Το τελευταίο διάστημα ξεδιπλώνεται ένα απίστευτο τσουνάμι καταγγελιών για σεξουαλικές παρενοχλήσεις, σωματική και ψυχολογική βία στον χώρο του θεάματος και του αθλητισμού.
Η όλη φάση ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια στην Αμερική με το κίνημα Metoo στον χώρο του κινηματογράφου και συνεχίστηκε με τις καταγγελίες αθλητριών της γυμναστικής. Κι εκεί έχουν υπάρξει καταδίκες και αλλαγές στην νομοθεσία και το πιο σημαντικό όλων: φαίνεται να αλλάζει η νοοτροπία του κόσμου, ίσως με μία δόση υπερβολής, αλλά που θα πάει θα ισορροπήσει η μπίλια κάποια στιγμή.
Αυτά όμως στις Η.Π.Α. Στην Ελλάδα, δεν ξέρω κατά πόσο θα αλλάξουμε μυαλά για το τι σημαίνει βιαστής, παιδεραστής, βασανιστής.
Είναι τόσο ριζωμένη μέσα μας αυτή η στρεβλή αντίληψη περί επιτυχίας, είναι ακόμη τόσο ζωντανά τα μεταπολεμικά σύνδρομα κατωτερότητας και τα απωθημένα, που νομίζω δεν φτάνουν τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Προφυλακίστηκε ο Λιγνάδης, ερευνάται ο Φιλιππίδης, γίνεται χαμός στην ομοσπονδία ιστιοπλοΐας, βγήκαν και 22 αθλήτριες της ενόργανης γυμναστικής και περιέγραψαν φρικιαστικά πράγματα. "Οι προπονητές χτυπούσαν με σφαλιάρες και κλωτσιές τα μικρά παιδιά, τα απωθούσαν βίαια, τα τσιμπούσαν, τους πετούσαν αντικείμενα, τα άφηναν να προπονούνται τραυματισμένα, τα άφηναν νηστικά και τα βασάνιζαν για να φτάσουν το “επιθυμητό” βάρος, τα άφηναν να λιποθυμούν από την πείνα, να τρώνε οδοντόκρεμα ή να αναζητούν τροφή στους κάδους σκουπιδιών. Τραβούσαν τα μικρά κορίτσια από το αιδοίο ή το ακουμπούσαν στο σπαγγάτο (δήθεν για προπονητικούς λόγους), τα ξεγύμνωναν για να τα τιμωρήσουν."(Δ.Τζαν.)
Μιλάμε για κορίτσια 12 και 15 χρόνων. Μιλάμε για εύθραυστες εφηβικές ψυχές γαμώ την τρέλα μου. Κι όλα αυτά; Για τι; Για μια καλή θέση στην τελική κατάταξη; Για ένα μετάλλιο; Για μια καριέρα που θα λήξει σε λιγότερο από μια 8ετία;
Λίγο πριν καταγγείλει δημόσια τον βιασμό της η Σοφία Μπεκατώρου, λίγο πριν τον πρώτο σεισμό και το μεγάλο τσουνάμι, έτυχε να δω στο netflix το ντοκιμαντέρ "Αθλήτρια Α". Όσοι το έχετε δει, καταλαβαίνετε. Όσοι πάλι δεν το έχετε δει, δείτε το, μπας και καταλάβετε.
Μπας και καταλάβετε ότι όλες αυτές οι αποκαλύψεις είναι μέσα στην ζωή μας, την ζωή την ελληνική, την αμερικανική, την ρουμανική, την κινεζική, την παγκόσμια. Κι έχουν να κάνουν με νοοτροπίες.
"Να πετύχεις, να γίνεις κάποιος, να γίνεις διάσημη, να βγάλεις λεφτά." Αυτή είναι η ηθική με την οποία μεγαλώνουμε. "Να μην αντιμιλάς, να μην αμφισβητείς την αυθεντία, τους μεγαλύτερους. Να κοιτάς την δουλειά σου, να μην μπλέκεις εκεί που δεν σε σπέρνουν." Τι κι αν βλέπεις ότι το κορίτσι δίπλα σου το χαστουκίζουν γιατί πήρε 300γραμμάρια. Κοίτα την δουλειά σου εσύ. Τι κι αν αισθάνεσαι ότι ο προπονητής σου σε αγγίζει σε σημεία που δεν θα έπρεπε. Μην αντιμιλάς. Τι κι αν βλέπεις ότι ο τάδε σκηνοθέτης ξεφτιλίζει την νεαρή συνάδελφο ή της ζητάει παράξενα μοναχικά ραντεβού στο καμαρίνι του με κλειδωμένες πόρτες. Μην μπλέκεις. Στην τελική, να μάθει να αμύνεται, να αποκτήσει στομάχι, να σκληραγωγηθεί, να διαμορφώσει χαρακτήρα.
Και σκληραγωγούμαστε και αποκτάμε χαρακτήρα. Αυτόν του κτήνους. Ναι, φίλε προπονούμαστε όλη μας την ζωή για να γίνουμε πετυχημένα κτήνη, που από τον πολύ πόνο που έχουμε εισπράξει και βιώσει, κανιβαλίζουμε, αντί να είμαστε ενεργοί ευσυνείδητοι και ήρεμοι κάτοικοι αυτού του πλανήτη που μας φιλοξενεί.
Γαμώ την επιτυχία μου και την τεχνολογική μου πρόοδο αν είναι να χάνουμε το ζητούμενο. Και το ζητούμενο είναι η ζωή και όχι η επιβίωση. Και ζωή δεν είναι οι τίτλοι στις εφημερίδες και τα νούμερα στον τραπεζικό μας λογαριασμό, ούτε τα μετάλλια και τα likes και τα views και τα εισιτήρια. Επιτυχία μάγκα μου είναι να καταφέρουμε να γίνουμε άνθρωποι και να δεχτούμε τα πανανθρώπινα αισθήματα της κούρασης, της τεμπελιάς, του φόβου, της ανασφάλειας και να τα χαϊδέψουμε.
Κάποτε μου είχε πει ένας διευθυντής φωτογραφίας στο ένα και μοναδικό γύρισμα στο οποίο ήμουν η σκηνοθέτης ότι στον κινηματογράφο η δουλειά γίνεται με γαμοσταυρίδια και όχι με τα σεις και με τα σας. Του απάντησα ότι τα πράγματα αλλάζουν, γιατί αν δεν άλλαζαν θα ήταν σε ένα δέντρο να ξεφλουδίζει μπανάνες κι όχι σε ένα σετ με κάμερες και φώτα.
Η αλλαγή νοοτροπίας, η εξέλιξη δεν ήρθε, δεν έρχεται και δεν θα έρθει ποτέ από τους συμβιβασμένους μιμητές. Έρχεται από τους αμφισβητίες, από αυτούς που τολμούν, που αντιμιλούν, που ερευνούν, που δεν κοιτάνε μόνο την δική τους δουλειά, που μπλέκουν.
Το μπιγκ προμπλεμ είναι πως ορίζουμε την εξέλιξη. Για μένα εξέλιξη είναι η ευτυχία.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου