Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ, ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ, ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΣ...

...ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ!!!

Τελευταία, με όλη την λάσπη και την κατακραυγή που εισπράττω ως Ελληνίδα υπήκοος, νιώθω διάφορα αισθήματα πρωτόγνωρα, κάτι σαν τσαντίλα που μου βρίζουν τα σπίτι, κάτι σαν περηφάνεια με πολύ ντροπή και αρκετές ενοχές που η οικογένεια μου από τρανή και σπουδαία που ήταν ξέπεσε γιατί ανάθρεψε δυο ζάκια που τα ξεπούλησαν όλα στην Γερανίου-αλλά να μην τα ισοπεδώνουμε και όλα, ολόκληρες γενιές επιστημόνων, φιλοσόφων, λογοτεχνών και καλλιτεχνών έστησαν την ουρά πιο πίσω. Μόνο που τα αισθήματα αυτά αφορούν μια κάπως πιο μεγάλη οικογένεια, μια οικογένεια 11 εκατομμυρίων ψυχών. Κι όχι μόνο αυτών, αλλά και των προγόνων τους. Μιλάμε, αυτή η οικογένεια είναι πολυπληθής, πολλά εκατομμύρια μέλη. Και τεράστιο παρελθόν. Δεν μπορεί να λοιδορείται τόσο εύκολα, τόσο αβίαστα αυτή η τόσο σπουδαία οικογένεια, γιατί τα 2 τελευταία βλαστάρια της γίναν ζάκια. Χαραμοφάηδες, κακομαθημένα κωλόπαιδα, δεν λέω, αλλά οι μνήμες των νεκρών πατεράδων και μανάδων, κρίμα δεν είναι να απαξιώνονται τόσο εύκολα?

Ρε, λες να είμαι κρυφοεθνικίστρια και να μην το ξέρω?

Έθνος. Τι είναι το έθνος αλήθεια? Είναι κάτι υπαρκτό? Ή είναι ιδεολόγημα τελικά? Σαφώς και είναι ιδεολόγημα. Σαφώς και είναι ένα ανθρώπινο εύρημα. Όπως και η οικογένεια. Η αγέλη δεν είναι εύρημα. Παρόλα αυτά είναι συνθήκη. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη αυτή την συνθήκη. Ο άνθρωπος είναι αγελαίο ζώο. Θέλει να ανήκει. Έχει ανάγκη την ομάδα. Και επιπροσθέτως έχει ανάγκη η δική του ομάδα να είναι η καλύτερη. Αυτό λέγεται ανταγωνισμός. Η μάχη των ειδών. Όλα τα φυσικά στοιχεία είναι ανταγωνιστικά, επεκτατικά, εγωιστικά. Η ίδια η ύπαρξη είναι εγωιστική. Όλα τα είδη ψάχνουν να βρουν τα αντικαθρεφτίσματα τους, τα όμοια, θέλουν να επιβάλουν την δική τους ύπαρξη πολύ απλά γιατί αυτή βιώνουν, συνεπώς αυτήν θεωρούν ενδεδειγμένη, αυταπόδεικτη, μοιραία, καλύτερη. Είναι ο παρασιτικός μύκητας εθνικιστής? Σαφώς και είναι. Θέλει να επεκτείνει το δικό του, κατ’αυτόν ανώτερο σπισιστικα βασίλειο του εις βάρος των βακτηριδίων, ιών και μικροβίων.

Ανύπαρκτε Θεέ μου, ακούγομαι σαν τον Βορίδη! Όλοι οι εθνικιστές τέτοια άθλια επιχειρήματα χρησιμοποιούν για να αποποιηθούν του εθνικιστικού τους φορτίου και να δικαιολογήσουν την εθνικιστική τους ανάγκη. Βέβαια, όλοι αυτοί είναι δεξιοί νεοφιλελεύθεροι που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οι περισσότεροι εξ’ αυτών δε ειναι και βασιλικοί!!!!

Η Λιάνα άραγε είναι εθνικίστρια? Ω, ναι! Είναι και κομμουνίστρια? Ναι σκέτο. Ακούγεται ή μάλλον διαβάζεται κάπως παράξενα το δίπτυχο εθνικισμός-κομμουνισμός, αλλά δεν υπάρχει καμιά αντίφαση στην συνύπαρξη τους στην ουσία. Ας μην ξεχνάμε ότι υπήρξε και ο ναζισμός ή αλλιώς εθνικοσοσιαλισμός. Το ότι ο Χίτλερ ήταν τρελός είναι μια άλλη ιστορία. Είχαμε και εμείς κάποτε μιαν επηρμένη ψυχοπαθή που ήθελε να σώσει τον κόσμο(κι όχι τον πλανήτη, γιατί απλά αγνοούσε την ύπαρξη του), χαρίζοντας του τα φώτα του πολιτισμου, την Μεγάλη Αλεξάνδρα. Τώρα αν ήταν σκοπιανή για Ελληνίδα, θα σας γελάσω. Τότε, δεν υπήρχαν τα έθνη, τουλάχιστον όχι όπως τα αντιλαμβανόμαστε και τα γνωρίζουμε σήμερα. Ο όρος «έθνος» χρησιμοποιήθηκε από τον Ηρόδοτο για να περιγράψει μια ομάδα ανθρώπων με κοινή καταγωγή, κοινή γλώσσα, κοινά ήθη και έθιμα. Ουσιαστικά η ετικέτα «Έλληνας» ήταν ένας κωδικός για να περιγράψει μια οικογένεια που ολοένα και μεγάλωνε και επεκτεινόταν. Όπως αντιστοίχως το «Αιγύπτιος» είναι μια κωδική ονομασία για να περιγράψει μια άλλη οικογενειακή ομάδα. Δεν μπορώ να γνωρίζω τι είδους δογματισμό βάσταζαν οι εκάστοτε ομάδες και κουλτούρες, ούτε πως προσδιορίζονταν, βάσει ποιων κριτηρίων και ποιων δομών. Ξέρω όμως σίγουρα, ότι δεν προσδιορίζονταν τόσο τοπικιστικά, όπως προσδιορίζουμε σήμερα την έννοια του έθνους. Σήμερα τα έθνη έχουν σύνορα και θεσπισμένη υπηκοότητα. Οι βορειο-αμερικανοί νιώθουν και έχουν θεσπισμένο νομικά το κράτος των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι ένα έθνος. Ένα νέο έθνος. Έχουν κοινή καταγωγή όλοι οι Αμερικανοί υπήκοοι? Σαφώς και όχι. Είναι η Τζένιφερ Άνιστον το ίδιο αμερικάνα με την Χαλε Μπέρυ? Ναι. Η Τζένιφερ Άνιστον είναι αμερικάνα. Γιατί στον τρόπο προσδιορισμό του αμερικανικού έθνους, αμερικάνος είναι ο οποιοσδήποτε, οποιασδήποτε καταγωγής γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Η.Π.Α. Η Άνιστον μεγάλωσε σαν αμερικανάκι.Όπως και η Χάλε Μπέρυ. Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς στις Η.Π.Α. Δεν θα μπορούσε το «όμαιμον» να αποτελεί κριτήριο. Οι Η.Π.Α. ήταν και είναι μια τεράστια παγκόσμια αποικία όλων των άλλων εθνών του πλανήτη γη. Για άλλους πλανήτες επιφυλάσσομαι.

Πως από τον πρώτο ορισμό του Ηροδότου, φτάσαμε σε αυτόν τον ορισμό λοιπόν?
Ε, αυτό που ξέρουμε ως έθνος είναι γέννημα του 20 ου αιώνα. Οι ρίζες της αντίληψης του έθνους ως ανάγκης για την δημιουργία ταυτοτήτων προσδιορισμού και ένταξης σε μια ομοιογενή πληθυσμιακή ομάδα εντοπίζονται από τον 14ο αιώνα και πέρα, κυρίως όμως από τα μέσα του 19ου αιώνα. Την τελική του μορφή ο εθνικισμός την έλαβε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Έθνη με σύνορα, υπηκοότητες, ιθαγένειες, άδειες παραμονής και εργασίας, ταυτότητες, διαβατήρια, ΝΑΤΟ, συνθήκη της Βαρσοβίας, σχέδιο Μάρσαλ, τείχος του Βερολίνου, ψυχρός πόλεμος, κατασκοπεία, τρομοκρατία. Μέτρα για να μην προκύψει πάλι ένας παγκόσμιος πόλεμος. Όχι ότι οι άνθρωποι έπαψαν να μετακινούνται εντός του πλανήτη. Αλλά πια μετακινούνται με την εθνική τους ταυτότητα και την διεκδικούν, τόσο που αν μαζευτούν πολλοί πχ μύκητες στην χώρα των βακτηριδίων, διεκδικούν την ανακήρυξη τους σε μειονότητα και έχουν και απαιτήσεις.

Τα ίδια δηλαδή ακριβώς γίνονται όπως γίνονταν πάντα, απλά τώρα έχουμε φτιάξει διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο και έχουμε υπογράψει συνθήκες και σύμφωνα για τις δομές και τους τρόπους. Κι ενώ έχουμε κάνει τα αδύνατα δυνατά να θεωρηθεί ο εθνικισμός ένα κακό δογματικό σχήμα, με τις πράξεις μας το ενισχύουμε. Αλλά, μήπως είναι ανθρώπινη φύση το να ανήκεις? Και το έθνος είναι μια μόνο από τις κατηγορίες στις οποίες μπορείς να ανήκεις, χωρίς καμιά ουσιαστική, ιδεολογική ή πρακτική συμμετοχή. Γεννήθηκα στην Ελλάδα, από Έλληνες γονείς και είμαι Ελληνίδα. Από παιδί μου έρχεται τόσο φυσική αυτή η επίγνωση, όσο και το ότι είμαι γυναίκα. Προσωπικά δεν ένιωσα ποτέ ούτε περηφάνεια, ούτε ντροπή για την εθνοτική καταγωγή μου. Δεν ένιωσα ποτέ ανώτερη βιολογικά, γενετικά σε σύγκριση με αλλοεθνείς. Ενδεχομένως πολιτιστικά, πνευματικά, επιστημονικά. Όσο όμως νιώθω ανώτερη από τον Έλληνα πασόκο γιδοβοσκό που παριστάνει τον παράγοντα και βαπτίζει τα μπουζούκια κέντρα πολιτισμού. Ελιτισμός. Ω, ναι. Πάσχω από αυτό το τρομερό πράγμα. Βλέπετε εγώ για κάποιον μυστήριο λογο- εικάζω ότι φταίει η οικογένεια της μητρός, που τούμπανο μου τα έκαναν και μου τα κάνουν ακόμα με το 4 γενιές επιστημόνων- επέλεξα να ανήκω σε έναν άλλο –ισμο από τον εθνικισμό. Κάπου πρέπει να ανήκω κι εγώ. Είναι και μια από τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου, σύμφωνα με τους ψυχολόγους. Άλλοι επιλέγουν να ανήκουν σε άλλα ιδεολογικά δογματικά σχήματα. Η Λιανα πχ προτιμά το κομμουνιστρια από το Ελληνίδα, όχι ότι αποποιείται του δεύτερου. Για τους κομμουνιστές, ο κομμουνισμός, σε όποια γωνιά του πλανήτη κι αν υπάρχει, από όποιον κι αν υποστηρίζεται, είναι σημείο αναφοράς και αδελφοσύνης. Οι κομμουνιστές νιώθουν ανώτεροι, εκλεκτοί, εξυπνότεροι. Αυτοί κρατούν την λύση στα χέρια τους και θα σώσουν ή θα εξοντώσουν όλους τους άλλους. Το ίδιο ακριβώς αισθάνονται και οι πιστοί ορθόδοξοι χριστιανοί. Γνωρίζεις ένα Σέρβο και κατευθείαν νιώθετε μακρινά ξαδελφάκια. Χριστιανοί ορθόδοξοι, ακόμα κι αν κανένας από τους δυο δεν είναι πιστός, σίγουρα όμως σας συνδέουν πολλά κοινά ήθη και έθιμα, παρεμφερείς οι κουλτούρες σας. Άμα είσαι οπαδός του αναρχισμού κι ακούσεις ότι έρχονται τα αδέλφια από την Ιταλία, σαν να έρχεται η οικογένεια από μακριά να σε στηρίξει ένα πράγμα, να ανοίξεις τα μάτια στα στραβάδια που ζουν στην ίδιο κομμάτι γης με εσένα, γιατί σαν αναρχικός δεν πιστεύεις στα έθνη, πιστεύεις όμως στην επανάσταση, που εσύ και οι όμοιοι σου θα πραγματώσετε.

Εθνικισμός, χριστιανισμός, κομμουνισμος, αναρχισμός. Δογματισμός. Προσδιορισμός. Όλοι οι άνθρωποι θέλουν ασυνείδητα κάπου να ανήκουν, σε κάποια ομάδα, την οποία θέλουν να θεωρούν ανώτερη. Όλοι οι άνθρωποι αυτοπροσδιορίζονται βάσει των δυνατοτήτων προσδιορισμού που γνωρίζουν ότι υπάρχουν. Και όλοι οι άνθρωποι μάχονται για την επικράτηση των δικών τους δογμάτων.

Όχι δεν γίναμε ξαφνικά όλοι οι Έλληνες εθνικιστικά γουρούνια, ούτε ναζιστές. Απλά έχει έρθει μια στιγμή στον χρόνο και στον χώρο, οπού η εθνική ταυτότητα, ένα μαζικότατο στοιχείο προσδιορισμού που έχουμε μάθει από μωρά, λοιδορείται, απειλείται, και ενστικτωδώς αντιδρούμε γιατί θέλουμε να προστατέψουμε την αγέλη στην οποία ανήκουμε. Το αν θα αφήσουμε την πλαστή μας ταυτότητα να μας οδηγήσει στα άκρα του δογματισμού της, το αν θα αξιολογήσουμε αυτά που αισθανόμαστε, αν θα τα αναλύσουμε και αν θα επαναπροσδιορίσουμε τον τρόπο που αυτοπροσδιοριζόμαστε είναι προσωπική υπόθεση. Κάποτε οι ελληνισμός και ορθοδοξία ήταν ταυτόσημα. Σήμερα δεν είναι Αύριο μπορεί να προκύψει ένα νέο σχήμα –ισμου για να γαντζωθούμε. Μάλλον δεν θα είναι ο ευρωπαϊσμός. Η ιστορία θα δείξει.

Σκέψεις που ήθελα να μοιραστώ μαζί σας σε μια χρονοβόρα προσπάθεια συνεχών απομυθοποιήσεων.

http://www.tanea.gr/vivliodromio/?aid=4495048 Προς σκέψη επίσης.