράγουν πολλές εταιρείες.
Σκοπός της παραγωγής των παγωτών είναι η πώληση τους σε καταναλωτές.
Η κάθε παγωτοπαραγωγός εταιρεία προσδοκά να έχει το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος, το μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς, τις μεγαλύτερες πωλήσεις και το μικρότερο δυνατό κόστος παραγωγής.
Για να παράξει το κατάλληλο παγωτό, να απευθυνθεί στο κατάλληλο κοινό, με τον κατάλληλο τρόπο και την κατάλληλη τιμή, η εταιρεία παγωτού φτιάχνει ένα marketing strategy, μια στρατηγική, που στηρίζεται σε ανάλυση και της αγοράς και του ανταγωνισμού και των αγοραστών και του προιόντος.
Αν η εταιρεία έχει μέτριες ή κακές πωλήσεις και μέσα από το marketing analysis, συμπεράνει ότι οι καταναλωτές, που προτιμούν περισσότερο το χ ανταγωνιστικό προιόν, προτιμούν την περισσότερη ζάχαρη, η εταιρεία έχει τις εξής πιθανές επιλογές. Είτε να προσθέσει περισσότερη ζάχαρη για να ικανοποιήσει τα γούστα των υποψήφιων πελατών της-αδιαφορώντας για την υγεία τους, είτε να κάνει μια διαφημιστική καμπάνια που να εστιάζει στην λιγότερη ζάχαρη ως θετικό αποτέλεσμα, είτε να προβεί σε δυσφημιστική καμπάνια της αντιπάλου εταιρείας(στην ελλάδα εξ’οσων γνωρίζω απαγορεύεται ακόμα), είτε να μειώσει την τιμή του παγωτού της, ρίχνοντας ενδεχομένως και την ποιότητα του. Υπάρχει και η πιθανότητα να τα κάνει όλα τα παραπάνω μαζί.
Το ίδιο ακριβώς marketing strategy ως εργαλείο χρησιμοποιούν τα πολιτικά κόμματα και οι εκπρόσωποι τους.
Αν λοιπόν το κοινό, στο οποίο απευθύνονται οι πολιτικοί,είναι παχύσαρκοι, αυτοκτονικοί τύποι, που το γευστικό τους κριτήριο έχει εκπαιδευθεί χρόνια ολόκληρα στην υπερβολική ποσότητα ζάχαρης, και το οποίο κοινό είναι μάλλον δύσκολο και χρονοβόρο να το πείσεις για τις ευεργετικές ιδιότητες της μειωμένης ποσότητας ζάχαρης και να το επαναπρογραμματίσεις, μιας και η προεκλογική-διαφημιστική περίοδος είναι σύντομη, το πιο πιθανό είναι οι πολιτικοί να προτιμήσουν να τιγκάρουν το παγωτό στη ζάχαρη, αφού αυτό θέλει ο κόσμος, τονίζοντας και επιβεβαιώνοντας δε πως η υπερβολική ζάχαρη ουτε βλάπτει, ούτε παχαίνει, ενώ παράλληλα θα κατακεραυνώνουν τους αντιπάλους τους για την ίδια υπερβολική χρήση ζάχαρης, τις υψηλές τιμές, την κακή ποιότητα προιόντος, τα μπλεγμένα μονοπάτια προώθησης και πώλησης των προιόντων τους και τη χρήση του μάρκετινγκ ως όπλου για να εξαπατήσουν ή να αυξήσουν τις πωλήσεις τους. Στην πολιτική η δυσφήμιση επιτρέπεται στην Ελλάδα.
Το marketing είναι ένα απίθανο εργαλείο στα χέρια των businessmen παγκοσμίως για ένα και μόνο λόγο. Γιατί οι αγοραστές, οι πελάτες, οι ψηφοφόροι, όλοι όσοι το αγνοούν, δεν γνωρίζουν ότι τα παγωτά δεν ικανοποιούν την γέυση, αλλά εξαγοράζουν κάποια προσδοκία. Οταν κι ο τελευταίος άνθρωπος στον πλανήτη καταλάβει τι σημαίνει ψυχολογία της μάζας και μάρκετινγκ, όταν και ο τελευταίος άνθρωπος στον πλανήτη αντιληφθεί το δίπολο πωλητής-αγοραστής ή υποψήφιος πολιτικος-ψηφοφόρος ή θύτης-θύμα, τότε αυτόματα οι προσδοκίες δεν θα είναι αγαθό προς διαπραγμάτευση ή διακίνηση και τότε, θα εξαφανιστούν όλοι αυτοί οι ρόλοι όπως τους ξέρουμε.
Οι πολιτικοί απλά μας πουλάνε αυτό που εμείς προσδοκούμε.

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

"Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή"

Που να ξερα στα 17 μου ότι το μεράκι μου, ο καημός μου είναι η φιλοσοφία. Τότε που με έβαζαν με το ζόρι να μάθω παπαγαλία διάφορα τσιτάτα, “cogito ergo sum”, χωρίς ποτέ τους να μου πούν πως έφτασε ο Descartes σε τούτην την απλοικότατη γεμάτη αλήθεια φράση. «Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβάμαι τίποτα. Είμαι λέυτερος.», «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.», «Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά.» Αποστήθιση αποσπασματικών λόγων αυθεντιών κι αυτόματη κατάργηση τους. Ανήθικος ο βιασμός τους. Γιατί πως γίνεται βρε δασκαλάκο, βρε φιλόλογε της κακιάς ώρας, εσύ που δεν σπούδασες φιλοσοφία, παρά είσαι άλλος ένας αποστηθιστής για να εντυπωσιάζεις την αμαθή ομήγυρη σου, να αμαυρώνεις δια των μίζερων πρακτικών σου αυτόν που εσύ ο ίδιος ανακυρήσσεις αυθεντία. Ουέ κι αλλοίμονο, αν τολμούσα ελεύθερα να συλλογιστώ και ελεύθερα να ερμηνεύσω τα λόγια του Βελεστινλή. Ουέ κι αλλοίμονο μου! Κι αν είχα το θάρρος, θράσσος για σένα φυσικά, βρε διαμορφωτή της ορφανής σκέψης, να θέσω έστω και τον παραμικρό προσωπικό μου προβληματισμό για το πως ορίζεται η αρετή, η τόλμη και η ελευθερία ,για την οποία μίλησε ο Κάλβος, με πόση ευκολία μου αφαιρούσες το δικαίωμα σε αυτήν την ίδια αρετή, την ίδια τόλμη, την ίδια ελευθερία, βάζοντας μου βαθμό κάτω από την βάση ή απειλόντας με με αποβολή από την μαθητική αίθουσα, γιατί τολμούσα να έχω άποψη; Ωμός εκβιασμός.

Φιλοσοφία δίχως ανάλυση μου δίδασκες. Οξύμωρο, δεν βρίσκεις; Την αλήθεια ψάχνει να βρει η φιλοσοφία. Και η αλήθεια, ρε μπουμπούνα δεν βρίσκεται στην επίλυση της άσκησης, αλλά στην διαδικασία, στην ανάλυση της.

Ανάλυση. Κι εσύ μονάχα αναλώθηκες σε εκείνο το «τι εννοεί ο ποιητής;», λες κι έχεις γράψει και πολλά ποιήματα και ξερεις. 'Η μήπως συναναστράφηκες πολλούς ποιητές αλήθεια; Κι αν τους έκανες το κακό να σ’ έχουν για παρέα, ποτέ σου δεν ρώτησες, ποτέ σου δεν αναρωτήθηκες ποια είναι η ψυχή που καταθέτουν με τον ποιητικό τους λόγο, παρά βολεύτηκες να τους θαυμάζεις σαν μαρμάρινα αγάλματα και να τους κολακεύεις. Να κάνεις τον καμπόσο, τον περισπούδαστο σε εκείνους που θωρείς ως υποδεέστερους σου. Διαβατήριο τους είχες τους ποιητές για να ανέλθεις, μικρέ παραχαράκτη ψυχέμπορα.

Σελίδα να γυρίσω δεν με άφησες
Μπροστά στα μάτια μου μπήκες
Σα να ‘ξερες
Πως τελευταία τα χάδια
Τελευταία τα φιλιά
Τελευταία φορά
Σ΄ αγκάλιασα
Κι όταν το άψυχο κορμί
Κι όταν το αίμα
Το θάνατο μαρτύραγε
Μίσος, οργή
Γιατί

Δικό μου είναι το ποίημα. Δεν ξέρω αν σ’αρέσει, αλλά εγώ για να το γράψω, καλό το θεωρώ, αλλιώς δεν θα το έγραφα. Το θέμα λοιπόν, δεν είναι αν σου αρέσει, αλλά ότι θα διαγουμίσεις σαν ψευτο-αναρχικός καταληψίας τη δική μου την ποιητική ψυχή με μπουρδοαναλύσεις και αναγωγές αλληγοριών που θα τις διδάσκεις και ως θέσφατα. Ρε, βλάκα, βρε άθλιε κουλτουριάρη. Η ποίηση δεν αναλύεται. Ποτέ κανένας ποιητής δεν έγραψε τα πως και τα γιατί που τον οδήγησαν στην δημιουργία των ποιημάτων του. Ο ποιητής δεν είναι φιλόσοφος. Ο ποιητής δεν θέλει ποτέ να ξέρεις «τι εννοεί ο ποιητής», αλλιώς με τα ποιήματα του θα εξέδιδε και επεξηγηματικό λυσάρι.

Δεν θα σου πω τι λέει το ποίημα το δικό μου και που αναφέρεται. Τέτοιο χατήρι εγώ δεν θα σου κάνω, παρά θα προτιμήσω να αναφερθώ στον Ντίνο Χριστιανόπουλο, που πήγε ο μελιστάλαχτος με την μπάσα γοητευτική φωνή του, που αποτυπώνεται και στην γραφή του, κύριος Σταύρος Θεοδωράκης και του ΄λεγε στιχους του εν ειδει ερωτήσεων. Τι εννοεί ο ποιητής;
« Το βράδυ που έγινε ο σεισμός οι άνθρωποι έτρεξαν στα πάρκα. Στο πάρκο των ανώμαλων δεν πάτησε κανείς» του είπε. Και ξέρεις τι απάντησε ο ποιητής, την συνέντευξη του οποίου πιθανόν δεν διάβασες κι αν διάβασες την ξέχασες, γιατί δεν σε βολεύει;
«Πρώτα-πρώτα το 1978 που έγινε ο σεισμός στη Θεσσαλονίκη, ο κόσμος τρομαγμένος άρχισε να φεύγει. Τα πάρκα ήταν τρία στη Θεσσαλονίκη. Το ένα από τα τρία ήταν το πάρκο που σύχναζαν οι ανώμαλοι. Όχι.. Όλοι οι καθώς πρέπει κύριοι που τρέχαν να σώσουν το τομάρι τους, το έσωσαν οπουδήποτε αλλού, εκτός από το πάρκο των ανωμάλων.»(1*)
Αυτά απάντησε ο ποιητής.

Αλλά και πάλι δεν θες να τον ακούσεις. Γιατί αν τον ακούσεις, πρέπει να αυτοκαταργηθείς και να αυτομετατραπείς σε εργάτη των λέξεων, των συντακτικών κανόνων, της γραμματικής. Κι ύστερα, πως θα καμώνεσαι εσύ ο εργάτης, πως τάχα μου είσαι σπουδαίος κι ικανός στοχαστής, τόσο σπουδαίος που να έχεις το δικαίωμα να κάνεις τη φιλοσοφία ποίηση και τη ποίηση φιλοσοφία.

Εμένα που σου τα γράφω αυτά, όχι και τόσο άσχημα εδώ που τα λέμε, που σε καταργώ και σε υβρίζω, αλλά ταυτόχρονα σε κάνω περήφανο που στα χέρια σου μεγάλωσα, που τη σκέψη μου και το λόγο μου τον βρίσκεις δημιουργημα σου, μου στέρησες το δικαίωμα να περάσω στο πανεπιστήμιο σου. Μου έβαλες στην έκθεση στις εξετάσεις ηλιθίων που κάθε χρόνο στήνεις βαθμο 6 στα 20.
Να είσαι καλά δασκαλάκο, σε ευχαριστώ. Με γλίτωσες χωρίς να το ξέρεις από την εθελούσια λοβοτομή κι από πολλές γλυκιές αυταπάτες σαν κι αυτές που θρέφεις.
"Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή" για να στο πω και με έναν τρόπο προσλήψιμο για σένα.

Λήδα Καφετζή

(1*) «Ντίνος Χριστιανόπουλος:" Έκανα ό,τι έκανα και τώρα τελείωσα. Τώρα περιμένω να πεθάνω. "» του Σταύρου Θεοδωράκη από την ιστοσελίδα http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.proswpa&id=107

Μεγάλα Εγκλήματα μεταξύ Φίλων

Υπαρχουν απειροι λογοι σε αυτην την χωρα για τους οποιους πρεπει και να γκρινιαξουμε και να ξεσηκωθουμε και να αγωνιστουμε για να αλλαξουν πολλα πραγματα. Και το να κοβεται η συνταξη της γιαγιας απο τα 500 στα 400, ενω απειροι Τσοχατζοπουλοι, Κωστοπουλεοι και λοιποι πολλοι κρυβονται πισω απο νομοθετηματα που εφτιαξαν για να αυτοπροστευονται, ειναι αν μη τι αλλο μια αδικη τιμωρια.
Κι εγω αν ειχα τα φραγκα θα εφτιαχνα μια off-shore εταιρεια να της μεταβιβασω την περιουσια μου και να μην πρεπει να δωσω λογο και φραγκο σε κανενα, σε καμια κοινωνια. Νομιμοτατο, για οσους μπορουν να το κανουν, αλλα κατ'εμε καθολου ηθικο.
Το 80% του χρεους μας δεν το εφαγε ο συνταξιουχος, ο οποιος ομως πρεπει τωρα να πληρωσει το 80%. Και σιγουρα αν θελουμε να αλλαξουν καποια πραγματα θα πρεπει να δουμε και το δικο μας 20% μεριδιο ευθυνης και να ειμαστε ετοιμοι να αλλαξουμε. Γιατι ΟΛΟΙ ή σχεδον ολοι τον Βουλαγαρακη που βριζουμε και καταγγελουμε, με περισση ευκολια θα τον ενδυθουμε αν μας δοθει η ευκαιρια. Θα πρεπει καποτε να καταλαβουμε πως ο λογος που απλα κανουμε μικροτερο πλιατσικο ο ενα στη ζωη του αλλου απο οτι τα γομαρια επι της κεφαλης μας, ειναι απλα γιατι δεν εχουμε τη δυναμη να το κανουμε. Κι οχι γιατι ταχα μου ειμαστε καλυτεροι απο δαυτους που εκλεγουμε εμεις οι ιδιοι, που προερχονται απο εμας.
Πως ειμαστε καλυτεροι ανθρωποι εμεις απο αυτους που κατηγορουμε οταν το θεωρουμε εθνικη μαγκια να παραποιουμε πτυχια και εγγραφα για να φαμε τη θεση απο εναν πιο αξιο απο εμας ανθρωπο, τον οποιο και εξαναγκαζουμε ειτε να μπει στο περιθωριο ειτε να αυτοεξοριστει και να λαμψει; Γιατι γαμω την τρελα μου, μπαινεις σε σελιδες πανεπιστημιων και τμηματων ερευνων του εξωτερικου και σχεδον παντα βλεπεις εναν ελληνα να λαμπει εκει μεσα; Γιατι αυτον τον ελληνα δεν τον εχουμε δω χαμω, παρα μειναμε με επηρμενα ημιμαθη τσουτσεκια, σαν και του λόγου μου, να κανονιζουν τις ζωες μας; Την επιστημη μας, την υγεια μας, τον πολιτιμο μας, την πολιτικη μας, την κοινωνια μας, γιατι την αφησαμε ορφανη σε κάποιο ιδρυμα να αποσυντιθεται απο την αδιαφορια;
"Μαζανθρωποι" οπως λεει και το παρακατω κειμενο που εχω ποσταρει, ετοιμες πουτανες να αλλαξουν νταβατζη, ανθρωπακια δολοφονοι. Κι οποιος δεν θελει να το δει, οποιος δεν θελει να δει τις αληθειες που πονανε δεν εχει δικαιωμα να κανει κανενα αγωνα. Αυτος δεν ειναι επαναστατης, παρα πουτανα και νταβατζης μαζι, αυτοχειρας και θυτης, δήμιος και σωτήρας. Φτάνει πια.

Σας παρακαλω πολυ, διαβαστε το παρακατω κειμενο, κι αν δεν δειτε την φατσα σας εκει μεσα μην μπειτε στον κοπο να δικαιολογηθειτε ή να αμυνθείτε. Αν δειτε την φατσα σας όμως, θα ξερετε πως οι δικαιολογιες σας ειναι φτωχα εγκληματα απλα και θα σιωπησετε.


http://www.synpeka.gr/ellada/item/5072-%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%AC%CE%BA%CE%BF.html

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Γράμμα προς μια ευαίσθητη ψυχή.

Ξέρω πολύ καλά πως νιώθεις. Ξέρω πολύ καλά πως αισθάνεσαι, γιατί κι εγώ ακριβώς όπως νιώθεις εσύ νιώθω. Νιώθω αδικημένη, πληγωμένη, γιατί εσύ δεν καταλαβαίνεις τη θέση μου, τι ψυχολογικό μαρτύριο περνάω, που αντί να με κατανοήσεις και να με συνδράμεις σ’ αυτό που σου λέω, με κατηγορείς κι από πάνω για αναλγησία και σκληρότητα τόνου και τρόπου. Πίστεψε με ξέρω πολύ καλά πως είναι να είσαι εγκλωβισμένος στο εγωιστικό σου μικρογίγνεσθαι, καλυμμένος πίσω από το παραπέτασμα των ευαισθησιών σου για να μην αναλάβεις τις ευθύνες σου. Είναι και ρομαντικό εξάλλου, με μια δόση δράματος, n'est-ce pas; Η ευγενής ψυχή που υποφέρει για τα δεινά του πλανήτη, υποφέρει τόσο πολύ δε, που αδυνατεί να σώσει το γατάκι που ψυχορραγεί απο τον δρόμο με μια δόση μυθιστορηματικής λιγοθυμίας και εκλιπαρεί σπαράζουσα να την λυτρώσει κάποιος από το αγωνιώδες δράμα της. Κι όταν ξεκινήσει το παραμύθι, έχεις γίνει πια τόσο ένα με το πετσί του ρόλου, που κάνεις τα αδύνατα δυνατά για να νιώθεις ολοένα και πιο μόνη-κανείς δεν σε κατανοεί, κανείς δεν σε συναισθάνεται... Λυγμός σου κόβει την ανάσα! Κι όμως εγώ σε συναισθάνομαι απόλυτα. Κι εγώ κρυμμένη στο προσωπικό μου, απόλυτα εγωιστικό γίγνεσθαι, κρυμμένη πίσω από τις ευαισθησίες μου δεν θέλω να αναλάβω την ευθύνη να διαβάσω την έκκληση σου για την δική σου σωτηρία και θέλω να μεταβιβάσω την ευθύνη του να απαλλαγώ από την παρουσία σου, συνεπώς κι από το πρόβλημα σου σε κάποιον άλλον. Και γράφω και εξηγώ την θέση μου και απολογούμαι και δραματοποιώ την κατάσταση-Θεε μου τι ευγενική και ευαίσθητη ψυχή που είμαι- κι εσύ εκεί επιμένεις να μην με καταλαβαίνεις, να μην με συμμερίζεσαι. Στο τέλος μπορεί και να με βρίσεις.

Καλά, δεν τα λέω; Μια χαρά δεν τα περιγράφω; Έτσι δεν νιώθεις;

Δεν είμαι με το μέρος σου, μη γελιέσαι, είμαι στην ακριβώς αντίπερα όχθη, στο αντικαθρέπτισμα. Ξέρεις ποια είναι η διαφορά μας? Οτι εσύ δεν ξέρεις,δεν έχεις αντιληφθεί, δεν έχεις καταλάβει ότι η αντίπερα όχθη με τον ίδιο ακριβώς τρόπο διυλίζει την κριτική, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο πληγώνεται. Ξέρεις ποιά είναι η διαφορά μας; Οτι εσύ νομίζεις, ακόμα και τώρα που στα γράφω, οτι είναι μόνο εσύ έχεις το αποκλειστικό δικαίωμα να αισθάνεσαι έτσι.

Λυπάμαι κοριτσάκι. Έχεις γελαστεί. Κι αν δεν είσαι μικρομέγαλη έφηβη ή δεν πάσχεις από ενδογενή κατάθλιψη, κοίταξε να αλλάξεις ρότα αν θες να έχεις το δικαίωμα να απαιτείς την κατανόηση των άλλων. Πριν απαιτήσουμε κάτι από τους άλλους, δίκαιο είναι να να κατανοούμε πως αισθάνονται και οι άλλοι. Δεν είναι και πολύ δίκαιο, νομίζω να μας πληγώνει που οι άλλοι πληγώνονται από τη δικιά μας ανευθυνότητα. Δεν το βρίσκω ρε παιδί μου, πως να στο εξηγήσω, και πολύ ισορροπημενο να θέλουν οι άλλοι να μπούνε στα παπούτσια μας, πρώτον όταν δεν τους τα παραχωρούμε και δεύτερον όταν εμείς δεν καταδεχόμαστε σε καμία περίπτωση να βάλουμε τα βρωμοπάπουτσα των άλλων.

Μην βάλεις τα κλάματα. Θύμωσε καλύτερα. Προσπάθησε να με αντικρούσεις. Με επιχειρήματα. Να με νικήσιες. Για να με νικήσεις, να με βγάλεις φάουλ, θα πρέπει να με πείσεις, κι αν όχι έμενα τους άλλους, τους τριγύρω, ακόμα και τους φίλους σου-ξέρεις στο βάθος αν συμφωνούν μαζί σου- ότι έχεις δίκιο και νιώθεις αδικημένη. Για να με πείσεις, θα πρέπει να μπεις στη θέση μου, να βρεις τον τρόπο, τα λόγια και τον τόνο που θα είναι προσλήψιμα σε μένα, να με κάνεις να κομπλάρω. Εσύ να ισχυρίζεσαι τη δική σου πλευρά με τέτοιο τρόπο, που να μην έχω επιχείρημα πια να καταθέσω, παρά να φωνασκώ, να επαναλαμβάνω ρητά και τσιτάτα, γενικότητες, να μην σου απαντάω άμεσα στα ερωτήματα σου και να αποπροσανατολίζω την συζήτηση μέχρι να την εγκαταλέιψω επικαλούμενη την ανωτερότητα μου. Κάνε με να φαίνομαι σαν πολιτικός. Γκανιάν στάνταρ! Ποιος δεν θα καταλάβει ότι στον διάλογο με νίκησεις, πως έχεις δίκιο; Καλά, πολλοί θα είναι αυτοί που δεν θα χαμπαριάσουν, γιατί βλέπεις δεν έχεις μόνο εσύ το δικαίωμα να είσαι μια καθυστερημένη αυτιστική μαιμού. Μην είσαι τόσο εγωίστρια πια! Εχουν κι οι άλλοι θέση στην μαλακία. Για να επανέλθω πριν πνιγώ από την κακία μου, αν το καταφέρεις αυτό, θα έχεις αναγκαστικά μπει στα παπούτσια μου που τόσο σιχαίνεσαι και θα έχεις καταλάβει πως κι εγώ τελικά έχω δικαίωμα στη μαλακία. Και ξέρεις τι μαγικό θα συμβεί τότε; Θα πάψει να έχει νόημα το παραμύθι με την πληγωμένη λιποθυμικιά νεάνιδα-φάε και λίγο κρεατάκι χριστιανή μου- που υποφέρει με τα βάσανα του κόσμου. Πως το καλό γίνεται να είναι ηρωίδα αυτή, όταν υπάρχουν χιλιάδες άλλες σαν και δαύτην; Τι να την κάνεις την ηρωίδα αν δεν είναι μία και μοναδική; Χριστέ μου σε τι πλάνη ζούσα τόσο καιρό! Μια ψευδαίσθηση! Kακόγουστο και μπανάλ το παραμύθι! Κι άξαφνα το παραμύθι φαντάζει εφιάλτης. Ναι, ναι, σαν να διαπραγματεύομαι την αυταπάτη ενός πρεζάκια μοιάζει-δεν κάνεις λάθος. Μην σε σοκάρει. Το να είσαι drama queen είναι εξάρτηση μεγάλη. Λοιπόν... Κι όπως βγαίνεις από το τούνελ, βλέπεις σαν σε προβολή κόπιες από τα ξεφτιλίκα που ‘χεις κάνει και ντρέπεσαι φρικτά. Εγώ είμαι αυτή;-ρωτάς. Ναι, εσύ είσαι αυτή. Δεν θα σου πω εγώ ψέμματα. Εγώ μόνο σκληρές αλήθειες θα σου πω και πραγματικότητες. Κι αν εκεί όπως βγαίνεις προς το φως, δεν δειλιάσεις τελευταία στιγμή και βγεις θα δεις ότι τώρα μπορείς να κοιτάς το γατάκι που χαροπαλεύει στην άσφαλτο. Θα το πάρεις στα χέρια σου και θα βάλεις το μυαλό σου να δουλέψει με 200.000 στροφές να βρεις τι στο διάολο πρέπει να κάνεις για να σωθεί- αν σώζεται. Δεν θα σε πειράξει ακόμα και να φύγει μες τα χέρια σου, να προσπαθήσεις μάταια, γιατί θα ξέρεις ότι μόνο εσύ μπορείς να είσαι υπεύθυνη για τον εαυτό σου. Κανένας άλλος δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη που βρέθηκε στο διάβα σου, παρά μόνο εσύ. Εσύ την βλέπεις, την μυρίζεις, την ακούς, την αισθάνεσαι. Δική σου είναι και κανενός άλλου. Και δεν θα σε τρομάζει ο θάνατος πια, ούτε θα φαντάζει ρομαντικός. Αν δεν είσαι εσύ δυνατή, ποιος στο διάολο θα είναι; Το ανεύθυνο ευαίσθητο αντικαθρέπτισμα; Εχεις πια αυτοπεποιθηση και δεν εμπιστεύεσια τον εαυτό σου σε αυτιστικές, μικρόψυχες, ημίτρελες νεανίδες που πάσχουν από παράκρουση μεγαλομανίας, ενω στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από άλλη μια κόπια. Ναι, εσύ είσαι η τσούλα της Βίσση και νόμιζες πως ήταν τ’ανάποδο. Στην ίδια πλάνη εντάσσεται κι αυτό. Όλα αφορούσαν εσένα, μόνο από την ανάποδη. Το πέρασα κι εγώ αυτό. Μην σε ανησυχεί. Σύντομα θα εξοικειωθείς με τα καφριλίκια του αμαρτωλού παρελθόντος σου και δεν θα σε πειράζει.

Δεν θα ποστάρεις λοιπόν την έκκληση για βοήθεια. Δεν θα αναγκαστώ ποτέ ξανά να διαβάσω αυτό το ποστ «Sos sos sos ειναι επείγον γατακι στο Χαλάνδρι, δερβενακιων κ μικρας Ασίας χτυπημένο απο αμαξι μαλλον!!βοηθηστε καποιος ξεψυχαει!! Ειμαι με το ποδηλατο δεν μπορω να κανω τιποτα!! Βοηθεια σας παρακαλω!!» από το δικό σου ιντερνετικό προφίλ. Γιατί εσύ πια ξέρεις.

Υποτροπές, θα έχεις χιλιάδες, ε, στο λέω να το ξέρεις κι αυτό- φαντάζομαι πια με εμπιστεύεσαι λιγάκι, μιας κι εγώ όπως εσύ ακριβώς ήμουν και είμαι ακόμα. Έτυχε απλά να φύγω από την τυραννία της Drama Queen λίγο νωρίτερα από εσένα, αυτό είναι όλο. Και ξέρω ότι θα ξαναγυρισεις σε εκείνο το ρομαντικό μπουντρούμι, προσδοκώντας να ερθει ο Valmont(αν δεν ξέρεις τον Valmont, google him-τι το χεις το ρημαδι το ίντερνετ? Μην μεταθέτεις τις ευθυνες σου λέμε) να δώσει νόημα στην ζωή σου. Θα ξέρεις όμως πια πως ο Valmont δεν είναι τίποτα άλλο από ένας αθεράπευτος μουνάκιας, μεγάλος ψεύτης και δειλή τσούτσα. Ασε που την έχει και μικρή μεταξύ μας.Και πλεον, θα ξέρεις τον δρόμο και τον τρόπο να φύγεις από κει μέσα. Και μια μέρα, έτσι λένε όσοι δεν λύγισαν, δεν αφέθηκαν, δεν κουράστηκαν, απλά θα κλείσεις την πόρτα της εισόδου και θα απομακρυνθείς μια για πάντα.

Δεν αφορά μονάχα εσένα τούτο το γράμμα, κι ας απευθύνεται προσωπικά σε σενα. Μην είσαι τόσο εγωίστρια! Αφορά όλους τους εσένα. Και ξέρεις τι; Αφορά κι αυτόν, κι εκείνην... κι εμένα. Να τα ακούω τα λόγια μου φωναχτά μες το μυαλό μου, να με ταρακουνώ μην πλανηθώ και πάλι. Μήπως πλανιέμαι ήδη; Τώρα που σου γράφω άραγε; Μπορεί. Ασε με να κοιμηθώ μ΄αυτό και το πρωί θα σ’απαντήσω. Μα πριν σ’αφήσω, θέλω να σου πω, ότι ούτε μόνο για το μικρό γατάκι γράφεται αυτό εδώ το γράμμα. Γράφεται για όλα εκείνα τα πλάσματα που πονάνε, που έχουν βάναυσα αδικηθεί, για όλες τις τραγικές κατάστασεις, τις οποίες με περισσή ευαισθησία κάνουμε ότι δεν βλέπουμε. Αυτό το γράμμα γράφεται για όλους εμάς που ποτέ δεν θέλουμε να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας και ζητάμε επίμονα κάποιος άλλος να μας λύσει το πρόβλημα, κάποιος άλλος να καθαρίσει τα φραγμένα φρεάτια. Αυτο το γράμμα γράφεται για όλους εμάς που καταδικάζουμε πάντα τον κακό εαυτό του διπλανού μας και ποτέ του κακό εαυτό που συγκατοικεί μαζί μας. Το γράμμα αυτό γράφεται γιατί κάποιος γείτονας μας ευχήθηκε να ψοφήσει η δική μας κατσίκα αυτή την φορά. Τι νόμιζες; Οτι μόνο εσύ είχες την εξυπνάδα να εύχεσαι τέτοια πράγματα; Στο είπα. Θα έρθουν σφαλιάρες απανωτές οι απομυθοποιήσεις. Εχεις να φας χαστούκι....ουουουου.... τι στο καλό κάποια στιγμή θα γίνει από την πολύ την μπούφλα σκληρό το δέρμα. Χριστό δεν θα καταλαβαίνεις μετά από καιρό.

Δεν θα αναισθητοποιηθείς. Μη φοβάσαι. Από τον εγωισμό σου θα αναισθητοποιηθείς μονάχα. Θα πάψει να σου κάνει εντύπωση το μέγεθος της πρότερης μαλακίας σου. Τα άλλα, αυτά που δεν νιώθεις τώρα, αυτά που ωφέλιμο είναι να τα νιώθεις, μια χαρά θα τα νιώθεις, μην ανησυχείς. Κοιμήσου με αυτό. Κι απάντα μου το πρωι αν έχω άδικο. Σήκω με την ησυχία σου, δεν βιάζομαι, τεντώσου, βασικό, να ξεμπλέξεις,κουβάρι τα νεύρα σου, ρίξε κι ένα κατούρημα, μην σκάσει η φούσκα σου, ξέπλυνε τις τσιμπλες από τα μούτρα σου, δεν μου αρέσουν καθόλου τα μάτια μου με τις κίτρινες τσίμπλες, σαν κακοψημενα τοστ που ξεχειλίζουν gouda μοιάζουν, και πες μου την απάντηση κοιτώντας με στον καθρέπτη. Τωρα μπορείς να σκουπιστείς.
Καλημέρα.

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Η αμφισβήτηση είναι ο μοχλός της περιέργειας, κι όχι τ'ανάποδο.

Κάντε την επανάσταση σας χωρίς εμένα.
Δεν θα σας κάνω τη χάρη να ενταχθώ σε κανένα στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Δεν θα σας κάνω τη χάρη να μεταμορφωθώ σε δίποδο ζώο που φωνασκεί και ασχημονεί εναντίον μιας άλλης αγέλης. Όπως κι αν λέγεται η άλλη αγέλη. Ακόμα και Χρυσή Αυγή.
Σε τι διαφέρει ο αλαλαγμός του ζώου χρυσαύγους-χρυσαύγους όταν σκοτώνεται ένας Πακιστανός από τον αλαλαγμό του μεταλλαγμένου ζώου ανάρχας-ανάρχας όταν σκοτώνεται ένας απεργοσπάστης?
Γιατί να είμαι στο πλευρό της δουλοπρεπούς κατίνας που τόσα χρόνια δεχόταν με ευχαρίστηση να παίρνει ψίχουλα από τον εκάστοτε κύριο Κωστόπουλο, Γαβαλά, Παπαρήγα, Τεγόπουλο, Κουρή, όταν οι κύριοι αυτοί και οι κυρίες κρυμμένοι και προστατευμένοι πίσω από το παράλογο σύστημα των ανώνυμων εταιρειών και των εταιριών περιορισμένης ευθύνης μπορούσαν να ρισκάρουν τις επιχειρήσεις τους και τις θέσεις εργασίας της κάθε δουλοπρεπούς κατίνας, ενώ ταυτόχρονα αύξαναν με νόμιμο τρόπο τις προσωπικές τους περιουσίες? Γιατί να καταλάβω το δράμα της? Η μάλλον εγώ το καταλάβαινα πριν καν εκείνη ψιλιαστεί ότι θα πρωταγωνιστήσει σε αυτό το δράμα. Κι η πλάκα είναι ότι της το φώναζα κιόλας.
Ε, δεν θα είμαι στο πλευρό των εκατομμυρίων κατινών αρσενικού και θηλυκού γένους, που μάσαγαν και εξακολουθούν να μασάνε ότι κι αν τους πλασάρουν ως «έτσι είναι» Δεν πρόκειται να ταχθώ στο πλευρό καμιάς λοβοτομημένης μαιμούς, που κλαίει και χτυπιέται γιατί χάνει τη δουλίτσα της. Γιατί αυτή η μαιμού, χρόνια τώρα δεν αναρωτήθηκε πως γίνεται ο μπαμπάς της ο ψιλικατζής να είναι υπόχρεος και με το σπίτι του και με το αυτοκίνητο του για οποιαδήποτε ζημιά γίνει στην επιχείρηση του, αλλά ο κύριος Κωστόπουλος να μπορεί να κηρύξει πτώχευση και η ακίνητη και κινητή του περιουσία να μένει στο απυρόβλητο. Γιατί η μαιμού τόσα χρόνια, μου απαντούσε «τι να κάνουμε? Έτσι είναι η ζωή.»
Όχι δεν είναι έτσι η ζωή. Τίποτα δεν είναι έτσι Όλα μπορεί να είναι αλλιώς. Σαν τον τύπο που μου έκανε φωτογραφία πέρυσι στην τανία μικρού μήκους που σκηνοθέτησα, που ήθελε να φέρομαι σαν στρατάρχης στο γύρισμα, γιατί «έτσι λειτουργούν τα πράγματα», γιατί «στον κινηματογράφο δεν υπάρχουν ευγένειες» και «ευχαριστώ» και «παρακαλώ», ούτε «ερωτήσεις», ούτε «συνεργασία». Έτσι μου έλεγε 3 μέρες, μέχρι που έπεσα στην παγίδα κι άρχισα τα μπινελίκια και του έκανα τη χάρη κι έγινα στρατάρχης. Αλλά όχι. Δεν είναι έτσι τα πράγματα μη φίλε μου. Αν ήταν έτσι, δεν θα είχε υπάρξει ποτέ ο μαλάκας που αναρωτήθηκε γιατί να τρώει ωμό κρέας. Δεν θα είχε κατέβει ποτέ από το δέντρο, δεν θα είχε ανάψει ποτέ την φωτιά, δεν θα είχε ψήσει ποτέ του το κρέας και τώρα δεν θα μπορούσα να γράφω σε έναν υπολογιστή κι εσύ μαλάκα μη φίλε μου να διαβάζεις τις μαλακίες που εγώ γράφω Θα ήμασταν ακόμα στα δέντρα. Γκεγκε?
Η αμφισβήτηση είναι ο μοχλός της περιέργειας. Κι όχι τ’αναποδο. Άμα και πάρεις ως δεδομένο αυτό που σου λένε, άμα δεν αμφισβητείς την αυθεντία του εκάστοτε τιτλούχου, γονιού, καθηγητή, πολιτικού, αφεντικού, πετυχημένου, αποτυχημένου, φίλου, πάει πέθανες. Πέθανες ως άνθρωπος. Γίνεσαι ζόμπι, μια δίποδη μαιμού.
Στην Ελλάδα γκώσαμε από μαιμούδες και δη αυτιστικές. Λες και δεν είναι ένα σύστημα η ζωή. Λες και δεν ισχύουν οι φυσικοί νόμοι δω χάμω. Ισχύουν μόνο οι ανθρώπινοι. Αλήθεια?
Για ξανασκέψου το λίγο. Ακόμα και τούτο το τερατούργημα που λέγεται χρήμα και χρηματιστήριο και μονεταρισμός και πιστωτικό σύστημα υπόκειται στους φυσικούς νόμους. Ενα πετάρισμα στην Lehman Brothers στην άλλη άκρη του ατλαντικού και 3,5 χρόνια τώρα βιώνει ολόκληρος ο πλανήτης τις συνέπειες. Και βγαίνεις στους δρόμους και φωνάζεις γιατί ρε μαλάκα μου? Για να γυρίσεις στο πριν. Εμμμ, φίλε μου, λυπάμαι, αλλά στο πριν δεν γίνεται να γυρίσεις. Είναι σαν να θες να ξαναπάει 5 εκατοστά πίσω η αφρικανική πλάκα και να μην καβαλήσει την ευρασιατική. Κοπανήσου όσο θες, κάνε όσες επαναστάσεις θες, αλλά η Αφρική μια μέρα, θα την καταπιεί την Ευρώπη. Εκτός κι αν είσαι από εκείνους τους αμφισβητίες. Όχι από δαύτους τους ψευτο-αμφισβητίες που αναπαράγουν μασημένη τροφή και παριστάνουν τον Τζεημς Ντην γιατί ήταν ωραίος κι είχε το πιο όμορφο κορίτσι- και που να ‘ξερες ότι ήταν τρελή λουγκρίτσα. Το θέμα είναι αν μπορείς να είσαι Τέσλα, Αγγελόπουλος, Μπετόβεν. Να.... «επίστασαι» του εαυτού σου, του μυαλού σου, της σκέψης σου, της γνώσης. Να είσαι περίεργος, να ψάχνεις, να κάνεις του κεφαλιού σου, να είσαι εσύ αυτός που θα πάει κόντρα στην απόλυτη καταστροφή του καβαλικέματος της Ευρώπης από την Αφρική. Να βρεις τη λύση.
Εκεί έχει ελπίδες η ανθρωπότητα μονάχα. Όταν δεν θα υπάρχουν αυθεντίες να τις ακούς με τα μάτια ανοιχτά, αλλά αυθεντίες που θα τις ακούς με τα αυτιά ανοιχτά και θα μπορείς να τις κρίνεις.
Για να μπορέσεις όμως να φτάσεις μαλάκα μη φίλε μου στην κριτική σκέψη, πρέπει να έχεις πρόσβαση στην παιδεία , στη μόρφωση, πρέπει να ‘ναι πιο σημαντική η γνώση από τον τίτλο σπουδών. Πρέπει να καταστραφούν τα πανεπιστήμια, που μόνο πανεπιστήμια δεν είναι, αλλα κέντρα επαγγελματικής εξειδίκευσης, που σκοπό έχουν να σου προσφέρουν το χειρότερο ναρκωτικό όλων, την ψευδαίσθηση της επιτυχίας, της ανωτερότητας, της αποδεδειγμένης γνώσης, η οποία ασχέτως αν υπάρχει στην ουσία ή όχι, σε καθιστά αξιοσέβαστο μέλος σε μια κοινωνία μαιμούδων επιστημόνων, με βραβεία και αναγνωρίσεις. Και δεν σκέφτεσαι ποτέ πιο πέρα. Δεν αμφισβητείς ούτε τώρα βρε καημένη κατινούλα το σύστημα των βραβείων και των βραβεύσεων. Ούτε όταν ο Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου βραβεύτηκε για τον αντικαπνιστικό του αγώνα. Μήτε αυτό δεν σε ξεκουνάει. Έχεις μάθει να ακούς με τα μάτια. Αυτό είναι το πρόβλημα. Γαμώ την ανθρώπινη φύση σου. Με τα αυτιά ακούμε. Τι τα γουρλώνεις τα ρημάδια τα μάτια λοιπόν?
Τι να κάνεις κι εσύ ο δόλιος θα μου πεις. Τι φταις εσύ που γεννήθηκες δω χάμω και σε κάνουν με το στανιό να αγαπήσεις τώρα τον Αγγελόπουλο, τον πολυβραβευμένο, που ταξίδεψε την Ελλάδα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Τι φταις εσύ που δεν σου παν για ένα στρυφνό, παράξενο τύπο που έκανε ταινίες όπως εκείνος γούσταρε, κι αν κάτι πρέπει να θαυμάζεις σε αυτή την αυθεντία, είναι η μη αυθεντία του, το πείσμα του να κάνει το δικό του, μακριά από τα άλλα πιθήκια του είδους του. Τι φταις εσύ που τα πιθήκια του είδους του άλλο χαβά δεν είχαν από το να περιαυτολογούν χειρότερα κι από τη Μαντάμ Σουσού. Ποτέ τους δεν σου ‘παν για κείνη την ταινία του Αρρονόφσκι ή του Καχίλ, ούτε καν του Μπάρτον. Ο τόνος στο Μπά, όχι στο ρτον, μην γίνει και παρεξήγηση. Ποτέ τους δεν σου ‘παν για τον Τομ Ρομπινς ή τη Γώγου, για τον Μιχάλη Δέλτα ή τη Στρέλα. Κι ίσως καλά κάναν και δεν σου ‘παν. Θα σοκαριζόσουν. Δεν θα καταλάβαινες. Δεν γίνεται από τη μια μέσα στην άλλη να πας από τον Κιάμο στον Kurt Weil. Αλλά σε σνομπάρουν φίλε μου, σε σαμποτάρουν δαύτοι, δεν σε θέλουν κοντά τους, γιατί αν ανέβεις εσύ, θα χάσουν την έπαρση της αυθεντίας τους. Κατάλαβες? Σκορτσέζε να δεις και Κόπολα και την Πολίτικη Κουζίνα να δεις φίλε μου και Περακη και Βούλγαρη. Δεν πας από το νηπιαγωγείο στο λύκειο σε μια μέρα. Δεν θα καταλαβαίνεις ουτε χριστό ουτε παναγιά και θα τα παρατήσεις. Αυτό θελουν οι αυθεντίες. Να τα παρατήσεις. Να εισαι μικρός στην σκέψη, μωρός, να ακούς με τα μάτια, για να μπορούν δαύτοι να καμώνονται τις αυθεντίες. Γι’ αυτό σου λεώ, μην ψαρώνεις με τους τίτλους και τις περγαμηνές. Μην μασάς με τα ακαταλαβίστικα βραβεία. Μην πιστεύεις. Ερεύνα. Αμφισβήτησε. Ψάξε. Μην ανήκεις σε καμιά αγέλη, σε κανένα γαμημένο σύστημα.
Μόνο τότε, θα με έχεις στο πλευρό σου. Και δεν χέστηκες για μένα φίλε, γιατί απλά εγω είμαι εσύ από την αλλη πλευρά.