Είναι οι πολιτικοί καταναλωτικά αγαθά κι εμείς καταναλωτές;

Η πολιτική είναι... ένα καταναλωτικό προιόν. Ας πούμε ότι είναι παγωτό.
Παγωτά παράγουν πολλές εταιρείες.
Σκοπός της παραγωγής των παγωτών είναι η πώληση τους σε καταναλωτές.
Η κάθε παγωτοπαραγωγός εταιρεία προσδοκά να έχει το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος, το μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς, τις μεγαλύτερες πωλήσεις και το μικρότερο δυνατό κόστος παραγωγής.
Για να παράξει το κατάλληλο παγωτό, να απευθυνθεί στο κατάλληλο κοινό, με τον κατάλληλο τρόπο και την κατάλληλη τιμή, η εταιρεία παγωτού φτιάχνει ένα marketing strategy, μια στρατηγική, που στηρίζεται σε ανάλυση και της αγοράς και του ανταγωνισμού και των αγοραστών και του προιόντος.
Αν η εταιρεία έχει μέτριες ή κακές πωλήσεις και μέσα από το marketing analysis, συμπεράνει ότι οι καταναλωτές, που προτιμούν περισσότερο το χ ανταγωνιστικό προιόν, προτιμούν την περισσότερη ζάχαρη, η εταιρεία έχει τις εξής πιθανές επιλογές. Είτε να προσθέσει περισσότερη ζάχαρη για να ικανοποιήσει τα γούστα των υποψήφιων πελατών της-αδιαφορώντας για την υγεία τους, είτε να κάνει μια διαφημιστική καμπάνια που να εστιάζει στην λιγότερη ζάχαρη ως θετικό αποτέλεσμα, είτε να προβεί σε δυσφημιστική καμπάνια της αντιπάλου εταιρείας(στην ελλάδα εξ’οσων γνωρίζω απαγορεύεται ακόμα), είτε να μειώσει την τιμή του παγωτού της, ρίχνοντας ενδεχομένως και την ποιότητα του. Υπάρχει και η πιθανότητα να τα κάνει όλα τα παραπάνω μαζί.
Το ίδιο ακριβώς marketing strategy ως εργαλείο χρησιμοποιούν τα πολιτικά κόμματα και οι εκπρόσωποι τους.
Αν λοιπόν το κοινό, στο οποίο απευθύνονται οι πολιτικοί,είναι παχύσαρκοι, αυτοκτονικοί τύποι, που το γευστικό τους κριτήριο έχει εκπαιδευθεί χρόνια ολόκληρα στην υπερβολική ποσότητα ζάχαρης, και το οποίο κοινό είναι μάλλον δύσκολο και χρονοβόρο να το πείσεις για τις ευεργετικές ιδιότητες της μειωμένης ποσότητας ζάχαρης και να το επαναπρογραμματίσεις, μιας και η προεκλογική-διαφημιστική περίοδος είναι σύντομη, το πιο πιθανό είναι οι πολιτικοί να προτιμήσουν να τιγκάρουν το παγωτό στη ζάχαρη, αφού αυτό θέλει ο κόσμος, τονίζοντας και επιβεβαιώνοντας δε πως η υπερβολική ζάχαρη ουτε βλάπτει, ούτε παχαίνει, ενώ παράλληλα θα κατακεραυνώνουν τους αντιπάλους τους για την ίδια υπερβολική χρήση ζάχαρης, τις υψηλές τιμές, την κακή ποιότητα προιόντος, τα μπλεγμένα μονοπάτια προώθησης και πώλησης των προιόντων τους και τη χρήση του μάρκετινγκ ως όπλου για να εξαπατήσουν ή να αυξήσουν τις πωλήσεις τους. Στην πολιτική η δυσφήμιση επιτρέπεται στην Ελλάδα.
Το marketing είναι ένα απίθανο εργαλείο στα χέρια των businessmen παγκοσμίως για ένα και μόνο λόγο. Γιατί οι αγοραστές, οι πελάτες, οι ψηφοφόροι, όλοι όσοι το αγνοούν, δεν γνωρίζουν ότι τα παγωτά δεν ικανοποιούν την γέυση, αλλά εξαγοράζουν κάποια προσδοκία. Οταν κι ο τελευταίος άνθρωπος στον πλανήτη καταλάβει τι σημαίνει ψυχολογία της μάζας και μάρκετινγκ, όταν και ο τελευταίος άνθρωπος στον πλανήτη αντιληφθεί το δίπολο πωλητής-αγοραστής ή υποψήφιος πολιτικος-ψηφοφόρος ή θύτης-θύμα, τότε αυτόματα οι προσδοκίες δεν θα είναι αγαθό προς διαπραγμάτευση ή διακίνηση και τότε, θα εξαφανιστούν όλοι αυτοί οι ρόλοι όπως τους ξέρουμε.
Οι πολιτικοί απλά μας πουλάνε αυτό που εμείς προσδοκούμε.