Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Οι Βόγκονς, οι Ελληνες, τα πάντα και τα κοάλα....

.... κι ένας συμπαντικός κώλος με σοβαρή δερματική επιμόλυνση....


Όπου γης και πατρίς...
Η γη ανήκει στο σύμπαν....
Οι άνθρωποι είναι απλά ένα ζωικό είδος του πλανήτη....
Κι αν είναι κάπως έτσι, γιατί σε αυτόν τον πλανήτη τα πράγματα είναι τόσο χάλια;

Όλη τη ζημιά την κάνουν οι πολιτισμοί που παράγουν θρησκείες, κουλτούρες, σημαίες, είδωλα και σύμβολα, τα οποία γεννούν στον άνθρωπο την ψευδαίσθηση της δημιουργικής παντοδυναμίας, θέτουν τον άνθρωπο στη θέση του δημιουργού, του Θεού, του παντογνώστη που πρέπει να αφυπνίσει και τους άλλους ανθρώπους και να τους δωρίσει με το στανιό το δημιούργημα του. Και εκεί κάπου ξεκινά η αλαζονεία της υπεροχής. Πως είναι οι καλλιτέχνες ένα πράγμα, που φτιάχνουν ένα έργο και νομίζουν ότι άπαντες πρέπει να δεχτούν το δώρο της σοφίας τους; Πως μιλάω εγώ τώρα που νομίζω ότι έχω την πιο γαμάτη άποψη και πρέπει να την μοιραστώ με τα υπόλοιπα δίποδα ζώα του είδους μου; Οπότε, χωριζόμαστε σε κουλτούρες, θρησκείες, χώρες, κόμματα, ιδεολογικές ομάδες, επαγγελματικές τάξεις, κλπ..... και μετά εμείς δεν είμαστε ρατσιστές, οι άλλοι είναι μαύροι....

Σε αυτή τη βάση, επιλέγω τον εγωισμό- εγώ είμαι γαμάτη, χωρίς όμως να ανήκω σε καμιά ομάδα, σε κανένα πλαίσιο, ως απόλυτη και ξεχωριστή μονάδα, που σαφώς αυταπατάται όταν νιώθει ότι υπερέχει έναντι των άλλων, αλλά ακριβώς επειδή υπερέχει όλων, δεν μπορεί να συνασπιστεί με κανένα για να αποτελεί απειλή για την ισορροπία του σύμπαντος. Είμαι υπέρ του εγώ φιλοσοφικά και όχι του εμείς. Το εμείς μας έχει γαμήσει, μας ευνουχίζει, μας οδηγεί να κάνουμε πράγματα γιατί “πρέπει” και μας κάνει κομπλεξικούς αλαζόνες που θυσιάζονται και κάνουν το σκατό τους παξιμάδι για το κοινό καλό. Αν καταλαβαίναμε ότι όσα κάνουμε σε κοινωνικό επίπεδο, τα κάνουμε απλά και μόνο για να διευκολύνουμε το εγώ μας, πολλά θα ήταν διαφορετικά. Μαζεύω τα σκατά του σκύλου μου, γιατί δεν θέλω εγώ να πατάω σκατούλες και να τις μεταφέρω σπίτι μου, κι όχι γιατί είμαι ο καλός μαλάκας ενός υπερέχοντα πολιτισμού. Δεν θέλω να υποφέρουν οι άνθρωποι στον πλανήτη, γιατί εγώ δεν θέλω να ζω με εξαθλιωμένους Αφγανούς ούτε και θέλω να υπάρχει η φτώχεια και ο πόλεμος να με απειλούν με την παρουσία τους. Με το να μην βλέπω τους Αφγανούς στα πεζοδρόμια της Αθήνας, δεν νιώθει λιγότερο απειλούμενο το εγώ μου, γιατί ξέρω ότι υπάρχουν σε αυτόν τον πλανήτη άνθρωποι όπως κι εγώ, που έτυχε να ανήκουν σε μια φυλή, σε μια χώρα, σε μια θρησκεία που για χ,ψ λόγους αυτή την εποχή είναι υπό αναδιαμόρφωση. ¨όπως ξέρω ότι η κυριαρχία έχει κάνει πολλά ταξίδια στον παγκόσμιο χάρτη από τότε που γεννήθηκε ο ανθρώπινος πολιτισμός. Και πάντα αυτή η κυριαρχία ταξίδευε με όπλο την ψευδαίσθηση της πολιτιστικής υπεροχής και τον αφανισμό των άλλων πολιτισμών. Και μέσα μου υπάρχει ο φόβος πως ίσως μια μέρα, να βρεθώ εγώ κυνηγημένη, μετανάστρια, φτωχή και πεινασμένη, γιατί έτυχε να γεννηθώ στην Γαμιολάδα (Ελλάδα), να ανήκω στην ινδοευρωπαϊκή φυλή(λευκή κοινώς), στην ορθόδοξη πίστη(με το στανιό)...
Οπότε, για να σώσω το τομάρι μου, προτιμώ να είμαι μια εγωκεντρική που τους βλέπει όλους ως ανθρώπους και μόνο.

Υ.Γ.1 Και για να στανιάρετε λίγο, πάρτε το «Γυρίστε τον Γαλαξία με ωτοστόπ» του Ντάγκλας Άνταμς, λιώστε στο γέλιο πρώτα κι έπειτα αναρωτηθείτε για το τι είναι ο άνθρωπος, η γη, το σύμπαν και τα πάντα. Για τα κοάλα μην ψάχνετε απαντήσεις. Αλήθεια οι Βόγκονς πότε θα έρθουν να καταστρέψουν τη γη?
Υ.Γ.2 Και Τομ Ρόμπινς να διαβάσετε παίδες. Να συνειδητοποιήσετε πως δεν είστε τίποτα άλλο από ένα μπιμπίκι στον κώλο του σύμπαντος κι όχι εξέχοντες και υπερέχοντες εκπρόσωποι ανώτερων πολιτισμών.

1 σχόλιο:

1234 είπε...

στο εγώ μας θέλουν - εκεί φθάνουμε..