Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Η τέχνη, τα μήλα και ο Πάνος Μουζουράκης.

Είδα χτες τον Πάνο Μουζουράκη στην εκπομπή του Κωστόπουλου…

Ε, λοιπόν, αυτό το παιδί μου αρέσει γιατί απολαμβάνει αυτό που του συμβαίνει. Είναι ένας υπερκινητικός, χαρισματικός, πολύπλευρος, εγωκεντρικός τύπος που γουστάρει τρελά την επιτυχία. Κοκορεύεται σαν μικρό παιδί και θέλει να μοιραστεί με ολόκληρο τον κόσμο την χαρά του.

Τι πιο όμορφο?

Γιατί δηλαδή πρέπει ένας ενήλικος καλλιτέχνης να είναι σοβαρός και να ματώνει για την τέχνη? Ποιος κομπλεξικός τελικά μαλάκας διέδωσε την ράδιο αρβύλα φήμη ότι η τέχνη θέλει θυσίες και κόπο και πολύ δουλειά? Και άραγε ο ίδιος κομπλεξικός μαλάκας ήταν που είπε ότι ο γνήσιος καλλιτέχνης είναι σεμνός?

Γιατί να είναι ο καλλιτέχνης σεμνός? Πότε ήταν οι καλλιτέχνες σεμνοί? Οι καλλιτέχνες, ειδικά αυτοί που έμειναν στην ιστορία υπήρξαν πάντοτε ψυχοβγάλτες. Υπερόπτες, αγενείς, γαμήκουλες, παραβατικοί, έκαναν χρήση ουσιών, παρέβαιναν κώδικες συμπεριφοράς και νόμους, κι όμως ήταν πάντα αξιαγάπητοι. Γιατί αυτό που προσέφεραν, δεν μπορούσε να το προσφέρει ο οποιοσδήποτε…. Όσο σκληρά κι αν δούλευε.

Η τέχνη είναι ένα παιχνίδι, που αυτοί που το παίζουν, γουστάρουν απλά το παιχνίδι. Όπως όταν ήμασταν μικρά που παίζαμε μήλα στην πλατεία της γειτονιάς, και όταν τελείωνε το ματς, πηγαίναμε για ρεπετισιόν και μετά ξανά και ξανά, δεν πα να πόναγαν τα χέρια μας και τα πόδια μας να είχαν βγάλει φουσκάλες, εμείς εκεί. Και σαν ερχόταν η ώρα να γυρίσουμε σπίτι να φάμε και να κοιμηθούμε μας έπιανε ο μαύρος ντουβρουτζάς! Αυτό είναι η τέχνη, ένα παιχνίδι μήλα, στο οποίο κάποιοι είναι καλύτεροι και κάποιοι χειρότεροι. Και μπορεί με την προπόνηση και την επανάληψη να γίνεσαι καλύτερος παίχτης, αλλά άμα δεν το έχεις…. Με άλλα λόγια, και η Φωτεινή Δάρρα είναι τραγουδίστρια και μάλιστα καλή… αλλά δεν είναι πρωταγωνίστρια, πολύ απλά γιατί ανήκει στην κατηγορία εκείνων που προσπαθούν υπερβολικά πολύ να καταρρίψουν το παγκόσμιο ρεκόρ της Τζόυνερ Γκρίφιθ παίζοντας ένα παιχνίδι μήλα στην πλατεία της γειτονιάς.

Ε, ο Μουζουράκης είναι το ακριβώς αντίθετο. Παίζει μήλα και είναι και πρωταθλητής στο παιχνίδι. Και η μαλακία είναι ότι ούτε κουράστηκε με εξαντλητικές προπονήσεις επιπέδου ολυμπιακών αγώνων, ούτε χρειάστηκε να κάνει φωτοαποτρίχωση, χώρια που πηδάει και την σουπερ γκόμενα!!!!

Ααααα…. Έχει και φωνή και είναι και αξιαγάπητος!


Αυτά ως τελευταίες σκέψεις λίγο πριν εξοριστεί μια για πάντα το 2010 στο μπαούλο της λήθης....
Καλή Χρονιά με πολλά παιχνίδια μήλα το 2011!!!!!

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Όλα τελικά είναι θρησκεία. Ακόμα και η επανάσταση.

Είναι πραγματικά φοβερή η βλακεία του μέσου αυτοαποκαλούμενου έλληνα αριστερό-αναρχοαυτόνομου. Μεσήλικες που έκαναν τις ανεπάρκειες τους φιλοσοφία και τις νευρώσεις τους ιδεολογία. Γι’ αυτό και δεν έχουμε ούτε μέλλον, ούτε παρόν. Άντρες και γυναίκες 40 και 45 χρόνων που δηλώνουν στο φατσοβιβλίο ότι θα λάβουν μέρος σε σχολικές καταλήψεις, επαγγελματίες διαδηλωτές, άεργοι στο σύνολο τους, άτεκνοι, ακοινώνητοι, που όπου γάμος και φασαρία πρώτοι να δώσουν το παρόν! Όπου γίνεται διαμαρτυρία κατά του κράτους, εκεί όλοι τους. Γιατί οποιοσδήποτε αγώνας κατά του κράτους και υπέρ της δημοκρατίας είναι καλός. Και ποιος νοήμων άνθρωπος διαφωνεί με αυτήν την τοποθέτηση? Ποιος νοήμων άνθρωπος επιθυμεί ένα κράτος καταστολής, διαφθοράς και λιτότητας? Ποιος νοήμων άνθρωπος δικαιώνει μια φασιστική κοινωνία? Κι επιμένω στο «νοήμων»! Μην μου αντιπαραθέσετε ονόματα άλλων ηλιθίων όπως Πλέυρης, Γεωργιάδης, Βουλγαράκης, Δένδιας, Χρυσοχοιδης. Η βλακεία ουδεμία σχέση έχει με ιδεολογικό ή πολιτικό προσδιορισμό. Η βλακεία είναι υπεράνω τέτοιων διαχωρισμών.

«ΠΑΛΙ ΒΛΕΠΩ ΠΟΛΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ-ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΗ ΓΙΑ ΠΑΙΔΟΦΙΛΟΥΣ. ΑΡΑΓΕ ΕΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΑΘΩΟΣ, ΘΑ ΑΝΤΕΞΟΥΝ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΤΥΨΕΙΣ Ή ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΙΑ;;; ΚΑΝΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ!!! ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!!!» γράφει «φίλος» στο Status του στο FB, αναφερόμενος στην δημοσιοποίηση των ονομάτων των κατηγορούμενων για εμπλοκή σε κύκλωμα παιδικής πορνογραφίας. Έχει δίκιο. Ναι, έχει δίκιο. Στις δημοκρατίες, η δικαιοσύνη είναι η αρμόδια αρχή για την καταδίκη ή την αθώωση του οποιουδήποτε πολίτη, κι όχι τα διαδικτυακά τεφτέρια. Στις δημοκρατίες υπάρχει το τεκμήριο αθωότητας, το οποίο μόνο μια καταδικαστική απόφαση δικαστηρίου μπορεί να άρει. Ο δημόσιος διασυρμός δεν αρμόζει σε ευνομούμενα κράτη, δεν συνάδει με το υψηλό ιδεολογικό επίπεδο των δημοκρατικών κοινωνιών. Οι πρακτικές που εφαρμόζουμε με την αυθαίρετη δημοσιοποίηση των ονομάτων των κατηγορούμενων για παιδοφιλία είναι μάλλον φασιστικές και σίγουρα βαθύτατα αντιδημοκρατικές.

Καλά όμως, δουλευόμαστε μεταξύ μας? Ποιο ευνομούμενο κράτος και πιο υψηλό επίπεδο δημοκρατίας? Αυτό που έχουμε ειδικά στην Ελλάδα, όπου η ελληνική δημοκρατία είναι πλέον το πιο σύντομο ανέκδοτο? Μια δημοκρατία που πλήττεται κατ’ εξακολούθηση με δολοφονίες νεαρών από εντεταλμένα όργανα του κράτους, με μυστηριώδεις εξαφανίσεις λαθρομεταναστών, με δικαστές και εισαγγελείς εμπλεκόμενους σε συνδικάτα του εγκλήματος, με μαστροπούς μπάτσους, πολιτικούς που ξεπουλάνε το λαό σε ξένα αφεντικά, λες και παίζουν μονόπολη με πιόνια τις ζωές μας? Ποια δημοκρατία ακριβώς επικαλούμαστε? Ποια δικαιοσύνη? Αυτήν που συστηματικά καταγγέλλουμε? Αυτήν που δεν εμπιστευόμαστε? Και στην τελική, για ποιο τεκμήριο αθωότητας ακριβώς μιλάμε? Για το τεκμήριο με το οποίο παίζουμε κρυφτό και κυνηγητό κάθε μέρα? Το τεκμήριο αθωότητας τι γίνεται όταν μας κόβουν μια κλήση για παράνομο παρκάρισμα? Κρίνει ο δημοτικός αστυνόμος ότι είσαι ένοχος για παράνομο παρκάρισμα και σου κόβει μια κλήση, με συνοπτικές διαδικασίες. Μετά κρίνει ο έφορος της τάδε ΔΟΥ ότι υπάρχει παράβαση στα βιβλία εσόδων-εξόδων γιατί έκανες μια τόση δα μικρή μουτζουρίτσα και σου χρεώνει ένα πρόστιμο 10.000€. Και πας στα δικαστήρια που δεν εμπιστεύεσαι διόλου να βρεις το δίκιο σου μετά από 5-6 χρόνια, όπου εντωμεταξύ το τεκμήριο της δικής σου αθωότητας έχει κρυφτεί και εσύ καλείσαι να το ανακαλύψεις, μιας και δεν είσαι φορολογικά ενήμερος, ούτε μπορείς να αγοράσεις ή να πουλήσεις το οτιδήποτε μέχρι να κρίνει το δικαστήριο την ενοχή σου ή μη.

Με αυτό το σκεπτικό σαφώς και είναι άδικη η δημοσιοποίηση των ονομάτων των κατηγορούμενων, των όποιων κατηγορουμένων.
Τότε όμως ήταν άδικη και η κοινωνική καταδίκη του Κορκονέα εδώ και 2 χρόνια. Κακώς μάθαμε το όνομα του, πριν καταδικαστεί στα δικαστήρια που δεν εμπιστευόμαστε. Όπως κακώς είχαμε καταδικάσει τον Μελίστα για την δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά, αφού αθωώθηκε τελικά. Κακώς μάθαμε το ονοματεπώνυμο, το οποίο μου διαφεύγει αυτή την στιγμή, του γεωργιανού δολοφόνου του Νίκου Σεργιανόπουλου, πριν την καταδίκη του. Κακώς επίσης μάθαμε το όνομα του Ευφραίμ για το σκάνδαλο Βατοπεδίου, μιας και δεν έχει καταδικαστεί σε κανένα δικαστήριο. Κάκιστα δε καταδικάζουμε τον ισραηλινό στρατό ή τον αμερικάνικο για εγκλήματα πολέμου, αφού δεν υπάρχει καμιά τέτοια καταδικαστική απόφαση από κανένα ελληνικό, ευρωπαϊκό ή διεθνές δικαστήριο.

Αν σέβεσαι και επικαλείσαι το τεκμήριο αθωότητας και θεωρείς ότι αρμόδια για την καταδίκη ή αθώωση του όποιου κατηγορούμενου είναι τα δικαστήρια, τότε αυτόματα είσαι υποστηρικτής της δημοκρατίας, άρα και του κράτους. Αν λοιπόν είσαι υπέρμαχος αυτού του μηχανισμού, τότε θα πρέπει να τον υπερασπίζεσαι σε όλες τις περιπτώσεις ανεξαιρέτως. Δεν μπορούμε να ζητάμε και να εφαρμόζουμε την δημοκρατία και τις αρχές της κατά το δοκούν ή κατά το προσωπικό μας συμφέρον.

Η σέβεσαι και αποδέχεσαι ένα σύστημα ή όχι. Δεν μπορείς να επικαλείσαι τις αρχές της δημοκρατίας και να λες ότι είσαι αναρχικός. Είναι σχήμα οξύμωρο(και πριν πέσετε να με φάτε, υποπίπτω κι εγώ σε αυτό το σοβαρότατο παράπτωμα). Δεν μπορείς να μιλάς για «αθωότητα» και «καταδικαστικές αποφάσεις», όταν δεν σέβεσαι έτσι κι αλλιώς το σύστημα της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης. Και δεν μπορεί να αποτελεί ύστατο επιχείρημα της μεγαλειώδους βλακείας σου ότι τον Κορκονέα και τον Μελίστα τους είδαν 100 άνθρωποι να δολοφονούν, εξ’ ου και η άρση του τεκμηρίου αθωότητας από την κοινωνία, ενώ τους κατηγορούμενους για παιδοφιλία δεν τους είδε κανείς να πράττουν τις εγκληματικές πράξεις για τις οποίες κατηγορούνται, παρά μόνο οι κακοί μπάτσοι, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς «είναι δολοφόνοι ως μηχανή εκτελεστική της εξουσίας» για να υπερασπιστείς την κατά την άποψη σου απαράδεκτη δημοσιοποίηση των ονομάτων αυτών των υπανθρώπων. Ούτε είναι δυνατόν να σταθεί ως επιχείρημα η αντιπαράθεση του απαράδεκτου συστήματος παιδείας και το καταπιεστικό κοινωνικό γίγνεσθαι που βιάζει καθημερινά τις παιδικές ψυχές με τον βιασμό ενός 8μηνου βρέφους ή την παρακολούθηση βίντεο με βιασμούς 8μηνων βρεφών με σκοπό την σεξουαλική αυτοϊκανοποίηση. Αυτή η επιχειρηματολογία, μιας και όλοι αυτοί που αρέσκονται σε αυτήν πλάθουν σενάρια συνομωσίας για κατασκευές ενόχων φίλων αγωνιστών, με το ίδιο συνομωσιολογικό σκεπτικό μοιάζει με επικαλυμμένη παιδοφιλία.

Αλλά μάλλον πρόκειται απλά για μεγαλειώδη βλακεία φανατισμένων πιστών.
Όλα τελικά είναι θρησκεία! Ακόμα και ο αναρχισμός. Ακόμα και η επανάσταση.

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Τσόκλης υπέρ του βιασμού!!!Μήπως μιλάει από προσωπική πείρα?

http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/2010/08/video_27.html

«Δεν καταλαβαίνω γιατί ο βιαστής είναι πιο κακός από την κοπέλα που προκαλεί. Τη βία τη ζητά η ίδια. Θέλει να τη βιάσουν. Γιατί να κλείνουν στη φυλακή τον βιαστή κι όχι την κοπέλα; Αφού η...
φύση τον σπρώχνει να "επιτεθεί". Δεν είναι ωραίο πράγμα η επίθεση;».
Κώστας Τσόκλης

Να τους χαιρόμαστε τους εκπροσώπους του πνεύματος και της τέχνης. Μας αξίζουν!

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Για το Cayenne σου, δεν θα πάθω εγώ λαρυγγίτιδα.

Τα παιδιά του λαού, τα παιδιά των εργατοπατέρων, που έγιναν υπάλληλοι γραφείου , περιέφεραν σαν παγώνια (στο τσακ δεν τις έκαναν καρφίτσα για το πέτο σου σακακιού τους)την τελευταία δεκαετία ή και εικοσαετία τις επαγγελματικές τους κάρτες με τα φαντεζί λογότυπα μεγάλων εταιρειών και τους εξωτικούς τίτλους του account manager, sales representative, maintenance supervisor, HR assistant. Δεν ήταν πλέον το ίδιο με τον υποδεέστερο sheep shepherd ή agricultural development manager πατέρα τους ή την ανεπάγγελτη νοικοκυρά και με τραγικό μανικιούρ μάνα τους.

Αυτά τα παιδιά του λαού δεν τρώνε φασολάδα, ούτε ραδίκια και βλίτα, ούτε πίνουν ρετσίνα και τσίπουρο. Αυτά τα παιδιά με το υψηλότατο κριτήριο γευσιγνωσίας εδώ και πολλά χρόνια, μπορεί και τα μισά τους συντάξιμα, τρώνε καρότα. Αν και τον τελευταίο χρόνο και δη το τελευταίο εξάμηνο υπάρχει μια μαζική και σαφής στροφή προς τα αγγούρια.

Αυτά τα παιδιά του λαού, τα σκληρά εργαζόμενα για το αδίστακτο κεφάλαιο, δεν νοιάζονται για την δωρεάν παιδεία, γιατί τα δικά τους παιδιά θα πάνε σε ιδιωτικό σχολείο-τι με τα αλβανά και τα πακιστανά στις ασφυκτικές δημόσιες αίθουσες διδασκαλίας χωρίς air-condition θα πάνε? Αυτά τα παιδιά του λαού, δεν ενδιαφέρονται για τα χρόνια ρεπορτάζ του Αυτιά ή της μάνας τους για την κατάντια του ΙΚΑ, αφού έχουν ακριβοπληρωμένα ιδιωτικά ασφαλιστήρια υγείας. Αυτά τα παιδιά δεν χολοσκάνε διόλου για το δικαστικό σύστημα που νοσεί και γιατί άλλωστε? Θα πάρουν ένα εορτοδάνειο, ένα διακοποδάνειο, δέκα πιστωτικές και θα πληρώσουν έναν καλό δικηγόρο για να τους ξεμπλέξει, αν και ούτε καν αυτό θα τους συμβεί…. Όλο και κάποιον μπάρμπα μπάτσο ή νυχτοφύλακα σε κάποιο υπουργείο ή σε κάποιο πολιτικό γραφείο θα έχουν να τους ξεμπλέξει. Αυτά τα παιδιά του λαού είναι πολύ χαρούμενα με το ύψιστο επίπεδο πολιτισμού της χώρας. Ο Παρθενώνας μια χαρά κρατεί για να κοκορεύονται στους αλλοδαπούς- οι ίδιοι δεν έχουν πατήσει φυσικά το πόδι τους μετά την σχολική εκδρομή της 3ης δημοτικού- και το Γκαζοχώρι είναι πλέον ένα θαυμάσιο μπουζουκοχώρι.

Και ξαφνικά αυτά τα παιδιά του λαού, που δεν διαμαρτυρήθηκαν ποτέ τους για τίποτα, που πετάνε τα αναμμένα αποτσίγαρα τους από το παράθυρο του αυτοκινήτου τους στα μούτρα του διερχόμενου παπάκια-αποκλείεται να είναι έλληνας εξάλλου, που κάνουν ανακύκλωση γιατί είναι τρέντυ , ανακαλύπτουν ότι ούτε καρότο υπάρχει πια στην σαλάτα, ούτε αγγούρι…. για μπαλσάμικο δε ούτε λόγος. Πάνε και οι πλάσμα τηλεοράσεις, πάνε και τα home cinema, και η αλλαγή αυτοκινήτου ανά 5ετία, και τα σχέδια για ταξίδια στις Μπαχάμες και τις Μαλδίβες, δεν θα αγοράσουν και την HD κάμερα που ήθελαν, θα αναγκαστούν να μειώσουν και την ιδιωτική ασφάλεια και πωπω τι συμφορά!!!!! Το παιδί τους θα γεννηθεί στον Έλενα και θα πάει-το υπογλώσσιο αγάπη μου-στο δημόσιο σχολείο της γειτονιάς.

Κι έρχονται τώρα όλα αυτά τα παιδιά του λαού να μας πασάρουν και να μας πλασάρουν την περσόνα του αγωνιζόμενου, του επαναστάτη, του καταπιεσμένου εργάτη και μας πουλάνε μαθήματα κοινωνικής συνείδησης και ευθύνης και ενίστανται και φωνασκούν…. Γιατί τους κόβεται το όνειρο στο cayenne….

Ε, εγώ, γι΄αυτά τα παιδιά του λαού δεν θα περπατήσω ούτε μισό χιλιοστό σε καμιά πορεία, δεν θα εκστομίσω ούτε ένα σύμφωνο σε καμιά διαμαρτυρία. Αυτά τα παιδιά του λαού, που τώρα το θυμήθηκαν ότι είναι παιδιά του λαού και τώρα θυμήθηκαν ότι πωλητές πόρτα πόρτα είναι, γιατί αυτό σημαίνει sales representative, μόλις ξαναγεμίσει το προσωπικό τους πορτοφόλι θα πάψουν να είναι παιδιά του λαού, θα ξαναγίνουν με περισσή χαρά οι εθελοντές καταπιεσμένοι για να δικαιολογούν την ύπαρξη του καταπιεστή, αδιαφορώντας πλήρως για τον λαό από τον οποίο προέρχονται και στον οποίο ανήκουν, αρκεί να μπορούν να δείχνουν μεθαύριο στα εγγόνια τους το footage από τις οικογενειακές διακοπές του 2014 στο Dubai.

Κι όλο αυτό το κείμενο το έγραψα, γιατί βαρέθηκα να ακούω διάφορα δήθεν κνόδαλα να κατηγορούν ατομάκια αστικής καταγωγής σαν και τα μούτρα μου για ελιτισμό και δήθεν επαναστατικότητα. Ε, κάτι ατομάκια σαν κι εμένα δεν δέχτηκαν ποτέ τους να δουλέψουν για κάποιον πανέξυπνο τυπά που πουλάει business titles με αντάλλαγμα ψυχές και ζωές. Κάτι ατομάκια σαν κι εμένα προτίμησαν να φτωχύνουν και να χάσουν την μεγαλοαστική τους ταυτότητα και να έχουν μια πεθαμένη τηλεόραση του 1992 και τρακαρισμένο αυτοκίνητο και σάπιο κούφωμα, όχι γιατί το σάπιο κούφωμα σε κάνει επαναστάτη, αλλά γιατί η αντικατάσταση του σάπιου κουφώματος σημαίνει ότι δέχεσαι να συνάψεις συμβόλαιο με τον διάολο. Δέχεσαι να γίνεις δούλος. Και για να υπάρχει αφέντης, κάμποσες χιλιάδες μαλάκες του λαού παίζουν το ρόλο του δούλου και διεκδικούν τα δικαιώματα τους μέσα πάντα από το ρόλο του δούλου, που θαυμάζει σαν άλλες πριγκίπισσες Νταιάνες άφωνες αηδούς με πολλά εκατομμύρια ευρώ. Κάτι ατομάκια σαν κι εμένα φωνάζουν και διεκδικούν ισονομία, παιδεία, υγεία, πολιτισμό πολλά χρόνια τώρα. Αν, αυτό λέγεται ελιτισμός, ναι, αγάπη μου είμαι ελιτίστρια και αφόρητα σνομπ. Για το cayenne σου, δεν θα πάθω λαρυγγίτιδα μισητέ μαλάκα νεοέλληνα.

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Διαίρει και βασίλευε ειπε ο γάιδαρος στον πετεινό, που ήταν κεφάλας.

Εγώ προσωπικά χτες σοκαρίστηκα διπλά.
Πρώτον από τον τραγικό θάνατο, τον αναίτιο και αδικαιολόγητο θάνατο 3 ανυποψίαστων συμπολιτών μου και δεύτερον από τις αναλύσεις που διάβασα πρώτον στο FB και άκουσα στην τηλεόραση.

Λυπήθηκα, γιατί αυτό που συνέβη χτες δεν ήταν κατά την άποψη μου η συνέπεια μιας γενικευμένης επανάστασης, λυπάμαι γιατί δεν μπορώ να χαρακτηρίσω την φασιστική και μονόπλευρη αφαίρεση ζωής σαν παράπλευρες απώλειες ενός κοινωνικού πολέμου ενάντια στην εξουσία. Διάβασα και άκουσα πολλά, πάρα πολλά.

Οι κλασικοί συντηρητικοί, φιλοΛαοικοί και οι νέοι φίλοι τους οι κυβερνώντες σοσιαλιστές(θα τρίζουν τα κόκαλα του Μαρξ και του Ενγκελς), έσπευσαν να καταδικάσουν τους αντιεξουσιαστές, τους αναρχικούς και τα παλιοκουμμούνια. Αναμενόμενη αντίδραση. Άδικη όμως. Πως μπορείς να κατηγορείς κάποιον αντιεξουσιαστή, όταν η χθεσινή ενέργεια στράφηκε ενάντια στον εξουσιαζόμενο και όχι στον εξουσιαστή? Πως μπορείς να κατηγορείς την αριστερά, που πατροπαράδοτα μάχεται για τα δικαιώματα των εργαζομένων για αυτή την πραγματικά φρικώδη ενέργεια?

Αυτά τα δίποδα που έριξαν χτες την μολότοφ δεν είναι ούτε αντιεξουσιαστές, ούτε αριστεροί, ούτε ιδεολόγοι. Προβοκάτορες? Πιθανόν. Χουλιγκάνια των γηπέδων? Εξίσου πιθανόν. Δολοφόνοι και φασίστες όμως σίγουρα. Υπέρμαχοι του χάους και όχι της αναρχίας. Γιατί, αν λες ότι κηρύσσεις πόλεμο στην εξουσία, δεν πας να κάψεις 3 εξουσιαζόμενους, αλλά τους εξουσιαστές τους. Και για να μιλάμε για παρά-πλευρες και όχι μονό-πλευρες απώλειες, πρέπει να έχεις πολλαπλάσιο αριθμό θυμάτων από την άλλη πλευρά. Δεν είδα χτες να πεθαίνουν μια ντουζίνα πολιτικών, επιχειρηματιών, εφοπλιστών. Μην μιλάμε λοιπόν για πόλεμο. Όποιος γουστάρει πόλεμο, να έχει και τα αρχίδια να τον κάνει και όχι να ξεσπάει τις νευρώσεις του στον συμπολίτη του. Αλλιώς, να πάει στον ψυχίατρο.

Φρίττω με τις αναρτήσεις και την στάση που παίρνουν διάφοροι “φίλοι” στο FB. «Καλά να πάθουν οι απεργοσπάστες.», «Να λυπηθώ που πέθαναν κατά λάθος 3 μαυραγορίτες στην κατοχή?», «Προδότες της πατρίδας, αφού δούλευαν.» Εκεί, αρχίζει το σοκ. Γιατί από τους Καρατζαφερικους περιμένω τον φανατισμό, περιμένω να καπηλευτούν τον γεγονός και να κανιβαλίσουν, αλλά από ανθρώπους που δηλώνουν αριστεροί, αναρχικοί και σκεπτόμενοι δεν το περίμενα να διατυπώνουν με τόσο μένος τέτοια πράγματα. Και μιλούν πολλοί με τόση ευκολία για αυτοκριτική και για το πόσο φταίνε αυτοί οι απεργοσπάστες για την διάσπαση του κοινωνικού κινήματος και για την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων, που οι παππούδες μας με αίμα κέρδισαν.

Όλοι εσείς που σπεύδετε, χωρίς να σκεφτείτε ποτέ τον άλλον, παρόλο που αυτό ισχυρίζεστε, έχετε πάει ποτέ σας να δουλέψετε σε κάποιον Βγενόπουλο? Έχετε έρθει σε επαφή με τον απόλυτα διεφθαρμένο συνδικαλισμό? Ξέρετε πως είναι να είσαι δούλος? Έχετε καταλάβει ποιοι διαδηλώνουν & απεργούν τόσα χρόνια? Οι κομματικοσυντήρητοι, οι μονιμάδες δημόσιοι υπάλληλοι, οι άνεργοι, οι φοιτητές και οι συνταξιούχοι... όσοι δηλαδή δεν κινδυνεύουν με απόλυση. Οι υπόλοιποι, ναι, αυτοκτονική στάση έχουν, αλλά αναρωτηθείτε.... πότε το παραπάνω γκρουπ των κατ’ εξακολούθηση απεργών κατέβηκε στους δρόμους για να στηρίξει τους αγώνες των ιδιωτικών υπαλλήλων ή των ελεύθερων επαγγελματιών? Πόσο πουλημένο συνδικαλισμό έχουμε? Δεν είναι εχθρός οι συνάνθρωποι μας, που κι εμείς με την δική μας σιωπή, αφήσαμε στο έλεος των συμφερόντων. Γιατί όλοι εμείς που κατεβαίνουμε στους δρόμους τόσα χρόνια, κατεβαίνουμε για να διαφυλάξουμε τα δικά μας συμφέροντα. Ο καθένας από την δική του θέση και άποψη. Πότε κατέβηκε έστω κι ένας δημόσιος υπάλληλος να απεργήσει για το απαράδεκτο ΙΚΑ? Για τους εξευτελιστικούς κατώτερους μισθούς του ιδιωτικού τομέα? Για την καταπάτηση του 8ώρου? Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ. Γιατί να νοιαστεί ο δημόσιος υπάλληλος για την κατάντια του ΙΚΑ ή του ΤΕΒΕ? Μόνο όταν απειλήθηκε με την συνένωση των ταμείων φώναξε, κι αυτό όχι για τα δικαιώματα και τις παροχές του συμπολίτη του, αλλά για να διαφυλάξει των κώλο του. Πότε έγιναν μαζικές εκδηλώσεις από τα συνδικαλιστικά όργανα για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και τους ελεύθερους επαγγελματίες? Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ.

Γιατί τώρα λοιπόν η πλειοψηφία των εργαζομένων, που δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι είναι άξαφνα εχθροί, προδότες, άξιοι εκτέλεσης? Γιατί δουλεύουν για το κεφάλαιο? Μήπως τότε ο δημόσιος υπάλληλος που δουλεύει για το κομματικό κράτος είναι χειρότερος? Α, να σκοτώσουμε και την μάνα μου, που είναι δικηγόρος, απλά και μόνο επειδή είναι δικηγόρος, και τον περιπτερά της γειτονιάς μου γιατί πουλάει καπιταλιστικά προϊόντα και δεν απεργούσε χτες, και εμένα, να με στήσετε στον τοίχο, γιατί την πρωτομαγιά έκανα γύρισμα και δεν απέργησα ενάντια στον εαυτό μου.
Μπορούμε να σοβαρευτούμε λίγο? Δούλεψα στην Εγνατία και είδα εκ των έσω τι σημαίνει ιδιωτική επιχείρηση. Είδα την τρομοκρατία. Κι εγώ παραιτήθηκα, αφενός γιατί ποτέ μου δεν ονειρεύτηκα να δουλεύω σε τράπεζα και αφετέρου γιατί είχα διεξόδους. Κι όμως, όταν δούλευα στην τράπεζα, κάποιοι με μισούσαν, γιατί κατά την γνώμη τους είχα κάποτε την πιθανότητα, εάν ήθελα να ανελιχθώ και να βγάλω τρελά φράγκα. Γαϊδούρι που κυνηγά καρότα, δηλαδή. Και με πιθανότητες να ξεφύγω από τα 500, 700 € μία στις χίλιες. Την μάνα μου πάλι, πάντα την μισούσαν τα υπαλληλάκια, γιατί με 5 μέρες δουλειάς έβγαζε όσα εκείνοι σε ένα μήνα. Και ποτέ δεν σκέφτονταν ότι ο ελεύθερος επαγγελματίας δεν έχει 13ο και 14ο μισθό, πως υπάρχουν εποχές που τα έξοδα γραφείου τρέχουν, τα ένσημα τρέχουν και δουλειά δεν υπάρχει. Κανείς δεν σκέφτεται ότι όταν έσπασε το χέρι της, δεν είχε έσοδα για μήνες. Κανείς δεν σκέφτηκε το κεφάλαιο που επένδυσε στις σπουδές της, στο γραφείο της. Και μετά έχουμε το μίσος των ιδιωτικών υπαλλήλων και των επαγγελματιών για τους τυχερούς δημόσιους υπαλλήλους, με την μονιμότητα τους, τα παχυλά επιδόματα τους, τις άδειες από τη σημαία.

Θεωρώ τραγικό άνθρωποι οι οποίοι μέχρι πρότινος κοίταζαν αποκλειστικά και μόνο το συμφέρον τους και που η συναισθησία δεν συγκαταλέγεται στις αρετές τους, να θυμώνουν τόσο που να δικαιολογούν τον θάνατο 3 απεργοσπαστών, όπως τους λένε, ιδιωτικών υπαλλήλων κατηγορώντας τους για ωχαδερφισμό και σταρχιδισμό και να τσιρίζουν περί αυτοκριτικής... των άλλων
.
Πρώτον ζούμε στην χώρα του σταρχιδισμού.
Δεύτερον, αλήθεια, κι αυτό να είναι το έγκλημα που διέπραξαν, η ποινή είναι η εκτέλεση?
Τρίτον… Ποιος έλληνας δεν έχει κάνει τα λάθη του? Πόσοι είναι αυτοί οι έλληνες? 100, 1.000, 1.000.000? Τι θα κάνουμε? Θα τους κάψουμε τους υπόλοιπους? Με τους συνταξιούχους τι θα κάνουμε? Θα τους υπερασπιστούμε ή θα τους ρίξουμε στην πυρά, μιας και είναι η γενιά που ευθύνεται κυρίως για την κοινωνική-πολιτική-οικονομική-πολιτιστική κατάσταση-κατάντια που διαμορφώθηκε στην χώρα? Τα παιδιά? Να τα κάψουμε και αυτά. Παιδιά διεφθαρμένων πολιτών, απολίτιστων βλαχαδερών, που θα γίνουν ίδια με τους γονείς τους….

Η ποινή πρέπει να ανάλογη του αδικήματος, αν υπάρχει αδίκημα. Αν λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι, που πέθαναν τόσος βίαια και αντιδημοκρατικά χτες, έκαναν ένα λάθος, ήταν ότι υπέκυψαν στην τρομοκρατία του αφέντη.

Αυτοί που διαδήλωσαν χτες που ήταν τον περσινό Δεκέμβρη? Δεν έχουν παιδιά αυτοί, δεν θα αποκτήσουν? Δεν έχουν αδέλφια? Έπρεπε δηλαδή να τους σκοτώσουμε ως προδότες του λαού γιατί δεν ξεσηκώθηκαν περσι? 150.000, 200.000, 250.000 κατέβηκαν χτες στον δρόμο. Γιατί δεν κατέβηκαν και τον Δεκέμβρη του 2008? Γιατί δεν είχαν κατεβεί όταν χτυπούσαν τους συνταξιούχους οι κυβερνήσεις Σημίτη? Γιατί, νοιάζονταν για τον διπλανό τους,ε? Η μήπως νοιάζονται τελικά για το τομάρι τους? Γιατί κατέβηκαν χτες, όταν πια, με την εγκληματική σιωπή τους φτάσαμε σε αυτό το σημείο? Δεν έχουν μερίδιο ευθύνης για την σημερινή κατάσταση όλοι αυτοί που τόσα χρόνια δεν κατέβαιναν σε καμία πορεία, αφού έπαιρναν τα επιδόματα, τις επιχορηγήσεις τους και βόλευαν των κώλο τους? Να τους σκοτώσουμε κι αυτούς? Η παίρνουν άφεση, γιατί έστω και καθυστερημένα κατεβαίνουν στον δρόμο για να διεκδικήσουν τα πρώην κεκτημένα τους? Για τα κεκτημένα των άλλων νοιάζονται? Μόλις ικανοποιηθούν τα δικά τους, προσωπικά αιτήματα, στον καναπέ τους θα λουφάξουν. Αλήθεια, για την δίκη Γρηγορόπουλου ενδιαφέρονται? Για την αθωωτική απόφαση για το Σάμινα, για την Ρικομέξ, για το Βατοπέδι, για την Siemens, για τις υποκλοπές, για τους πακιστανούς, για, για, για... κατέβηκαν στους δρόμους? Θα έπρεπε να έχουν εκτελεστεί δεκάδες φορές, εκατοντάδες, χιλιάδες….

Μην μιλάμε σε μια χώρα όπου το 99,99% πάσχει από την ελληνική αρρώστια του ωχαδερφισμού για τον ωχαδερφισμό των άλλων. Μην μιλάμε για αυτοκριτική των άλλων, όταν την δική μας είτε δεν την κάνουμε ποτέ, είτε στήνουμε εσωτερική στημένη δίκη φιάσκο. Επιβεβαιώνουμε την λαϊκή παροιμία. Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα.

Έλεος.
Το μόνο που καταφέρνουμε με τον παραλογισμό και τον φανατισμό είναι να κάνουμε την χάρη στον πραγματικό μας εχθρό, την εξουσια, το κεφάλαιο. Διαίρει και βασίλευε…. Οι πόλεμοι δεν κερδίζονται με τον θυμό, αλλά με στρατηγικη.

Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Κρίση, σε κρίνω με μαθηματικό τρόπο και σε βρίσκω κοριτσάκι μου φάουλ!

Όταν ήμουν στο Deree, οι παλιοαμερικάνοι μας έμαθαν τον κανόνα 80/20, ο οποίος λέει ότι το 20% του πληθυσμού παράγει το 80% του πλούτου και τούμπαλιν.

Αν λοιπόν ισχύει αυτός ο κανόνας, που μάλλον έχει αλλάξει σε 90/10, μη σου πω σε 95/5.... η φορολόγηση θα πρέπει να είναι αντίστοιχη για να είναι βιώσιμο ένα κράτος. Γιατί δεν πα να καταφορολογήσεις και να κόψεις μέχρι και το χέσιμο στους 5, 10, 20, αν δεν απευθυνθείς ως κράτος στους 80, 90, 95 που βγάζουν το λαλά, δεν θα δεις το ταμείο σου να κάνει σεφτέ! Κι αμα το ταμείο δεν κάνει σεφτέ, θα στο πάρει το μαγαζάκι η τράπεζα μάγκα μου! Και η πλάκα είναι ότι πίσω από την τράπεζα είναι αυτοί οι 5, 10, 20 που δεν άφησες να πληρώσουν για τα προϊόντα που πήραν από το μαγαζάκι σου, αυτοί που τους τα έδωσες δωρεάν. Αυτοί dude, δεν έχουν μπέσα… και κερασμένοι και αγνώμονες και αδίστακτοι. Κι όταν γίνουν οι new owners, θα σε βάλουν να δουλεύεις στο μαγαζί που κάποτε σου ανήκε και το πολύ να σου πετούν κι ένα κομμάτι ψωμί. Σιγά μη σε βάλουν μέτοχο ρε βλάκα! Ξύπνα μάγκα μου, ξύπνα, πριν να είναι αργά.


Τι εννοώ?
Πάμε με απλά, πιο απλά δεν γίνεται μαθηματικά.
Ας δούμε καταρχήν τα στοιχεία μας, τους αριθμούς μας, ας δούμε τους αριθμούς που αυτοί οι 5, 10, 20 λένε ότι ισχύουν.


Σύμφωνα με το factbook της CIA (https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/gr.html) έχουμε:
-περίπου 11 εκατομμύρια πληθυσμό, από τον οποίο
-5εκατομμυρια εργατικό δυναμικό, από το οποίο
-9% για το 2009 και 11% είναι άνεργο (προβλέψεις για το 2010) και
-20% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. (Δεν θα μου κάνει φυσικά εντύπωση αν σε αυτό το ποσοστό υπάρχουν σκαφάτοι, πισινάτοι και άλλοι πάμπλουτοι που δηλώνουν κάτω από 9.600€, που θεωρείται και το όριο φτώχειας, δηλαδή το 40% του μέσου εισοδήματος.)
- Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι σύμφωνα με τη CIA 24,000€ ($32.000)
-Το Gini index μας, που μετράει την ψαλίδα των εισοδημάτων και την οικονομική ανισότητα της κοινωνίας μας είναι από τα υψηλότερα της Ε.Ε., δηλαδή έχουμε μια από τις πιο άνισες κοινωνίες, μαζί με την Ελβετία, την Πορτογαλία, το Η.Β. Μόνο κάποιες χώρες από το πρώην ανατολικό μπλοκ μας ξεπερνούν σε κοινωνική ανισότητα.
- Ο προϋπολογισμός εξόδων για το 2009, που όπως πάντα ήταν υποτιμημένος και μικρότερος των πραγματικών αναγκών του κράτους ήταν 109 δις € (145,2 δις$), τη στιγμή που τα έσοδα του κράτους είχαν μετά βίας υπολογιστεί στα 81,6 δις € (108.7 δις$).
- Το Α.Ε.Π. είναι 256 δις € (341 δις $)


Αυτά είναι τα στοιχεία μας λοιπόν. Για να δούμε τώρα τι συμπεράσματα βγαίνουν από αυτά τα στοιχεία.

-Από τη στιγμή που 11% είναι άνεργοι, οι πραγματικά εργαζόμενοι ανέρχονται στα 4,5 εκατομμύρια με μέσο εισόδημα 24.000€. Δηλαδή σύνολο 108 δις €(4,5 εκ * 24.000€)…. Κάτι λιγότερο από τον υποτιμημένο προϋπολογισμό του 2009. Ακόμα δηλαδή κι αν οι μέσοι μισθωτοί, ελεύθεροι επαγγελματίες, μεσαίοι δικηγόροι και γιατροί, ψωρό-έμποροι και μικροεστιάτορες φορολογηθούν στο 100%, το κράτος δεν καλύπτει τον ετήσιο προϋπολογισμό που να χτυπιέται κάτω. Τα 108 δις € είναι το σύνολο όλων των χρημάτων όλων των εργαζομένων.

-Παρόλα αυτά το επίσημο ΑΕΠ μας, χωρίς να υπολογίζεται καθόλου το μαύρο, κατάμαυρο και διαφεύγον χρήμα σε αυτό το ποσό, είναι 2,5 φορές πάνω. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι από τα 5 εκατομμύρια εργατικού δυναμικού κάποιοι, και φαντάζομαι ότι θα είναι λίγοι, πολύ λίγοι, ίσως το 5%,δηλαδή 250.000 άνθρωποι μάξιμουμ, παράγουν χρήμα ίσον με 148 δις €, δηλαδή παράγουν ένα ποσό της τάξης άνω του μισού εκατομμυρίου ετησίως. Θέλετε να είναι το 10%, δηλαδή 500.000 άνθρωποι που μοιράζονται αυτό το χρήμα και να βγάζουν από 300.000€ ο καθένας? Ας πούμε λοιπόν ότι είναι έτσι.

-Τα έσοδα του κράτους είχαν υπολογιστεί για πέρυσι στα 81,6 δις, ποσό το οποίο είμαι 100% σίγουρη ότι δεν καλύφθηκε κι ούτε πρόκειται να καλυφθεί.

- Ας κάνουμε τώρα μια μικρή υπόθεση. Για να μαζευτούν αυτά τα χρήματα, τα 81,6 δις, θα πρέπει όλοι οι έλληνες εργαζόμενοι να φορολογηθούν με 33%. (ΑΕΠ 256 δις € * 33%= 81,9).

-Αν φορολογηθεί ο μέσος έλληνας των 24.000€ με 33%, του μένουν 16.080€ το χρόνο, δηλαδή μόλις 1.340 € το μήνα. Και βγάλε εσύ μάγκα μου στεγαστικό, ΔΕΗ, κοινόχρηστα, βενζίνες, ασφάλειες, φροντιστήρια παιδιών, γιατρούς, ζημιές στο σπίτι, και 10 μέρες διακοπών στους κάτω Τραχανάδες με οικογενειακό εισόδημα 2,680€ το μήνα, χωρίς να ψοφήσεις από το άγχος!

-Αν όμως φορολογηθούν οι 500.000 που λέγαμε ότι έχουν μέσο εισόδημα 300.000€ το χρόνο, αυτοί που παράγουν τα 148 δις που περισσεύουν από το ΑΕΠ με 33%, τότε θα τους μένουν καθαρά 200.000€, δηλαδή θα την βγάζουν το μήνα με 16,5 χιλιαρικάκια! Μόνο! Φοβάμαι μόνο μην πάθουν αποπληξία τα χρυσά μου στην επόμενη δημοπρασία του οίκου Christie’s, που δεν θα μπορούν να χτυπήσουν εκείνον το πολυπόθητο Cezanne! Αχ, τα χρυσούλια μου, πόσο τα καταλαβαίνω που τρέμουν μην τυχόν και χρειαστεί να πληρώσουν για το φαί, τη στέγη, την υγεία, την παιδεία 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, που δουλεύουν για αυτούς!!!!

-Οι πραγματικές ανάγκες του κράτους, χωρίς να κοπούν τα κονδύλια για την παιδεία, τον πολιτισμό, την υγεία, τον τουρισμό, και αντιθέτως για να ενισχυθεί η έρευνα, η επιστήμη, η πράσινη ανάπτυξη, ξεπερνούν κατά πολύ την πρόβλεψη των 109 δις €.



Ας κοιτάξουμε λίγο την περίπτωση του Βελγίου (https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/be.html), που πληθυσμιακά μας πλησιάζει και όπου το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι στα 27,5 χιλιάδες €. Το Βέλγιο με το αντίστοιχο εργατικό δυναμικό, και με ένα δείκτη κοινωνικής ανισότητας πολύ μικρότερο από τον δικό μας έχει ένα ετήσιο προϋπολογισμό εξόδων στα 173,5 δις € (231δις $).

****Σημειωτέον ότι το Βέλγιο με ΑΕΠ μόλις 30 δις μεγαλύτερο από το δικό μας, έχει προϋπολογισμό εσόδων 72,3 δις πάνω από τον δικό μας(154 δις στο σύνολο).

-Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι κι εμείς για να είμαστε μια ευνομούμενη και με κοινωνικές παροχές χώρα όπως το Βέλγιο χρειαζόμαστε αν όχι 173 δις, αλλά σίγουρα πολλά περισσότερα από τα 109 δις που λέμε ότι χρειαζόμαστε, πως μπορούμε να τα βρούμε?

Σίγουρα πάντως όχι στίβοντας την ήδη ξεζουμισμένη ομάδα της μεσαίας και χαμηλής τάξης. Σίγουρα όχι μειώνοντας τον ήδη εξευτελιστικό και μη εφαρμόσιμο προϋπολογισμό. Να υπενθυμίσω ότι ο κρατικός προϋπολογισμός εξόδων για το 2009 ήταν 109 δις και ξεπεράστηκε κατά πολύ. Η κυρίαρχη μεσαία τάξη των 24.000€/έτος όλη μαζί παράγει ένα ποσό κατά 1 δις μικρότερο από τον πιο πάνω προϋπολογισμό. Φαντάζομαι ότι ο τρόπος δεν είναι να μειώσεις τα έξοδα, άρα και τις παροχές ενός κράτους 11 εκατομμυρίων κατοίκων κάτω από τα 100 δις, όταν το Βέλγιο με ένα ΑΕΠ πολύ κοντινό στο δικό μας, σπαταλά για τους ισάριθμους κατοίκους του 173 δις. Φαντάζομαι ότι στο Βέλγιο τα έσοδα δεν προέρχονται από την μεσαία τάξη των 27.500€. Και το φαντάζομαι αυτό, γιατί δεν βγαίνει αριθμητικά. 4,5 εκατομμύρια άνθρωποι επί 27.000€/εργαζόμενο = 123,8 δις. Αλλά ,ακόμα και ο προϋπολογισμός των εσόδων του κράτους του Βελγίου φαντάζει εξωπραγματικός για εμάς. Είναι 153 δις. Εμείς με ΑΕΠ μόλις 30 δις μικρότερο, υπολογίζουμε να εισπράξουμε και δεν εισπράττουμε 81,6 δις..... Τα συμπεράσματα...
Αλλά, να σας προλάβω λίγο.... Ναι, χρωστάνε. Χρωστάνε πολλά, πολύ περισσότερα από εμάς…. Αλλά ρε πούστη μου, προσφέρουν και 173 δις στους πολίτες τους και τα προσφέρουν. Τραβάτε μια βολτίτσα στις Βρυξέλλες κι άμα τις δείτε, δεν καμ μπακ του Άθενς να μου εξπλέιν τι είδατε! Κι άμα με πείτε ότι είδατε την ίδια χαοτική κατάσταση με την Αθήνα μας, μα τω Θεώ που δεν πιστεύω θα πηδηχτώ από το παράθυρο!

ΟΙ ΦΟΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟΙ. ΠΛΕΡΩΝΕΙΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ.
ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ! ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ!

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Ενόψει Πάσχα...μια ερώτηση να κάνω μαντάμ.

Ενόψει του Αγίου Πάσχα….

Και ενόσω έκανα μπάνιο, αναρωτήθηκα η μη χριστιανή…

Είναι δυνατόν να υπάρχουν εν έτει 2010, γυναίκες που πιστεύουν σε μια πεπαλαιωμένη και άκρως φαλλοκρατική θρησκεία, σύμφωνα με την οποία ο αρσενικός-βεβαίως, βεβαίως- Θεός έπλασε τον αρσενικό άνθρωπο «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του, από τα πλευρά του οποίου έφτιαξε τον θηλυκό άνθρωπο, μόνο και μόνο για την διαιώνιση του ανθρώπινου είδους;

Πέρα, από την πλάκα και την προσωπική που αγνωστικιστική ματιά, ο χριστιανισμός είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη προπαγάνδα μισογυνισμού, της οποίας εμπνευστές ήταν κάτι άπλυτοι ψαράδες και υπανάπτυκτοι γενειοφόροι που φορούσαν κακόγουστα και tres banales μάξι φουστανάκια.

Είναι λοιπόν δυνατόν, σε εσάς τις γυναίκες απευθύνομαι- γιατί τους αρσενικούς εκπροσώπους του είδους σαφώς και τους βολεύει τα μάλα αυτή η προπαγανδιστική θρησκεία- να λατρεύετε έναν Θεό, που εκπροσωπείται και αποκαλύπτεται αποκλειστικά στους άντρες, μέσω των οποίων διατάζει «η δε γυνή ίνα φοβήται τον άντρα»;

Ως γυναίκες, σύμφωνα πάντα με την ορθόδοξη χριστιανική πίστη, μπορείτε να βιώσετε το θεϊκό άγγιγμα μονάχα ως μητέρες. Η μόνη ουσιαστική εκπροσώπηση του θείου επιτυγχάνεται μέσω της Παναγίας, η οποία φυσικά ήταν και παρθένα, ειδάλλως δεν θα ήταν άξια να γίνει η μητέρα του θεανθρώπου. Η ίδια Παναγία όμως ευθύνεται και για την θνητή φύση του Ιησού. Βλέπετε, ο Θεός δεν χρειάστηκε και δεν θέλησε ποτέ του να έχει για σύζυγο μια Θεά, μήνυμα που υποσυνείδητα επικοινωνεί την αναξιότητα του γυναικείου φύλου. Υπάρχει μόνο ένας Θεός, πατέρας παντοκράτορας, ο οποίος δεν έχει ανάγκη ουδόλως την θηλυκή θεία ύπαρξη. Κι αν έφταιξε την Εύα ο Θεός, το έκανε μόνο και μόνο για να μπορέσει να εκπληρωθεί η θεία προφητεία Του και να εκπέσει εξαιτίας της Εύας ο Αδάμ από τον Παράδεισο, για να αποκτήσει την ανθρώπινη του υπόσταση. Η Εύα λοιπόν ήταν ένα απαραίτητο όχημα για τον αρσενικό Θεό του κόσμου, την οποία καταδίκασε άμα τη πτώση στον ρόλο της τεκνοποιήτριας. Κακό ον το θήλυ! Κάκιστο! Ευθύνεται για όλα τα κακά της ανθρωπότητας. Εξαιτίας του θηλυκού ημι-όντος(είπαμε από τα πλευρά του Αδάμ φτιάχτηκε), η ανθρωπότητα έπεσε από τους ουρανούς στη γη. Και η τιμωρία που υφίσταται ο άνθρωπος, δηλαδή ο άντρας, ο πρωτόπλαστος, γιατί παρασύρθηκε και δάγκωσε το μήλο είναι να χρειάζεται αυτό το βρώμικο πλάσμα για να τεκνοποιεί και να διαιωνίσει το έργο του Θεού του.

Τώρα, το 2010, που ξέρουμε επιστημονικά πως προέκυψε η ζωή και που γνωρίζουμε ότι τα πρωτογενή οργανικά στοιχεία που δημιούργησαν το σύμπαν, τα πάντα και τα κοάλα ήταν άφυλα ή ερμαφρόδιτα, θέλω να ρωτήσω το εξής τα εξελιγμένα ανώτερα θηλυκά θηλαστικά:

Πείτε μου, λοιπόν, κυρίες μου, εσείς που με πάθος δηλώνετε χριστιανές…. Τι ναρκωτικά παίρνετε;

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Καλές Γιορτές και φέτος!

25η Μαρτίου... Αντε πάλι με τις στρατιωτικές παρελάσεις που εξυμνούν όχι την ειρήνη αλλά τον πόλεμο. Είπαμε... Αξιος πατριώτης είναι αυτός που πολεμάει για την ειρήνη στον τόπο του. Τώρα αν αυτό δεν είναι οξύμωρο σχήμα κι είναι τετράγωνο, τότε εγώ είμαι πυραμίδα!

Πάσχα οσονούπω... Εχει να πεσει βαρελότο και να ψηθεί εντόσθιο!!!! Χριστιανικά ξεκοιλιάσματα, χριστιανικοί ακρωτηριασμοί και χριστιανικότατα τροχαία υπό την επήρεια του θεικού οίνου! Ο απόλυτος συμβολισμός και η υπέρτατη θυσία του ανθρώπινου γέννους σαφώς θα συμβολιστεί και φέτος με το άφθονο αίμα που θα χυθεί και πάλι... Ε, και μερικά ρεψίματα, κάμποσα εγκεφαλικά και άπειρα εμφράγματα! Πάνω από όλα ο σεβασμός στο σάρκινο σώμα που μας έδωσε ο μπαμπάς θεούλης! Αν και κατά μία έννοια, δεν το λες παράλογο τον συμβολισμό! Ο Χριστούλης θυσίασε τον σάρκινο μανδύα του για να μπορέσει να αναστηθεί.... Χμμμ.....Μήπως είμαι σφαίρα τελικά?

Οικογένεια....
Χωρίς σχόλιο για την πιο καταπιεστική συνθήκη διαβίωσης και κοινωνικής αλληλεπίδρασης που επινόησε ο άνθρωπος! Δεν έχει σημασία αν σε δέρνει ο άντρας σου μωρή... Το θέμα είναι να είναι καλός σουβλιστής αρνιών το Πάσχα και να πηγαινει τα παιδιά στην παρέλαση. Κι αμα βαριέσαι βρες έναν γκόμενο στα κρυφά κι όλα καλά!

Πατροπαράδοτες αξίες!

Μήπως είμαι κύβος???????

Γιατρέ, βοήθεια, δεν ξέρω τι σχημα είμαι!!!!!

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

Πουλήστε τη χώρα πριν μας πάρουν χαμπάρι!

Τι έφερε αυτή τη χώρα σε αυτή την κατάσταση αλήθεια;

Δεν φταίνε μόνο οι πανάθλιοι πολιτικοί που διακυβέρνησαν τη χώρα και έφαγαν με χρυσά κουτάλια τον δημόσιο πλούτο. Δεν φταίνε μόνο διάφοροι καθυστερημένοι υπαλληλίσκοι που έκαναν λάθος προβλέψεις και χειρισμούς. Φταίει και ο λαός. Ένας λαός που παρανομεί κατ’ εξακολούθηση και θεωρεί όλο αυτό το χάος εθνική μαγκιά.

Κι έρχεται τώρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που απαρτίζεται από στελέχη παρελθουσών κυβερνήσεων που ευθύνονται κι αυτές για τη σημερινή κατάντια, να μας επιβάλλει σκληρά μέτρα. Σύμφωνοι. Να την σώσουμε τη χώρα. Φαγώθηκαν τα λεφτά κι όσο κι αν απεργούμε κι αν γκαρίζουμε, δεν πρόκειται να γεμίσουν τα ταμεία. Σύμφωνοι λοιπόν. Να πεινάσουμε. Τουλάχιστον πολλοί από εμάς.

Αλλά, ρε φίλε Τζέφρυ, να σου πω κάτι;

Θέλω να τιμωρηθούν όσοι παρανόμησαν. Θέλω να εκτελεστούν οι αιρετοί που ενεπλάκησαν σε σκάνδαλα, που πλούτισαν άξαφνα, που εκμεταλλεύτηκαν τη θέση τους για να κερδίσει η οικογένεια τους τρελά φράγκα στο χρηματιστήριο ή που αγόρασαν γη που γνώριζαν ότι θα ενταχθεί στο σχέδιο πόλης. Θέλω επίσης οι δημόσιοι υπάλληλοι που πήραν φακελάκι, που εκβίασαν για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, να μείνουν άστεγοι και αδέκαροι. Θέλω επίσης όλοι αυτοί που έχουν κτίσει αυθαίρετα οικήματα και δεν πλήρωσαν ποτέ τους τίποτα για άδειες, ΙΚΑ, κτλ. να εκδιωχθούν από τα οικήματα τους κι αυτά να δοθούν σε μετανάστες, μονογονεικές οικογένειες, ιδρύματα για τα ζώα και τα παιδιά. Θέλω επίσης, να δημιουργηθεί ένα κέντρο αποθήκευσης διεφθαρμένων μυαλών. Γιατί όχι στην Παγανή της Μυτιλήνης; Να στοιβάζονται εκεί όλοι αυτοί που με απατεωνίστικο τρόπο, για τον οποίο έχει προβλέψει και το δίκαιο μας (δόλιες πτωχεύσεις, μη καταβολή του ΦΠΑ, κλπ.) δεν πλήρωσαν ποτέ τους ούτε ένα δημόσιο κωλόχαρτο. Και οι περιουσίες οι δικές τους και των παιδιών τους και των δισέγγονων τους να δημευτούν, όπου κι αν βρίσκονται. Και θέλω όλοι αυτοί που έφαγαν με πλατινένια κουτάλια να χάσουν τα πολιτικά τους δικαιώματα.

Κι όταν εφαρμοστούν όλα αυτά και γίνουν όλα αυτά, θα ξέρω ότι απέναντι μου έχω σοβαρούς και αποφασισμένους ανθρώπους να πατάξουν τη διαφθορά, να εξαλείψουν την έννοια αυθαίρετο και αυθαιρετώ από το λεξιλόγιο του έλληνα, όπως και τις λέξεις φακελάκι και λάδωμα. Και θέλω αφού γίνουν όλα αυτά, τα συνδικάτα και τα σωματεία να μάθουν να καταγγέλλουν πρώτα τους κακούς επαγγελματίες των κλάδων τους. Να καθαρίσει ο τόπος από τα χιλιάδες παρασιτικά δίποδα. Να μείνουν άξιοι άνθρωποι, υπεύθυνοι, φιλόζωοι, οικολόγοι, δημοκράτες πραγματικοί, επιστήμονες και καλλιτέχνες αληθινοί, δημοσιογράφοι κι όχι παπαγαλάκια ενός διεφθαρμένου συστήματος. Μορφωμένοι άνθρωποι ικανοί να μορφώσουν υγιείς και βιώσιμες κοινωνίες.

Κι επειδή όλα αυτά είναι όνειρα θερινής νυκτός…. Καλά αυθαίρετα και ανεφάρμοστα μέτρα! Σε μια χώρα που επιτρέπει και αυθαιρέτως νομιμοποιεί την αυθαίρετη δόμηση, που λύνει το πρόβλημα των αδέσποτων κλείνοντας το μάτι στις παράνομες μαζικές δολοφονίες, που επί 30 χρόνια δεν ανακαλύπτει τις δόλιες πτωχεύσεις επιχειρήσεων και που βγάζει πορίσματα που βρίσκουν το σκάνδαλο Βατοπεδίου μη σκάνδαλο, δεν πρόκειται όχι να εφαρμοστούν τα μέτρα και να γεμίσουν τα ταμεία, αλλά η Ακρόπολη πιθανόν να ανταλλαγεί με ξεραμένο παραπόταμο, εντός ελλαδικού χώρου εννοείται.

Και τότε ο μέσος ελληνάρας θα γίνει μαυραγορίτης, κι ας μην έχουμε γερμανική κατοχή. Σιγά μην θελήσουν να επενδύσουν σε μια τέτοια σκάρτη χώρα οι γερμανοί. Μόνοι μας τα βγάζουμε τα ματάκια μας. Μόνοι μας. Δεν πρόλαβαν να ανακοινωθούν τα μέτρα και ήδη οι περισσότεροι βενζινοπώλες πέρασαν όχι 8, όχι 12 λεπτά, αλλά 25 και 30 λεπτά καπέλο. Και κάμποσοι μαγαζάτορες ανατίμησαν τα προϊόντα τους και κάνουν δήθεν προσφορές. Ακόμα περισσότεροι πτωχεύουν, τρώγοντας εισπραγμένο ΦΠΑ ετών και κάνουν νέες επιχειρήσεις στα ονόματα των παιδιών τους. Και οι υπάλληλοι, μεγάλη μερίδα τουλάχιστον, από κάπου στηρίζονται, από γονιούς, θείους, γκόμενους, που πιθανότατα να ανήκουν στην κατηγορία φοροδιαφεύγω-λαδώνομαι για να έχουν περίσσεμα χρημάτων.

Καθαρό σπίτι δεν γίνεται με το να χώνουμε τη μπαμπακούρα κάτω από το χαλί.

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Γλώσσα λανθάνουσα... τα αληθή λέγει?

Γλώσσα, ετυμολογία και φιλοσοφία. 3 έννοιες, κατά την άποψη μου στενά συνδεδεμένες.

1. Γλώσσα: κώδικας επικοινωνίας. «Το σύνολον λέξεων και εκφράσεων, το υπό ωρισμένων κανόνων διεπόμενον, όπερ μεταχειρίζονται ή μεταχειρίσθησαν οι ανήκοντες εις το αυτό έθνος ή γενικώτ. εις την αυτήν ομάδα άνθρωποι προς προφορικήν ή και γραπτήν προς αλλήλους συνεννόησιν.»(Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης. Δ.Δημτράκου)
Όταν λέμε σε κάποιον «Άσε το στυλό στο τραπέζι.» , εννοούμε να αφήσει το ένα και μοναδικό στυλό που πιθανότατα κρατάει στα χέρια του στο ένα και μοναδικό τραπέζι που βρίσκεται στον χώρο που γίνεται η συζήτηση ή έστω στο πιο κοντινό. Αν υπάρχουν δέκα στυλό και η συζήτηση γίνεται σε ένα χώρο που υπάρχουν δέκα τραπέζια, η συνεννόηση θα είναι κουκουρούκου. Αν θέλω η φίλη μου να πάει το κόκκινο στυλό που έχω ξεχάσει στην κρεβατοκάμαρα, στο τραπέζι φαγητού στο σαλόνι και θέλω να καταλάβει με την πρώτη ποια είναι η πράξη που θέλω να κάνει, πρέπει να είμαι σαφής και την σαφήνεια της πράξης που εγώ έχω στο κεφάλι μου να την μετατρέψω σε λέξεις που θα είναι σαφείς και για την ίδια. Αν η φίλη μου δεν ξέρει ελληνικά κι είναι από την Γουαδελούπη, θα είναι προφανώς αδύνατη η επικοινωνία ή εξαιρετικά δύσκολη, μιας και ο κώδικας της καθεμιάς μας θα είναι διαφορετικός. Αν πάλι πάτε στην Ιταλία κι αρχίζετε να φωνάζετε «Να κάτσω;» και σας δώσει κανάς εύθικτος Ιταλός καμιά ξανάστροφη μην τσαντιστείτε. Για τον Ιταλό, ο ήχος cazzo στον δικό του κώδικα μεταφράζεται σε ψωλή,πούτσα. Αν βέβαια του μυρίζει εκείνου κάτι άσχημα και ακούσετε τη λέξη puzza, μην παρεξηγηθείτε.

2. «Ετυμολογία(έτυμος + λόγος): η αληθής ανάλυση μιας λέξεως προς ανεύρεσιν της αρχής της. Έτυμος: αληθής, πραγματικός, βέβαιος.» (Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης. Ι. Σταματάκου).
Τσακώθηκα με τη μάνα μου προχτές. Της ζήτησα συγγνώμη. Δεν της ζήτησα να με συγχωρήσει όμως. Ποια η διαφορά; Συν + γνώμη. Έχω την ίδια γνώμη με εκείνη, συναινώ, συμφωνώ. Ενώ συν + χώρος, σου ζητώ παρ’ όλες τις διαφορές μας, να κάνεις χώρο και για μένα. Μικρολεπτομέρειες, ε; Κι όμως. Η κάθε λέξη της γλώσσας έχει τη δική της μοναδική ερμηνεία, αλλιώς ποιο το νόημα τόσων λέξεων; Λέμε συχνά, ο τάδε είναι ακέραιος χαρακτήρας, αυθεντικός, ειλικρινής. Ακέραιος(α στερ.+κεράννυμι): ο αμιγής, ο μη αναμεμιγμένος. Αυθεντικός(αυτός + έντης, άνυμι=αποκτώ, κερδίζω): αυτός που αποκτά τον εαυτό του, ο κυρίαρχος επί του εαυτού του. Ειλικρινής( είλη=φως, ήλιος ή ειλίσσω=κοσκινίζω +κρίνω): ο εξεταζόμενος υπό το φως του ήλιου.

3. «Φιλοσοφία: η αγάπη προς την σοφίαν (προς την γνώσιν της αληθείας)» (Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης, Ι. Σταματάκου)
Σοφία. Εκτός από γυναικείο όνομα, σοφία σημαίνει ευφυΐα, νοημοσύνη. Κάποιοι γλωσσολόγοι υποστηρίζουν ότι σοφός είναι αυτός που βλέπει καθαρά, ο δυνατός στο φως. Το φως, σε όλους σχεδόν τους πολιτισμούς, εκτός από το φυσικό φως του ήλιου συμβολίζει την αλήθεια, τη γνώση, τη σοφία. Και το Άγιο Πνεύμα τη μορφή φωτός έχει. Και όταν μιλάμε για την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, ουσιαστικά μιλάμε για μια απότομη επίγνωση μιας κατάστασης, μια ξαφνική σοφία, που έρχεται μέσα από ένα φως. Υπό το φως του ήλιου όλα είναι πάντα ξεκάθαρα, σαφή, ευδιάκριτα.

Πως όμως συνδέονται η γλώσσα, η ετυμολογία και η σοφία; Τι κοινό έχουν; Η γλώσσα είναι ένας επικοινωνιακός κώδικας. Η ετυμολογία αποδίδει την ακριβή κι αληθή έννοια πίσω από τις λέξεις, αναλύει δηλαδή τα σήματα του κώδικα. Και η φιλοσοφία είναι η αγάπη προς την αλήθεια, η αναζήτηση της αλήθειας(α στερ. + λανθάνω).

Τι γίνεται λοιπόν όταν διαμορφώνουμε φιλοσοφικά ερωτήματα ή απόψεις, ενώ αγνοούμε την ετυμολογία των εννοιών της γλώσσας που χρησιμοποιούμε;
Όταν γράφω για παράδειγμα σε ένα status update στο Facebook : «Το να αλλάζεις άποψη ανάλογα με τον συνομιλητή σου είναι απλά έλλειψη προσωπικότητας. Το να κρύβεις επιμελώς τα αρνητικά χαρακτηριστικά σου ονομάζεται κρυψίνοια. Το να καταδικάζεις στους άλλους συμπεριφορές που επιτρέπεις στον εαυτό σου σε κάνει ανακόλουθο. Και τελικά τι είσαι; Ένας ανακόλουθος κρυψίνους άνθρωπος με ελλειμματική προσωπικότητα, υπερβολική ανασφάλεια και μηδενική αυτοπεποίθηση.», τι εννοώ; Κυριολεκτώ; Έχω ανοίξει τα λεξικά μου και κοσκινίζω τις λέξεις που χρησιμοποιώ μία προς μία; Φυσικά και όχι. Χρησιμοποιώ τις λέξεις σύμφωνα με το τι πιστεύω εγώ πως σημαίνουν, είτε σωστά είτε λάθος. Που κακώς δεν γνωρίζω σε βάθος τον κώδικα με τον οποίο καθημερινά επικοινωνώ. Προσπαθώ όμως πάντα να αποφορτίζω τις λέξεις από τυχόντα συναισθηματικά φορτία που φέρουν. Στο status update, περιγράφω εν ολίγοις έναν ανειλικρινή άνθρωπο, κάποιον που δεν είναι καθαρός στο φως του ήλιου, κάποιον που έχει κάποια σκοτεινή πλευρά, κρυφή, μυστική. Όταν λες σε κάποιον ότι είναι ανειλικρινής, δεν τον κατηγορείς απαραιτήτως, μπορεί απλά να καταθέτεις μια διαπίστωση. Η λέξη ανειλικρινής από μόνη της δεν εξετάζει τους λόγους της ανειλικρίνειας κάποιου, απλά περιγράφει ένα αποτέλεσμα, ένα δεδομένο. Ο φόνος είναι φόνος. Αν κάποιος σκοτώσει κάποιον άλλο, είναι φονιάς, άσχετα με το αν υπήρχε πρόθεση, άμυνα, ψυχικός βρασμός, αμέλεια. Οι άνθρωποι που έλαβαν μέρος σε πολέμους, χρησιμοποιώντας όπλα, είναι φονιάδες. Φόνευσαν, like it or not, άσχετα με το γιατί φόνευσαν. Στην παραπάνω πρόταση δεν εξετάζεται η αιτία του φόνου, αλλά καταγράφεται απλά η διαπίστωση του γεγονότος.

Τι γίνεται όταν πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης που είτε μισούμε είτε ποθούμε; Αποδίδουμε συναισθηματικά φορτία σε έννοιες με εντελώς αυθαίρετο τρόπο. Φονιάς. Κακό πράγμα. Άμα σκότωσες κάποιον με το αμάξι σου από αμέλεια, από λάθος βρε αδελφέ, παύεις να είσαι φονιάς; Μήπως αν δεν σε πουν φονιά, θα ζωντανέψει ο νεκρός που δε τα ραπανάκια ανάποδα εξαιτίας σου; Φονιάς είσαι κι ας μην σου αρέσει. Φονιάς δεν είναι μόνο ο δολο-φόνος. Αυτός είναι δολοφόνος, διέπραξε έναν φόνο ηθελημένα και με δόλιο τρόπο. Αν τώρα είσαι γκέι και ζεις σε μουσουλμανικό καθεστώς, σαφώς δεν μπορείς να εκδηλώσεις τις προτιμήσεις σου, γιατί θα εκτελεστείς. Η απόκρυψη όμως της σεξουαλικής σου ταυτότητας δεν σε καθιστά ειλικρινή. (Αναφέρομαι σε μια αντιπαράθεση που είχα προχτές στο FB σε σχέση με το status update που ανέφερα πιο πάνω.)Το γιατί είσαι ανειλικρινής, μη αυθεντικός είναι ένα άλλο θέμα, πολύ πιο σημαντικό, το οποίο όμως δεν αναιρεί την ανειλικρίνεια σου.

Και να ξάφνου, μέσα από όλο αυτόν τον συλλογισμό περί λέξεων, εννοιών και στρεβλών συναισθηματικών φορτίων που αποδίδουμε στις λέξεις, μου ήρθε στο νου η λέξη μουνί. Πωπω, πιπέρι! Ντροπή! Μα να χρησιμοποιώ τη λέξη μουνί, αντί για τη λέξη αιδοίο;
Γιατί άλλο μέρος του σώματος περιγράφει η λέξη μουνί κι άλλη το αιδοίο!

Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Οι υπόλοιποι να πάτε να συνουσιαστείτε παλιοαυνανιστές. Άντε και κάντε έρωτα ρε σερβιέτες! Ά, ρε πέος που χρειάζεται σε μερικούς πρωκτούς!

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Που τελειώνει ο ανθρωπος και που αρχίζει η θέση του;

Αν ο εργοδότης μου είναι υπέρμαχος του ελεύθερου έρωτα κι είναι παρτουζιάρης και με παρενοχλήσει σεξουαλικά, ενώ εγώ είμαι λεσβία π.χ., και αυτή του η πράξη με προσβάλλει κι έχει και εκβιαστικό χαρακτήρα, μπορώ να τον διώξω ποινικά, ειδικά αν με απολύσει.
Αν ο εργοδότης μου είναι χριστιανός ορθόδοξος και με καλέσει στα βαφτίσια του παιδιού του και δεν πάω, γιατί δεν ασπάζομαι αυτή την πίστη κι αυτό το έθιμο το βρίσκω βάρβαρο, (χωρίς π.χ.), και μετά με βάλει στην μπούκα του κανονιού, δεν μπορώ να του κάνω απολύτως τίποτα και θα κινδυνεύω και με απόλυση, υποβιβασμό και λοιπά πολλά.
Ας υποθέσουμε τώρα, ότι εγώ είμαι φοιτήτρια κι έχω να παραδώσω μια εργασία. Αν ο καθηγητής μου δεν αντιλαμβάνεται την εργασία μου και η δική του επιλεκτική αντίληψη επικεντρώνεται σε πράγματα που εγώ και πολλοί άλλοι, καθηγητές και ειδήμονες παραβλέπουν ως αδιάφορες πληροφορίες, ως παράπλευρα στοιχεία, και θεωρεί ότι είμαι κακή στην δουλειά μου, τι γίνεται;
Πως μπορεί το υποκειμενικό να γενικευθεί; Η υποκειμενική αντίληψη του καλού και του κακού, του όμορφου και του άσχημου, του ωφέλιμου και του άχρηστου πότε μετατρέπεται σε θεωρία που μπορεί να εκβιάζει τις ζωές των άλλων; Η επιλεκτική αντίληψη με ποιο δόλιο τρόπο μετατρέπεται σε γενική όταν ειδικά πίσω από αυτήν κρύβεται ένα άτομο με εξουσία;
Ο καθένας έχει την δική του μοναδική προσωπικότητα, τον ξεχωριστό του χαρακτήρα, τις προτεραιότητες του και τα όρια του. Κι έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να εχθρεύεται, να αντιπαθεί ,να αποφεύγει ανθρώπους που αντιτίθενται στα δικά του δεδομένα. Όταν όμως, κάποιος είναι σε θέση ισχύος, πως στο διάολο θα διαχωρίσει τον εαυτό του, με όλα αυτά που κουβαλάει, από τον ρόλο πίσω από την θέση που κατέχει;
Και ο άνθρωπος που είναι κάτω από τον καθηγητή, προϊστάμενο, εργοδότη, γιατί πρέπει-από τον θεσμικά υποδεέστερο ως κοινωνία απαιτούμε εντός εισαγωγικών να συμβιβάσει την προσωπική του τοποθέτηση πάνω στα πράγματα- να παρακολουθήσει ένα ορθόδοξο μυστήριο όπως η βάπτιση, ενώ αυτό είναι αντίθετο στις αρχές του;
Απαιτούμε νομικά οι άνθρωποι να μανιπιουλάρουν τις σεξουαλικές του παρορμήσεις. Μπορούμε να ζητήσουμε να μανιπιουλάρουν και τις εξουσιαστικές και θεσμικές τους;

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Ποιος Ιονέσκο και ποιος Μπέκετ! Ε.Σ.Υ.... ένα έργο για γερά νεύρα!

Λοιπόν…. Εγώ έχω την χαρά να είμαι ανασφάλιστη, το οποίο σημαίνει ότι κερδίζω κάμποσα χρονάκια ζωής, μιας και δεν πηγαίνω σε γιατρούς παρά μόνο αν ανεβάσω πυρετό πάνω από 40 βαθμούς ή χάσω όλα τα μαλλιά μου. Και τα κερδίζω αυτά τα χρονάκια γιατί δεν αναγκάζομαι να υποστώ τον παραλογισμό του ελληνικού συστήματος υγείας. Βέβαια, εγώ δεν είμαι 60 χρόνων. Δεν έχω ακόμα υπέρταση, χοληστερίνη, καρδιακά ή αναπνευστικά προβλήματα, κι όλα αυτά που παθαίνει ο άνθρωπος στη μέση ηλικία. Οι περισσότεροι 60άρηδες όλο και κάτι παθαίνουν και σε αυτή την ηλικία μπορεί τα όσα παθαίνουν να είναι και αρκετά σοβαρά. Ίσως να χρειάζονται κοστοβόρες εξετάσεις, αξονικές και μαγνητικές τομογραφίες, περίπλοκες εξετάσεις αίματος και ούρων, μετρήσεις και κόντρα μετρήσεις, υπερηχογραφήματα κι άλλα γραφήματα, πειραματισμοί με διάφορα κοκτέιλ φαρμάκων, γιατί φτιάχνεις το ένα και χαλάει το άλλο, κι άντε να βρεθεί ο σωστός συνδυασμός που θα σε σώσει αντί να σε σκοτώσει. Κι όλα αυτά, καλό είναι να γίνονται συντονισμένα, σε ένα νοσοκομείο για παράδειγμα. Γιατί κι ο τσαγκάρης της γειτονιάς καλός μάστορας είναι, αλλά δεν τον καλύπτει το ταμείο.

Για να πάω στο προκείμενο. Η μητέρα, δικηγόρος εν ενεργεία στο επάγγελμα, με 32 χρόνια ένσημα, που τα πληρώνει όπως όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες από την τσέπη της, δουλεύει δεν δουλεύει, πάνε δεν πάνε καλά οι εισπράξεις, εισήχθη χθες σε κρατικό νοσοκομείο για εξετάσεις. Την απόφαση αυτή, δεν την πήρε μόνη της. Δεν πήγε δηλαδή στο Αμ. Φλέμινγκ κι είπε εγώ αποφάσισα να έρθω να κάνω ολιγοήμερες διακοπές εδώ μέσα, γιατί βαρέθηκα σπίτι μου και θέλω μια αλλαγή. Την απόφαση αυτή την πήρε η επικεφαλής της ενδοκρινολογικής κλινικής, όταν είδε κάποιες από τις εξετάσεις της κι έκρινε ότι η κατάσταση της μητρός χρήζει περαιτέρω διερεύνησης.

Πήγαμε χτες στο νοσοκομείο και στην γραμματεία μας έδωσαν ένα εισιτήριο, αφού προσκομίσαμε το μπλε βιβλιαράκι, το βιβλιάριο υγείας, με όλες τις σφραγίδες που πιστοποιούν ότι η εν λόγω κυρία είναι ασφαλιστικά ενήμερη και έχει καταβάλει και τα ένσημα του 2009 κανονικότατα. Το εισιτήριο αυτό πρέπει εντός 2 ημερών, να κατατεθεί στο ταμείο του ασθενούς, να εκδοθεί μια εγγυητική επιστολή από το ταμείο, που θα κατατεθεί στη συνέχεια στο νοσοκομείο που νοσηλεύεται ο ασφαλισμένος ασθενής. Κι αφού βγει από το νοσοκομείο ο ασθενής, πρέπει πάλι εντός ολίγων ημερών να πάει στο ασφαλιστικό του ταμείο να καταθέσει το εξιτήριο που θα του δώσει το νοσοκομείο, κατά την έξοδο του. Τώρα αν ο ασθενής πεθάνει και δεν πάρει εξιτήριο, δεν ξέρω τι γίνεται.

Η πρώτη απορία που έχω εγώ η ηλίθια είναι η εξής: γιατί πρέπει να πάει το εισιτήριο στο ταμείο για να εκδοθεί εγγυητική επιστολή προς το νοσοκομείο; Δεν ζούμε στην ψηφιακή εποχή; Δεν θα ήταν πιο εύκολο να σταλεί με ένα e-mail το εισιτήριο προς το ταμείο και η εγγυητική στο νοσοκομείο; Αν ο ασθενής δεν έχει κάποιο συγγενή να τον συνοδεύει, γιατί είναι από τα Φάρσαλα, πως στο διάολο θα βγει από το νοσοκομείο να πάει στο ταμείο του να κάνει αυτή την πανηλίθια διαδικασία;

Αλλά, ας πάμε παρακάτω. Η μητέρα είχε συγγενή συνοδό, εμένα δηλαδή που εννοείται ότι παρόλο τον παραλογισμό, κατέβηκα στο ταμείο προνοίας των δικηγόρων Αθηνών, που βρίσκεται στην Χαρ. Τρικούπη. Ανέβηκα στον 5ο όροφο, όπου γινόταν ένας πανικός. Οι μορφωμένοι και καλλιεργημένοι δικηγόροι, σπρώχνονταν, φώναζαν, προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να πάρουν τη σειρά του μπροστινού τους, ενώ οι υπάλληλοι του ταμείου φέρονταν με απαράδεκτο τρόπο σε ανθρώπους που πληρώνουν χρόνια τα ένσημα τους για να έχουν μια στοιχειώδη ιατρική και φαρμακευτική κάλυψη. Μια κυρία είχε δημιουργήσει θέμα, γιατί νοσηλεύτηκε 11 αντί για 10 μέρες σε κρατικό νοσοκομείο και το ταμείο δεν της κάλυπτε την 11η μέρα. Ένας κύριος ζητούσε να καλυφθούν τα έξοδα για εξετάσεις που είχε κάνει, κάτι το οποίο δεν γινόταν, γιατί στην απόδειξη των εξετάσεων δεν αναγραφόταν η διάγνωση. Κι αναρωτιόταν ο άνθρωπος πως θα ήταν δυνατό ένα διαγνωστικό κέντρο να κάνει διάγνωση a priori. «Μα, αν ήξεραν τι έχω, δεν θα με έστελναν για εξετάσεις οι γιατροί. Πως θα κάνει διάγνωση ένας ακτινολόγος; Κάνεις τις εξετάσεις, τις πας στο γιατρό σου και ο γιατρός κάνει τη διάγνωση. Αν θέλετε να σας φέρω τη διάγνωση του γιατρού μου.» Όχι. Η διάγνωση πρέπει να είναι πάνω στην απόδειξη των διαγνωστικών εξετάσεων, αλλιώς ο ασφαλισμένος δεν καλύπτεται. Εγώ σκεφτόμουν πως όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου έχει πάψει από καιρό να είναι κωμικοτραγικό. Είναι απλά μια κατάντια. Κάποια στιγμή έφτασε η σειρά μου για να εξυπηρετηθώ από την υπάλληλο που ασχολείται με τις νοσοκομειακές εισαγωγές. Σημειωτέον, μόλις έφτασα στον 5ο, ρώτησα που πρέπει να πάω για αυτήν την τυπική και πολύ, μα πιο πολύ δεν γίνεται, γνωστή διαδικασία εισαγωγής σε νοσοκομείο και μου είπαν στην τάδε κυρία. Όταν έφτασα στην τάδε κυρία με το μπλε βιβλιαράκι και το εισιτήριο στα χέρια μου, άκουσα την εξής κουλή ερώτηση; «Εσείς είστε η ασφαλισμένη;» Ναι, εγώ είμαι και πετάχτηκα μωρέ από το νοσοκομείο που έκανα εισαγωγή για να μου μετρούν το αίμα κάθε δυο ώρες, την πίεση και την καρδιά, αλλά, δεν πειράζει που θα χάσω περίπου 3 μετρήσεις για να κατέβω στο ταμείο για να υποστώ όλη αυτή την γραφειοκρατική σχιζοφρένεια!!!! Αφού, ενημέρωσα την κυρία ότι η ασφαλισμένη ήταν η μητέρα μου, μου είπε να κατέβω στον 2ο να πάρω την έγκριση του ελεγκτή ιατρού. Τσάμπα περίμενα το μισαωράκι στον 5ο. Είναι φαίνεται απαραίτητη διαδικασία. Γιατί, αν σου πουν ότι πρώτα πρέπει να πας στον 2ο, δεν θα έχει τον απαιτούμενο χαβαλέ η κατάσταση. Πως αλλιώς θα κάνεις τα νεύρα χιλιάδων ασφαλισμένων κρόσσια; Πως αλλιώς θα τους σπάσεις τον τσαμπουκά; Πως αλλιώς θα τους εξαντλήσεις, για να μην έχουν κουράγιο να διαμαρτύρονται και να καταπιούν την κατάσταση αποκαμωμένοι; Πήγα στον 2ο, όπου ένας κύριος κοίταξε το χαρτί του Αμ. Φλέμιγκ, που έγραφε ως αιτία εισαγωγής «Αδένωμα επινεφριδίου», έβαλε μια τζίφρα και τη σφραγίδα του και μου είπε να ανέβω πάλι στον 5ο. Ούτε το βιβλιάριο κοίταξε, να δει ποια είναι αυτή η κυρία που κάνει εισαγωγή, ούτε με ρώτησε κάτι για το ιστορικό της ασφαλισμένης. Δεν έλεγξε με λίγα λόγια τίποτα. Αλλά… ελεγκτής ιατρός!!! Ανεβαίνοντας στον 5ο, κοίταξα την κατακόκκινη σφραγίδα του ελεγκτή ιατρού, που δεν έλεγξε τίποτα. ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ!!!!! Κάτω από την ένδειξη εισαγωγής στο ΕΝΔΟΚΡΙΝΟΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ του ΑΜ. ΦΛΕΜΙΓΚ φιγουράριζε η σφραγίδα του ελεγκτή γυναικολόγου. Με έπιασαν τα γέλια. Ανέβαινα τις σκάλες και γέλαγα.

Στον 5ο, περίμενα εκ νέου στη σειρά, μισή ωρίτσα ακόμα και βάλε. Φαίνεται όλα τα παιδιά των ασφαλισμένων δικηγόρων είναι άνεργα, σαν κι εμένα και έχουν άπλετο χρόνο να σπαταλούν στο κτήριο του ταμείου. Ξαναέφτασα μπροστά από την υπεύθυνη για τη διαδικασία υπάλληλο με το εισιτήριο ελεγμένο και σφραγισμένο. «Πόσο θα κάτσει μέσα;» Που να ξέρω εγώ πόσο θα κάτσει μέσα; Για εξετάσεις έχει μπει η γυναίκα. Σίγουρα μια βδομάδα, αλλά αν προκύψει κάποιο εύρημα, μπορεί και παραπάνω. «Θα σας βγάλω μια εγγυητική 10 ημερών, αλλά αν καθίσει παραπάνω, δεν θα σας καλύψει το ταμείο.» Μα, πήγα να ψελλίσω… «Και την εγγυητική πρέπει να την πάτε στο νοσοκομείο εντός 2 ημερών, αλλιώς παύει να ισχύει.» Μα, πήγα να ξαναπώ…. «Και όταν βγει, θέλω το εξιτήριο εντός ολίγων ημερών, αλλιώς, θα χρεωθείτε εσείς. Επόμενος.»
Πήρα την εγγυητική επιστολή, που όντως γράφει ότι σε περίπτωση παράταση της νοσηλείας, το ταμείο δεν φέρει καμιά ευθύνη και δεν καλύπτει τον ασφαλισμένο.
Δεν έχω όπως αντιλαμβάνεστε να προσθέσω κάτι ως σχόλιο. Δεν μιλάω καν για μια extreme περίπτωση. Ούτε θα μπω στον κόπο να αναλύσω πως το Αμ. Φλέμιγκ, εξειδικευμένο νοσοκομείο στα ενδοκρινολογικά δεν έχει μαγνητικό τομογράφο, αλλά ούτε και τα κατάλληλα εργαστήρια για να αναλύσει τα αίματα και τα ούρα που παίρνει από τους ασθενείς. Στο τέλος της εβδομάδας, θα πρέπει να πάω να πάρω έναν κουβά ούρα και διάφορα φιαλίδια με αίμα, να τα πάω στο ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο με το οποίο είναι συμβεβλημένο το ταμείο των δικηγόρων. Και καλό θα ήταν να ρωτήσω πρώτα 5-6 υπαλλήλους του ταμείου αν θα πρέπει να τα εγκρίνει ο ελεγκτής ωριλά του ταμείου πρώτα, μην βρεθούμε να χρωστάμε κανά 5χίλιαρο στα ξαφνικά.

Εγώ, πάλι ως ανασφάλιστη, δεν πάω πλέον σε κανένα γιατρό κι έχω ησυχάσει! Και στην τελική, γύρω στα 50, αυτασφαλίζομαι για να έχω αυτή την σχιζοφρενική ιατρική κάλυψη. Σιγά μην πληρώνω 35 χρόνια την παχουλή κυρία γραφειοκρατία και τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα.

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

Άτιτλο

Χωματερή ανθρώπων κι ιδεών
τόσα χρόνια η ζωή
Η δική σου η ζωή
Κι ο χρόνος ανηλεής
στο άπειρο χανόταν
Πεινασμένη σκύλα έψαχνες
Μια στάλα ηδονής
Στη μαύρη άμμο που χυνόταν
Από τον ουρανό
Έσκαβες μέσα στις λάσπες
Γύρευες αυτό το κάτι
Άνθρωπο που σε φτιάχνει
Δεν πρόλαβες
Η κλεψύδρα γύρισε

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Οι Βόγκονς, οι Ελληνες, τα πάντα και τα κοάλα....

.... κι ένας συμπαντικός κώλος με σοβαρή δερματική επιμόλυνση....


Όπου γης και πατρίς...
Η γη ανήκει στο σύμπαν....
Οι άνθρωποι είναι απλά ένα ζωικό είδος του πλανήτη....
Κι αν είναι κάπως έτσι, γιατί σε αυτόν τον πλανήτη τα πράγματα είναι τόσο χάλια;

Όλη τη ζημιά την κάνουν οι πολιτισμοί που παράγουν θρησκείες, κουλτούρες, σημαίες, είδωλα και σύμβολα, τα οποία γεννούν στον άνθρωπο την ψευδαίσθηση της δημιουργικής παντοδυναμίας, θέτουν τον άνθρωπο στη θέση του δημιουργού, του Θεού, του παντογνώστη που πρέπει να αφυπνίσει και τους άλλους ανθρώπους και να τους δωρίσει με το στανιό το δημιούργημα του. Και εκεί κάπου ξεκινά η αλαζονεία της υπεροχής. Πως είναι οι καλλιτέχνες ένα πράγμα, που φτιάχνουν ένα έργο και νομίζουν ότι άπαντες πρέπει να δεχτούν το δώρο της σοφίας τους; Πως μιλάω εγώ τώρα που νομίζω ότι έχω την πιο γαμάτη άποψη και πρέπει να την μοιραστώ με τα υπόλοιπα δίποδα ζώα του είδους μου; Οπότε, χωριζόμαστε σε κουλτούρες, θρησκείες, χώρες, κόμματα, ιδεολογικές ομάδες, επαγγελματικές τάξεις, κλπ..... και μετά εμείς δεν είμαστε ρατσιστές, οι άλλοι είναι μαύροι....

Σε αυτή τη βάση, επιλέγω τον εγωισμό- εγώ είμαι γαμάτη, χωρίς όμως να ανήκω σε καμιά ομάδα, σε κανένα πλαίσιο, ως απόλυτη και ξεχωριστή μονάδα, που σαφώς αυταπατάται όταν νιώθει ότι υπερέχει έναντι των άλλων, αλλά ακριβώς επειδή υπερέχει όλων, δεν μπορεί να συνασπιστεί με κανένα για να αποτελεί απειλή για την ισορροπία του σύμπαντος. Είμαι υπέρ του εγώ φιλοσοφικά και όχι του εμείς. Το εμείς μας έχει γαμήσει, μας ευνουχίζει, μας οδηγεί να κάνουμε πράγματα γιατί “πρέπει” και μας κάνει κομπλεξικούς αλαζόνες που θυσιάζονται και κάνουν το σκατό τους παξιμάδι για το κοινό καλό. Αν καταλαβαίναμε ότι όσα κάνουμε σε κοινωνικό επίπεδο, τα κάνουμε απλά και μόνο για να διευκολύνουμε το εγώ μας, πολλά θα ήταν διαφορετικά. Μαζεύω τα σκατά του σκύλου μου, γιατί δεν θέλω εγώ να πατάω σκατούλες και να τις μεταφέρω σπίτι μου, κι όχι γιατί είμαι ο καλός μαλάκας ενός υπερέχοντα πολιτισμού. Δεν θέλω να υποφέρουν οι άνθρωποι στον πλανήτη, γιατί εγώ δεν θέλω να ζω με εξαθλιωμένους Αφγανούς ούτε και θέλω να υπάρχει η φτώχεια και ο πόλεμος να με απειλούν με την παρουσία τους. Με το να μην βλέπω τους Αφγανούς στα πεζοδρόμια της Αθήνας, δεν νιώθει λιγότερο απειλούμενο το εγώ μου, γιατί ξέρω ότι υπάρχουν σε αυτόν τον πλανήτη άνθρωποι όπως κι εγώ, που έτυχε να ανήκουν σε μια φυλή, σε μια χώρα, σε μια θρησκεία που για χ,ψ λόγους αυτή την εποχή είναι υπό αναδιαμόρφωση. ¨όπως ξέρω ότι η κυριαρχία έχει κάνει πολλά ταξίδια στον παγκόσμιο χάρτη από τότε που γεννήθηκε ο ανθρώπινος πολιτισμός. Και πάντα αυτή η κυριαρχία ταξίδευε με όπλο την ψευδαίσθηση της πολιτιστικής υπεροχής και τον αφανισμό των άλλων πολιτισμών. Και μέσα μου υπάρχει ο φόβος πως ίσως μια μέρα, να βρεθώ εγώ κυνηγημένη, μετανάστρια, φτωχή και πεινασμένη, γιατί έτυχε να γεννηθώ στην Γαμιολάδα (Ελλάδα), να ανήκω στην ινδοευρωπαϊκή φυλή(λευκή κοινώς), στην ορθόδοξη πίστη(με το στανιό)...
Οπότε, για να σώσω το τομάρι μου, προτιμώ να είμαι μια εγωκεντρική που τους βλέπει όλους ως ανθρώπους και μόνο.

Υ.Γ.1 Και για να στανιάρετε λίγο, πάρτε το «Γυρίστε τον Γαλαξία με ωτοστόπ» του Ντάγκλας Άνταμς, λιώστε στο γέλιο πρώτα κι έπειτα αναρωτηθείτε για το τι είναι ο άνθρωπος, η γη, το σύμπαν και τα πάντα. Για τα κοάλα μην ψάχνετε απαντήσεις. Αλήθεια οι Βόγκονς πότε θα έρθουν να καταστρέψουν τη γη?
Υ.Γ.2 Και Τομ Ρόμπινς να διαβάσετε παίδες. Να συνειδητοποιήσετε πως δεν είστε τίποτα άλλο από ένα μπιμπίκι στον κώλο του σύμπαντος κι όχι εξέχοντες και υπερέχοντες εκπρόσωποι ανώτερων πολιτισμών.