Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009

O Tempores, O Mores!!!

Λίγες ώρες πριν αγοράσω τις Κυριακάτικες εφημερίδες, στις οποίες σίγουρα θα βρω άρθρα για γεγονότα, τα οποία δεν έχω πληροφορηθεί και θα εκνευριστώ και πάλι, σκέφτηκα να κάνω μια ανασκόπηση της εβδομάδας που φεύγει.

Αστυνομικό Δελτίο
1. Για το θέμα του Διαμαντή Ματζούνη, τι άλλο να πει κανείς, εκτός από περαστικά. Προβοκάτσια και μόνο.
Ήρεμα, ήρεμα, δεν είμαι τρομοκράτης.

2. Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι μάθατε τα όσα τραγικά συνέβησαν στην οδό Ασκληπιού χτες το απόγευμα 09/01/2009.
Ξυλοδαρμοί κατοίκων, δημοσιογράφων, προσαγωγές πολιτών και δικηγόρων, άνευ λόγου, ή μάλλον με σαφή λόγο. Κάτοικοι, περιπλανώμενοι στα Εξάρχεια, και δη μετά από διαδήλωση, δικηγόροι χωρίς κοστουμάκι Ralph Lauren και χαρτοφύλακα, δηλαδή ύποπτα στοιχεία, εν δυνάμει επικίνδυνα για την ελληνική κοινωνία, μέλη του αντιεξουσιαστικού χώρου...
Μαμά μου, φοβάμαι!!!

Διεθνείς Ειδήσεις
Για το τι γίνετε στη Γάζα, γνωρίζετε. Φοβεροί τρομοκράτες αυτά τα 3χρονα, 5χρονα, 10χρονα παιδιά. Κι άμα τα χρησιμοποιεί η Χαμάς σαν ανθρώπινη ασπίδα και δεν αντιδρούν τα ίδια, καλά να πάθουν. Και οι ΗΠΑ για μια ακόμη φορά σιγοντάρουν μια γενοκτονία...
Α, ρε Οσάμα που χρειάζεται ο Ομπάμα

Πολιτισμός
Το ότι έφυγε από αυτόν τον κόσμο η σπουδαία Μαρία Δημητριάδη, μάλλον το πληροφορηθήκατε. Έφυγε η μητέρα του Στέργιου και η πρώην του (μαλακ)Ανδρέα.
Ντριμσοουίτες και Ντριμσοουίτισσες, ευκαιρία να θρηνήσετε ον κάμερα!

Εκπαίδευση
Και κάποιοι από εμάς κάνουμε έναν αγώνα και ελπίζουμε πως οι πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου, αυτού του κόσμου, θα βοηθήσουν, μέσα από την καλλιέργεια τους, τις πανεπιστημιακές τους έδρες να αλλάξουν τα πράγματα. Στην παιδεία και στον πολιτισμό εναποθέτουμε τις ελπίδες μας, γιατί από τη δικαιοσύνη και το κράτος απογοητευτήκαμε. Τι γίνεται όμως όταν ένας καθηγητής νομικής λέει τα όσα λέει;
http://elawyer.blogspot.com/2009/01/blog-post_9744.html
Υπουργείο παιδείας, πρυτανικές αρχές, επιστημονικός κόσμος... μάλλον ο περιπτεράς της γειτονιάς μου είναι περισσότερο καλλιεργημένος και ικανός από εσάς. Ρε Ουστ!

Παιδεία
Δωρεάν ναι, παιδεία όχι. Σε σχέση πάντα με τον παραπάνω link, αναρωτιέμαι ποια από τις δύο λέξεις είναι αλήθεια πιο σημαντική. Γιατί προς το παρόν, νομίζω ότι έχουμε(λέμε τώρα) δωρεάν, αλλά όχι παιδεία... Διατριβές και διδακτορικά στηριγμένα σε σαθρούς συλλογισμούς, με αναξιόπιστες πηγές και αναφορές σε αμφισβητούμενα ιστορικά γεγονότα, ελλειπής και μονόπλευρη ερμηνεία θεωριών... κι όμως αυτοί που τα κάνουν αυτά, και είναι πολλοί δυστυχώς, που καθόλου επιστήμονες δεν είναι , παρά χρησιμοποιούν απαράδεκτες τακτικές και μεθόδους για να ικανοποιήσουν τα κόμπλεξ τους, επικαλούνται την αυθεντία τους ως αυταπόδεικτο επιχείρημα της αυθεντίας τους.
Ρε Ουστ ακόμη μία φορά!

Εν κατακλείδι...
Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά, μας μάθανε, όταν ήρθε όμως η ώρα να το πράξουμε, μας τιμώρησαν.

Άντε να δούμε τι θα δούμε κι αύριο

1 σχόλιο:

mediaspotgr είπε...

Η οργή να γίνει πράξη και να φέρει αποτέλεσμα
Η κοινωνία, οι άνθρωποι που την αποτελούν, πρέπει να δημιουργήσουν και να διαμορφώσουν εκείνους τους φορείς που θα τους εκφράζουν πραγματικά συλλογικά. Που μέσα από αυτούς αδέσμευτα αλλά συλλογικά θα διεκδικούν.

Αλλιώς κάθε αυθόρμητη και αδέσμευτη διαμαρτυρία και αντίδραση είναι καταδικασμένη .
Είναι καταδικασμένη να αποτυγχάνει ή να ξεθυμαίνει ή να καπελώνετε από κομματικούς και άλλους μηχανισμούς.
Διαστρεβλώνοντας έτσι και τα μηνύματα, αλλά και τα αιτήματα του λαού που αντιδρά και εξεγείρεται

Η οργή είναι η φυσική συνέπεια της καταπίεσης , η οποία γεννά και την αντίδραση.
Είναι και θεμιτή, και αναγκαία για την δυναμική αντίσταση σε αυτά που η εξουσία επιβάλλει.
Η οργή όμως δεν πρέπει να λειτουργεί σαν μέσο εκτόνωσης, πρέπει να έχει στόχο, να έχει περιεχόμενο, και αποτέλεσμα.

Πρέπει να δώσει την θέση της σταδιακά στην δυναμική διεκδίκηση, στην διεκδίκηση χωρίς όρια, συγκεκριμένων στόχων, με κυρίαρχο την απαίτηση για ουσιαστική θεσμική κατοχύρωση του πολίτη ως κέντρο της "δημοκρατίας", από τον οποίο θα απορρέει κάθε εξουσία. Ο πολίτης να έχει την τύχη της ζωης του στα χέρια του, αποφασίζοντας και συμμετέχοντας ενεργά σε όλα τα κέντρα των αποφάσεων.
Ο πολίτης να αποφασίζει, και όχι οι μηχανισμοί που αλλοιώνουν την βούληση του, τον παγιδεύουν , τον αφήνουν απ΄ έξω από κάθε συμμετοχή, και στο τέλος του επιβάλλουν την δική τους θέληση, και το συμφέρνον τους, ως υπέρτατο νόμο του κράτους.
Ενός κράτους, που λειτουργεί σαν όργανο στα χέρια μίας ολιγαρχίας για να διασφαλίζει και νομικά τα συμφέροντα της, ερήμην του λαού.

Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό είναι δυνατή αυτή η συλλογική και ανεμπόδιστη έκφραση των πολιτών μέσα από νέους φορείς, που θα τον εκφράζουν ελεύθερα και θα διεκδικούν. Μίας και αυτό προϋποθέτει αδέσμευτη και ανεξάρτητη από κάθε κομματική, ή άλλη επιρροή, δράση.

Αλλιώς αν η έκφραση και η δράση δεν αντιπροσωπεύουν την βούληση των πολιτών ελεύθερα, χωρίς πατρώνους και σκοπιμότητες, είναι ανώφελη, καθώς κάθε προσπάθεια θα παραπέμπει στο ίδιο κατεστημένο μοντέλο.

Η ελεύθερη έκφραση των ατόμων μέσα απο αδέσμευτα συλλογικά όργανα, δείχνει άλλωστε και το βαθμό δημοκρατικότητας της ιδίας της κοινωνίας.

Δείχνει επίσης και την ωριμότητα της να μπορεί να αυτοδιαχειριστεί την μοίρα της.