Είναι δυνατόν να ελπίζουμε;

Οι βομβαρδισμοί στη Γάζα συνεχίζονται με αμείωτη ένταση. Οι στόχοι; Κτήριο του ΟΗΕ, σχολεία, νοσοκομεία. Το όπλο; Βόμβες λευκού φωσφόρου, αυτές οι εντυπωσιακές οβίδες που εκρήγνυνται στον αέρα και μοιάζουν με όμορφο πυροτέχνημα. Μόνο που αυτά τα όμορφα φωτεινά σωματίδια, όταν καταλήγουν στην γη, σπέρνουν τον θάνατο, με οδυνηρό τρόπο. Απαραίτητο στοιχείο για την επιτυχή τους δράση, το οξυγόνο, αυτό που αναπνέουμε, αυτό που βρίσκεται στο ανθρώπινο σώμα κρυμμένο στο νερό, το οποίο αποτελεί το 70% του οργανισμού μας. Αυτό το καταστροφικό και απάνθρωπο κυριολεκτικά όπλο, χρησιμοποιεί το ανθρώπινο σώμα σαν καύσιμο, μέχρι να το κάψει, μέχρι να καταστρέψει και το τελευταίο άτομο οξυγόνου. Φυσικά, δεν προξενεί μεγάλες ζημιές στα ντουβάρια και στο τσιμέντο…
Από τη στιγμή που ο άνθρωπος κατασκευάζει όπλα, και μάλιστα τέτοια όπλα, είναι δυνατό να ελπίζουμε ότι μια μέρα θα υπάρξει ειρήνη;

Και η πρώτη είδηση στην Ελλάδα είναι η απαγωγή του εφοπλιστή… Ούτε μια αναφορά για το θάνατο του 25χρονου εργάτη στο λατομείο της Καρπάθου, για το χρέος του ΕΣΥ στους προμηθευτές ορθοπεδικών υλικών, για την καταγγελία που έκαναν μέλη του Δ.Σ.Α. εναντίον του εισαγγελέα του Άρειου Πάγου Γ. Σανιδά, σχετικά με τα γεγονότα της Ασκληπιού, για την συγκέντρωση διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε στο λιμάνι του Αστακού, για τις μαζικές απολύσεις εργαζομένων, για, για, για…
Από τη στιγμή που όλα μας τα προβλήματα υπάρχουν εφόσον τα δείχνει η τηλεόραση, είναι δυνατό να ελπίζουμε ότι μια μέρα θα τα λύσουμε;