Τα ναρκωτικά, οι τράπεζες, οι φόροι, τα λαχανικά, τα pc's και η Ηθική.

«Δεν κατάλαβα δηλαδή; Ο τραπεζίτης δεν πουλάει το θάνατο; Άμα και σουτάρεις καταναλωτικό δανειάκι και γλυκαθείς με τα αγαθά που θα αγοράσεις, εθίζεσαι και μετά παίρνεις κι άλλο κι άλλο και μετά γίνεσαι καταναλωτικό τζάνκι και πουλάς και τη μάνα σου στο διάβολο για μερικά φράγκα ακόμα, μέχρι που αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση… Θες όλο και περισσότερα και περισσότερα για να νιώσεις την ίδια ηδονή και μια μέρα ξυπνάς και είσαι μια κουραδομηχανή χρεωμένη ως το λαιμό.»

Αυτά μου είπε μια φίλη στην κριτική που της έκανα για τον καλό της, που το επάγγελμα του είναι παράνομο και θεωρητικά ανήθικο. Η απάντηση της με έβαλε σε σκέψεις. Όταν ένα έξυπνο και σκεπτόμενο πλάσμα συνάπτει σοβαρό δεσμό με έναν έμπορο ναρκωτικών, αναρωτιέσαι για πάρα πολλά. Το πλάσμα αυτό λοιπόν, εκτός των πιο πάνω, μου είπε και άλλα, τα οποία δε θυμάμαι αυτολεξεί, αλλά θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω ως προβληματισμό. Ήταν μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, ομολογώ.

Η θέση της Χ λοιπόν, την οποία και ασπάζομαι, είναι πως ακολουθούμε, ακόμα και εμείς που σκεφτόμαστε διαφορετικά, ένα σύστημα ιδεών, που φέρει μια στρεβλή έννοια της ηθικής και της ανηθικότητας. Καταρχήν η ηθική είναι το σύστημα αξιών που διέπει τη σκέψη και τη ζωή ενός ανθρώπου, άρα κανείς δεν μπορεί να είναι ανήθικος. Όλοι έχουμε ηθική και όλες οι πράξεις μας διέπονται από κάποια ηθική. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να καταλάβουμε πως διαστρεβλώνοντας τις έννοιες και τις λέξεις και στην πορεία ενοχοποιώντας τις, στην πραγματικότητα ενοχοποιούμε τις πράξεις πίσω από αυτές. Η ηθική και η ιστορία της είναι τεράστια για να εγκλωβιστεί σε περιγραφές, σε κανόνες, σε συμβάσεις, σε νόμους.

Θεωρούμε λοιπόν τον έμπορο ναρκωτικών ανήθικο. Θα το δεχτώ και θα πάω πάσο. Θάνατο πουλάει, εξάρτηση, αρρώστια… Ανήθικος._ (Τελεία και παύλα). Με ποιο μέτρο ηθικής όμως; Με το ίδιο μέτρο με το οποίο θεωρούμε τους εαυτούς μας ηθικά άτομα; Με το μέτρο ηθικής με το οποίο ζούμε; Αλήθεια, ε;

Πληρώνεις φόρους; Όχι; Τότε μου κλέβεις το δικαίωμα στην αξιοπρεπή και δωρεάν παιδεία, στην υγεία, στους καλοφτιαγμένους δρόμους. Ναι; Συνεισφέροντας στα κονδύλια του στρατού και της αστυνομίας, τελικά γίνεσαι συνεργός στα εγκλήματα και ενισχύεις τις βιομηχανίες οπλισμού, δίνοντας τους λόγο ύπαρξης.

Έχεις υπολογιστή; Όχι, τότε θα μείνεις ανενημέρωτος για όσα λέω, αλλά και για πάρα πολλά άλλα σε όλη σου τη ζωή, παίζοντας το παιχνίδι του συστήματος που μου στερεί την ελευθερία. Ναι; Μόλις εκμεταλλεύτηκες μερικά παιδιά στην Ασία και θα τα μολύνεις σίγουρα κιόλας με έναν καρκίνο, όταν κάποια στιγμή πετάξεις αυτό τον υπολογιστή.

Τρως λαχανικά; Όχι; Μα, θα πάθεις καρκίνο του παχέος εντέρου, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι θα επιβαρύνεις το ταμείο σου, το ΕΣΥ και εντέλει τον κρατικό προϋπολογισμό με την αυτοκτονική σου βλακεία. Επίσης οδηγείς τους αγρότες στην απελπισία και τη χώρα σου σε μια ασφυκτική αστικοποίηση. Ναι; Η εντατική καλλιέργεια καταστρέφει τη φύση και τον υδροφόρο ορίζοντα. Διάλεξε τα βιολογικά προϊόντα τότε. Μα είναι ακριβά, θα μου πεις, τι είσαι εσύ; Ελίτ; Μα, αν ενισχύεις τα αντιοικολογικά προϊόντα, τα παιδιά μου πως θα ζήσουν με μολυσμένο νερό; Κι εσύ μου απαντάς, πως δε σε νοιάζει, κι αν σε νοιάζει, δεν περνάει από το χέρι σου, ενώ ο έμπορος ναρκωτικών… Για να γυρίσω στο θέμα.

Τι είναι λοιπόν ηθικό; Αυτό που κάνει καλό, που προξενεί μια θετική αντίδραση σε σένα και στην κοινωνία; Αυτό που προάγει το κοινό καλό, την κοινωνική ευημερία; Αν, ναι, τότε θα πρέπει η ηθική που έχεις, αυτό το ρημάδι το σύστημα των αξιών να εφαρμόζεται σε όλες τις εκφάνσεις της σκέψης και της ζωής σου. Κάτσε και σκέψου, αν με τον τρόπο που ζεις, αν τελικά με τον τρόπο που σου επιτρέπεται να ζεις, υπηρετείς πραγματικά αυτό που επιτάσσει η ηθική σου. Κι αφού κρίνεις τον εαυτό σου, τότε κρίνε και τον έμπορο ναρκωτικών. Και απλά σκέψου, πως υπάρχουν πολλά περισσότερα παιδιά που πεινούν παρά χρήστες παράνομων ουσιών παγκοσμίως. Σκέψου, πως στην Ελλάδα πεθαίνουν περισσότεροι άνθρωποι λόγω των τροχαίων, κυρίως λόγω του αλκοόλ, παρά από ναρκωτικές ουσίες. Σκέψου…

Σκέψου. Σε έχουν προγραμματίσει με μια πολύ συγκεκριμένη αντίληψη περί ηθικής και ανηθικότητας. Η ζωή είναι πολύ πιο κυνική στην πραγματικότητα. Δεν υπάρχει περίπτωση να είσαι πάντα καλός, Είναι αδύνατο. Αν καταφέρεις να τα δεις ωμά τα πράγματα, θα καταλάβεις πως το καλό και το κακό είναι δύο άθλιες έννοιες, που βολεύουν πάρα πολύ το σύστημα που θέλει να τα βλέπεις όλα ενοχικά. Σου έχουν κολλήσει μια ταμπέλα, αυτή του καλού παιδιού, που φοβάται την αρνητική πλευρά της ζωής, την θλιβερή, τη μαύρη, που φοβάται το θάνατο και τελικά καταλήγει να φοβάται και τη ζωή. Φοβάσαι να πληγώσεις το διπλανό σου, ενοχοποιείς το όχι και το αποκαλείς απόρριψη, θάβεις βαθιά μέσα σου τις αδικίες που έχεις κάνει και πότε πότε αυτομαστιγώνεσαι. Με ποιανού το δίκιο πράττεις αδικίες; Μήπως τελικά δεν αδίκησες ποτέ κανένα;

Δεν υποστηρίζω τον έμπορο ναρκωτικών, αλλά δεν μπορώ να τον πυροβολήσω κιόλας. Αν το κάνω αυτό, πρέπει να πυροβολήσω πρώτα εμένα, έπειτα εσένα, μετά κι εσένα, κι εσένα, κι εσένα…. Θα προτιμήσω να εκτελέσω πρώτα τον επικίνδυνο οδηγό, τον βιομήχανο που πετάει τα βιομηχανικά του απόβλητα στη θάλασσα και στα ποτάμια, τον τραπεζίτη που πουλάει εξαρτητικά και καταστροφικά δάνεια, τους fashionistas που θέλουν με το στανιό να με κάνουν ανορεξική, το νομοθέτη που ποινικοποιεί το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης δημιουργώντας το πλαίσιο για ένα ανεξέλεγκτο κύκλωμα διακίνησης των ναρκωτικών ουσιών… και… τη μαμά μου μετά, γιατί με γέννησε επιβαρύνοντας τον πλανήτη με έναν ακόμα άνθρωπο.