Ο Αλ Κουλόνε και ο επικίνδυνος ναρκισσισμός του βλάπτουν σοβαρά την υγεία

Ζούμε σε μια χώρα, όπου σοβαροί δημοσιογράφοι του αστυνομικού ρεπορτάζ εκτελούνται με μαφιόζικο τρόπο μέρα μεσημέρι, ενώ ταυτόχρονα νταβατζήδες προστατεύονται από την αστυνομία, την δικαιοσύνη και την κυβέρνηση. Ζούμε σε ένα τόπο, όπου οι παιδεραστές είναι  σύμβουλοι και  κολλητοί του πρωθυπουργού και διευθυντές κρατικών φορέων και οργανισμών. 

Δεν αναφέρομαι στην Κολομβία ή το Μεξικό ή το Πακιστάν, αλλά στην Ελλάδα. Στην χώρα και καλά που γεννήθηκε η δημοκρατία, η φιλοσοφία και ο δυτικός πολιτισμός, μη χέσω. Μόνο που αυτή η χώρα δεν υπάρχει πια. 

Σε αυτήν την χώρα που δεν λέγεται Ελλάδα πια, αλλά Κουλιστάν, ζει η Μενδώνη με τις φανφαρόνικες αυτοτιμητικές της πλάκες στην τσιμεντωμένη Ακρόπολη. Σε αυτήν την χώρα ζουν εκατοντάδες ασθενείς με ψυχιατρικά νοσήματα χωρίς ίχνος περίθαλψης, που αν απασφαλίσουν μπορεί και να σκοτώσουν τον διπλανό νοσηλευόμενο διασωληνωμένο παππού, απλά και μόνο γιατί τους ενοχλεί ο θόρυβος του μηχανήματος διασωλήνωσης. Γιατί σε αυτήν την χώρα που γεννήθηκε η σκέψη, η σκέψη έχει εκτελεστεί προ πολλού. 

Και χωρίς σκέψη δεν χρειάζεται να βρίσκεται σε κλίνη ΜΕΘ ο ασθενής που χαροπαλεύει. Τι να τις κάνουμε τις ΜΕΘ αφού ο νονός της Cosa Mostra(και ζητώ συγγνώμη στο ομώνυμο μουσικό συγκρότημα για την χρήση του ονόματος, αλλά πως αλλιώς να περιγράψεις μια ομάδα αποτυχημένων μαφιόζων με ναρκισσιστικό σύνδρομο;) λέει όπου σταθεί και όπου βρεθεί ότι υπάρχουν; Και φυσικά υπάρχουν στο μυαλό του, στην φαντασία του και στα γραμμένα από άλλους δελτία τύπου του και ιντερνετικά ποστ του. 

Η πανδημία σαρώνει και ο Αλ Κουλόνε αντί να λάβει ουσιαστικά μέτρα περιορισμού της, όπως κάνουν οι σοβαροί ηγέτες-μέχρι και ο άχρηστος ο Μπόρις τα κατάφερε καλύτερα από εσένα- ανοίγει το λιανεμπόριο χωρίς ίχνος ελέγχου και αφήνει τους πολίτες στο έλεος του ιού. Οι εικόνες συνωστισμού στους εμπορικούς δρόμους και στο κέντρο της Αθήνας είναι αποκαρδιωτικές. Από τους αδικαιολόγητους ξυλοδαρμούς πολιτών προ μηνός, περνάμε στην αδικαιολόγητη ασυδοσία. Κι όχι Αλ Κουλόνε, δεν φταίνε οι ανεύθυνοι πολίτες, αλλά η ανικανότητα σου και μόνο. Παλιομαφιόζε της πλάκας.

Κάθε βράδυ στήνονται αυτοσχέδια πάρτι στις πλατείες της πρωτεύουσας, όπου μαζεύονται όχι δέκα, όχι εκατό, αλλά χιλιάδες πολίτες και ξεσαλώνουν σαν να μην υπάρχει αύριο. 

Κάθε μέρα, χιλιάδες εργαζόμενοι αναγκάζονται να στοιβάζονται σαν σαρδέλες στα ΜΜΜ για να πάνε σε ένα κλειστό χώρο εργασίας χωρίς επαρκή εξαερισμό στον οποίο έρχονται σε επαφή για ώρες με συναδέλφους με κατεβασμένες ή και καθόλου μάσκες, που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να είναι στα σπίτια τους σε αυστηρή καραντίνα, γιατί ήρθαν σε επαφή ή ακόμη χειρότερα συζούν με επιβεβαιωμένο κρούσμα.  

Κάθε μέρα εκατομμύρια πολίτες ζουν με το άγχος αν θα επιβιώσουν από τον Covid, από την ελλιπή περίθαλψη, από την εργοδοτική αυθαιρεσία, από την πείνα, από την κατάθλιψη.

Και μέσα σε όλο αυτό τον ζόφο, δεν υπάρχει ενημέρωση και ανεξάρτητη δημοσιογραφία και αν τολμήσει να υπάρξει, εκτελείται.

Θα ήθελα πολύ να γράφω ευχάριστα και χαρούμενα κείμενα, αλλά βλέπεις Αλ Κουλόνε μου, δεν είμαι Μένιος, δεν είμαι αλήτισσα, δεν είμαι καθίκι, δεν πατάω επί πτωμάτων, δεν εκβιάζω, ούτε βιάζω. Είμαι μια έντιμη μεσήλικη μικροαστή γυναίκα. Κι αυτό στο Κουλιστάν σου μοιάζει με καταδίκη.

Αντε τώρα, πόσταρε άλλο ένα διαφημιστικό αυτοθαυμαστικό σποτ στο FB.